ولایت نیمروز بزرگترین گذرگاه قاچاق مواد مخدر به بیرون از افغانستان شناخته می‌شود. این ولایت ۲۳۶ کیلومتر مرز مشترک با ایران و ۱۸۵ کیلومتر مرز مشترک هم با پاکستان دارد.

به گزارش خبرگزاری آوا ، دشت‌های نیمروز گذرگاه‌های مناسبی برای قاچاقبران مواد مخدر و نیز قاچاقبران انسان است گهگاهی پولیس، قاچاقبران را دنبال می‌کند؛ اما بستگی به این دارد که نشانه‌ای از آنان برجا مانده باشد.

جیلانی ابوبکر، فرمانده پولیس نیمروز، می‌گوید: آنان همواره درگیر رویارویی با قاچاقبران هستند و شبانه، در این مسیرها مطابق با همان پلان‌های خاص شان، سر راه شان کمین می‌گیرند.

ولسوالی‌های خاشرود و دلارام نیمروز که ناامن به‌شمار می‌روند، بیشتر گواه قاچاق و دیگر فعالیت‌های غیرقانونی هستند. خاشرود در ۱۱۵ کیلومتری مرکز نیمروز واقع شده است و به ولسوالی‌های ناامنی چون گلستان و بکوای ولایت فراه راه دارد. دلارام هم که ۲۳۵ کیلومتر از شهر زرنج دور است، با ولسوالی‌های واشیر و نادعلی ولایت هلمند مرز مشترک دارد.

زرنج نیوز نگاشته است : جالب است که با وجود هم‌مرزی بیشتر نیمروز با ایران، این روزها قاچاقبران ترجیع می‌دهند که مواد مخدر را، از راه پاکستان به بیرون از افغانستان انتقال دهند.

قاچاق مواد مخدر به پاکستان

گزارش ها نشان می‌دهند که در ماه‌های اخیر، از پاکستان همچون راه اصلی قاچاق مواد مخدر کار گرفته شده است. حتی مقام‌های دولتی تأکید می‌کنند که بسیاری از قاچاقبران، از افغانستان به بخش‌های مرزی پاکستان پناه برده‌اند.

بازمحمد احمدی، معین مبارزه با مواد مخدر وزارت امور داخله، در این‌باره می‌گوید: پاکستان در عرصۀ قاچاق و ترافیک مواد مخدر منافع خود را دارد و در این شکی نیست که بسیاری از اراکین یا مسؤولان امنیتی کشفی این کشور در قضایای مواد مخدر دخیل باشند.

بازمحمد ناصر، رییس شورای ولایتی نیمروز می گوید: با پاکستان، ما بسیار مرز باز داریم که از طرف «بهرامچه» که یکی از پایگاه‌های بزرگ طالبان است که آن‌جا هم طالب تجهیز می‌شود و هم مافیای مواد مخدر هستند.

اختر منیر، مسؤول رسانه‌های سفارت پاکستان در افغانستان می‌گوید که بهتر است کابل، به جای متهم‌ساختن اسلام‌آباد در همچون مسایل، جلو کشت کوکنار را در افغانستان بگیرد.

آقای منیر می‌گوید: سال به سال کشت کوکنار در افغانستان افزایش می‌یابد. افغانستان بکوشد که جلو این کار را بگیرد که هم خودش از این بدنامی رهایی یابد و هم پاکستان!

مبارزه با مواد مخدر

مبارزه با مواد مخدر در افغانستان، پُر فراز و نشیب بوده‌است. در چند سال اخیر، هم تشکیل نهادهایی که در این پیکار دخیل هستند، کم‌تر شده‌است و هم نیروهای خارجی مستقر در افغانستان، به همکاری شان در این بخش، پایان داده‌اند.

معین مبارزه با مواد مخدر وزارت امور داخله می گوید: ادارۀ ما بیشتر از دیگر ادارات در مبارزه با مواد مخدر تلاش جدی دارد؛ هم در سطح مرکز، هم در سطح ولایت‌ها که در ولایت‌ها متأسفانه بیشتر است.

هم اکنون حدود سه میلیون نفر، مشمول کشاورزان، در افغانستان به معاملات مواد مخدر می‌پردازند. در حالی که شمار معتادان هم در کشور به سه میلیون رسیده‌است.

از سویی هم، منحل‌شدن واحد ۷۵۰ نفری نابودسازی کشت کوکنار در سال ۲۰۱۱ بر گسترش سال به سال بخش‌های زیر کشت افزوده‌است. چنان‌که در ۲۰ ولایت کوکنار کشت می‌شود و بخش‌های ناامنی چون هلمند که بیشترین مواد مخدر جهان را عرضه می‌کند، به بسترهای مناسبی برای قاچاقبران مواد مخدر مبدل شده‌اند.

این محدودیت‌ها در کار مبارزه با مواد مخدر، باعث شده‌اند که در ولایتی چون نیمروز که گذرگاه اصلی قاچاقبران است، از ۲۰۰۰ پولیسی که در این ولایت حضور دارند، تنها ۷۶ تن شان، به کار مبارزه با مواد مخدر بپردازند. آن‌هم در اوضاعی که هرکدام شان، یک جنگ‌افزار و یک گلوله‌دان (یک شاجور) گلوله دارند.

از سویی هم، یافته‌های ما نشان می‌دهند که از چند ماه به‌این‌سو، شمار نظامیان کشور در خاشرود افزایش یافته‌اند. این افزایش نیرو، پس‌از پخش گزارش‌هایی دربارۀ حضور گسترده جنگ‌جویانِ پنجابی در این بخش‌ها به میان آمده‌است.

پیوند مواد مخدر و غصب زمین

نقش طالبان و مافیای مواد مخدر در نیمروز، در آن‌چه که گفته شد خلاصه نمی‌شود.

عزیزالله بصیر رییس عدلیۀ نیمروز می گوید: او سندهایی دارد که غصب ۱۴۸ هزار جریب زمین را در نیمروز آشکار می‌سازند.بر بنیاد این سندها بیش‌از ۱۲۰۰ نفر در این قضایا دست دارند که بیشترشان در ولسوالی‌های دلارام و خاشرود و در پیوند با طالبان و قاچاقبران به‌سر می‌برند.

رییس عدلیۀ نیمروزافزود: آنان تاکنون توانسته‌اند تنها چیزی حدود ۲۶۰۰ جریب زمین را از زورمندان بازپس بگیرند.

آقای بصیراظهار داشت:هم مافیای مواد مخدر و هم زمین‌خواران، با مخالفان مسلح دولت تماس دارند و با ایجاد تشنج در کشور، می‌خواهند که به عمرشان بیفزایند و غصب زمین یا کارهای خلاف را ادامه دهند.

در چنین اوضاع، نیروهای دولتی در نیمروز می‌کوشند که هیچ خلاء امنیتیی به دست طالبان ندهند و آنان را در همان پناهگاه‌های شان، در بخش‌هایی چون دلارام و خاشرود، مشغول نگه دارند. در حالی که ۱۳ سال است که جنجال افزایش نیروهای دولتی در نیمروز حل‌ناشده مانده‌است.