اگر در جریان عزاداری امام حسین (ع) ، شور حسینی در کنار شعور حسینی باشد ثمره فراوانی دارد و می توان گفت اهداف عزاداری واقعی صورت گرفته است اما نه شور بدون شعور اثری دارد و نه بالعکس.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا)، گفتمان آزاد دانشجویی روز جمعه از سوی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در مزار شریف تحت عنوان "محرم و هیئت های حسینی "برگزار شد؛ در جریان آن دانشجویان نظریات مختلفی را پیرامون موضوع مورد نظر بیان کردند.
سید محمد حیدری؛ یک تن از اشتراک کننده های این گفتمان ، ابراز داشت: متاسفانه در برخی هیئات، به جای تکیه بر شعور حسینی، بیشتر به شور حسینی پرداخته می شود.
وی در ادامه گفت: عده ای در برخی هیئت ها هستند که از شعور حسینی غافل مانده اند و فقط به شور حسینی اکتفا کرده اند که این خلاف آرمان های اهل بیت(ع) می باشد.
حیدری همچنان گفت: از امام صادق (ع) روایت شده است که گریه با معرفت برای جدم امام حسین(ع) سبب خاموش شدن آتش جهنم می گردد که در این جا کلمه معرفت به کار رفته است و این یعنی تمام اعمال ما از روی معرفت باشد نه از روی احساسات.
علی رضا؛ یکی دیگر از اشتراک کنندگان، ضمن انتقاد از بعضی عالمان دینی در رابطه به این که کمتر در مورد اهداف امام حسین (ع) در سخنرانی های شان اشاره می کنند، گفت: باید از ایام محرم و تجمعات عظیمی که به خاطر اهل بیت(ع) در مساجد جمع می شوند، برای شناساندن اهداف قیام روز عاشورا استفاده شود.
وی در ادامه گفت: یکی از معارف عزاداری امام حسین(ع) این بوده که در هر زمان امام زمانی هست و نباید او تنها بماند و مردم زمان مانند کوفیان عمل نکنند.
نامبرده در ادامه تصریح نمود: ما باید یار و همکار امام زمان خود که حضرت حجت(عج) هستند ، باشیم و کوشش کنیم که با اعمال خود، مقدمات ظهور آن حضرت را مهیا نماییم نه اینکه فقط به زبان حضرت را بخوانیم ولی در عمل، هیچ کاری برای ظهورش انجام ندهیم.
این اشتراک کننده هم چنان بیان داشت: عاشورا به دنبال تبیین اصول و واجبات است که در روز عاشورا در مقابل تیرباران و در سخت‌ترین لحظات، امام حسین (ع) نماز را به پا داشت و بر اهمیت آن تاکید کرد.
شهر بانو حسینی؛ یکی دیگر از این اشتراک کنندگان این گفتمان تصریح کرد: برای همه لازم هست که در زمان حاضر کوشش نمایند که بر مبنای اهداف امام حسین (ع) حرکت کنند و از هر راه که می توانند، خط امام حسین(ع) را ادامه دهند.
هم چنان سید رضا موسوی یکی دیگر از این اشراک کنندگان در مورد افراط و تفریط در هیئت ها، گفت: افراط عبارت است از زیاده روی کردن و تفریط نیز کم کاری کردن و حق چیزی را ادا نکردن است که بعضی اوقات این دو زاده یک دیگر می باشد.
وی با بیان اینکه بعضی از افراط گرایی ها در هیئت ها، زمینه تفریط را به بار آورده است، در ادامه گفت: به طور نمونه می توانیم بگوییم که بعضی از جوانان در پای سخنرانی می نشینند ولی وقتی سینه زنی شروع می شود از مجلس بیرون می شوند و می گویند که در سینه زنی، این هیئت افراط می شود.
نامبرده در ادامه گفت: افراط در بعضی از هیئت ها سبب شده است که تفریط به وجود بیاید.
او همچنان با بیان اینکه وظیفه طلاب و علما این است که در قسمت حفظ شعار توجه جدی داشته باشند، در ادامه گفت: باید به این نکته نیز توجه شود؛ طلبه و عالمی وارد جامعه شود که اول خود ش درک و فهم درست از دین داشته باشد و بعد مبلغ دین گردد.
هم چنان زحل حیدری؛ یکی دیگر از این اشتراک کنندگان پیرامون موضع یاد شده گفت: عزاداری هایی که در مساجد ما برگزار می شود؛ بیشتر به جای شعور، شور دارد و عزاداری با شور و بدون شعور، بی فایده هست و اگر این دو با تعادل در کنار همدیگر باشد؛ می تواند مثمر باشد.