ده ها تن از جوانان "جنبش علیه بیکاری"، امروز (شنبه) با سردادن شعار های " ما کار میخواهیم؛ دولت بیمار ۱۳ میلیون بیکار؛ یا کار یا بیمه بیکاری؛ نه پشتونیم، نه تاجکیم، نه هزاره، ما بیکاریم" دست به راهپیمایی در کابل زدند.

احمد جواد طیب؛ عضو جنبش علیه بیکاری به آوا گفت: در افغانستان با وجود سرازیر شدن میلیارد ها دالر کمک کشورها و سازمانهای بین المللی، روند رشد بیکاری ابعاد میلیون یافته است.

او افزود: سران حکومت وحدت ملی، خود سبب اصلی بیکاری می باشد که از کنار همه فجایع اجتماعی تکان دهنده راحت و بی توجه میگذرند.

طیب اشاره کرد که سه و نیم میلیون معتاد، فرار جوانان و خانواده ها به بیرون از کشور، افزایش روزانه ناامنی و پیوستن عده ای از شهروندان به گروه های تروریستی نتیجه و پیامد ناخوشایند بیکاری در کشور است.

این در حالی است که معضل بیکاری به یکی از دردناک ترین و جان کاه ترین درد اجتماعی و ملی مبدل شده که بر اساس آمار های ارایه شده هم اکنون حدود ۱۳ میلیون واجد شرایط کار در بیکاری بسر میبرند.

به باور آقای طیب، بلند رفتن آمار طلاق، افزایش تن فروشی، خودکشی وغیره مصایب اجتماعی که زاییده ای اصلی فقر و بیکاری است، دقیقاً ۹۹ درصد جامعه را به یک بی افقی مطلق فرو برده است.

نعمت الله یکتن از جوانانی که در این راهپیمایی شرکت ورزیده بوده به آوا گفت: طبق قانون اساسی کشور، کار حق هر شهروند افغان می باشد و حکومت مکلف است برای جلوگیری از فرار جوانان به کشور های بیگانه، رو آوردن به اعتیاد و یا پیوستن به گروه های تروریستی زمینه اشتغال را برایشان فراهم سازد.

او افزود: ولی حکومت بجای پرداختن به معضل بیکاری و ایجاد اشتغال مصروف و مشغول زد و بند های شخصی خویش می باشد.

اعضای جنبش علیه بیکاری هشدار میدهند، تا زمانیکه آنان به خواسته های برحق و مشروع خود دست نیابند دست از راهپیمایی و تحصن خود بر نمیدارند.

اعضای این جنبش قطعنامه ای را نیز صادر کردند که در آن از دولت خواسته شده بود که اشتغال زایی را از اولویت های خود قرار دهد و زمینه اشتغال را برای شهروندان فراهم سازد.

هم چنان در این قطعنامه؛ سوق دادن مامورین مسن به تقاعد، تامین امنیت شغلی، رعایت استندرد های بهداشتی و ایمنی در محیط کار و تامین کار و معیشت از دولت خواسته شده بود.