برفکوچ در ولایت پنجشیر در شمال کابل تا زمان تدوین این گزارش، جان دست کم ۱۸۷ نفر را گرفته است.
ویس برمک؛ مسؤول هماهنگی امدادرسانی که از سوی عبدالله عبدالله؛ رئیس اجرائی تعیین شده میگوید
که رئیس اجرائی حکومت نیز برای بررسی وضعیت به محل سفر کرده است.
در همین حال، فاطمه گیلانی؛ رئیس سازمان هلال احمر افغانی گفته است که کمکهای اولیه و مواد غذایی برای آسیب دیدگان برفکوچ پنجشیر رسیده؛ اما میزان تلفات زیاد است و "از هر روستا که پاک کاری میشود، تعداد بیشتری کشته بیرون می آید."
چند روز پیش، عبدالرحمان کبیری؛ سرپرست ولایت پنجشیر گفته بود که در اثر این برفکوچ ۲۵ نفر هم زخمی و ۱۵ نفر دیگر ناپدید و صدها خانه و مسجد خراب شده است.
برف باری در این ولایت از دو روز پیش آغاز شده و اکنون به بالاتر از یک متر رسیده است.
آقای کبیری گفته این برفباری در چندین دهه گذشته در این ولایت بی سابقه بوده و دشواری های زیادی را برای مردم به وجود آورده است.
سرپرست ولایت پنجشیر میگوید که امکانات آنها برای نجات افرادی که زیر برف مانده اند کم است و از مقامات مرکزی کمک خواسته و همچنین وضعیت اضطراری در این ولایت اعلام کرده اند.
با این حال، انتقادهای شدیدی از وضعیت رسیدگی به آسیب دیدگان نسبت به دولت مرکزی و محلی از سوی ساکنان پنجشیر و برخی فعالان رسانه ای مطرح شده است.
مردم و ناظران می گویند که حکومت محلی نسبت به اطلاع رسانی درست در زمینه ابعاد فاجعه، کوتاهی کرده و دولت مرکزی نیز به صورت بسیار کند و دیرهنگام اقدام به کمک رسانی، نجات گیرماندگان زیر آوار برف و همچنین بیرون کشیدن اجساد قربانیان کرده است.
یک فعال رسانه ای در پنجشیر مدعی شد که دولت دو روز بعد از حادثه، تازه اقدام به ارسال کمک به منطقه کرده است و براساس ادعای وی، مسؤولان محلی نیز به منظور پنهانکاری در خصوص کوتاهی شان در رسیدگی به این فاجعه، حتی از دسترسی رسانه هایی که از مرکز کشور به آن ولایت رفته اند به مناطق آسیب دیده، عمدا جلوگیری کرده اند.
با این حال، ولایت پنجشیر از کابل دو ساعت فاصله دارد و مقام های محلی میگویند حالت اضطرار اعلام کرده اند؛ تا نشان دهند که وضعیت، وخیم است و نیاز به کمک های عاجل وجود دارد.
در همین حال، آمار قربانیان رو به افزایش برفکوچ تنها به پنجشیر محدود نمانده است و این بلیه طبیعی، در روزهای گذشته در ولایات دیگر افغانستان نیز تلفاتی بر جا گذاشته است.
بربنیاد گزارش ها برفکوچ در ولایت شمالی تخار نیز جان سه تن را گرفت.
سنت الله تیمور؛ سخنگوی والی تخار می گوید که دو زن شامل قربانیان هستند.
در شرق پایتخت در ولایت لغمان نیز بارندگی ها سبب سرازیر شدن سیلاب شده و تلفاتی به جا گذاشته است.
مقامهای محلی در این ولایت می گویند که در نتیجه سرازیرشدن سیلاب، چهار نفر کشته شده و ده ها خانه و صدها جریب زمین تخریب شده است.
بر اثر سرازیر شدن برفکوچ در ولسوالی میامی ولایت بدخشان هم ده ها تن کشته شدند.
احمدنوید فروتن؛ سخنگوی والی بدخشان در این باره گفت که این حادثه در قریه "پنج شیو" ولسوالی میامی به وقوع پیوسته است.
آقای فروتن تصریح کرده که بر اثر سرازیر شدن برفکوچ در این قریه ۲۱ تن کشته و بیش از ۲۱ خانه دیگر تخریب شده است.
به گفته وی، تعدادی دیگر نیز زیر برفکوچ گیر مانده اند که هنوز شمار دقیق آنان معلوم نیست.
سخنگوی والی بدخشان اظهار داشت که تیم های کمکی کمیته ضد حوادث و ارگان های دولتی به ساحه اعزام شده اند.
با این حال منابع رسانه ای مدعی اند که پیش بینی می شود رقم تلفات قربانیان سرازیر شدن برفکوچ در بدخشان فراتر از ۱۵۰ نفر باشد.
در ولایت ننگرهار نیز سیلاب خساراتی را به جا گذاشته و سبب کشته شدن یک کودک شده است.
دو روز پیش در ولایت بامیان مرکز افغانستان نیز دست کم پنج عضو یک خانواده به خاطر برفکوچ جان خود را از دست دادند.
کارشناسان می گویند که برفباری های امسال به نظر می رسد مردم و دولت را غافلگیر کرده و خست و تنگدستی اولیه آسمان، مردم را از برفباری در زمستان امسال، ناامید کرده بود؛ اما طی روزهای اخیر، همه چیز به شدت تغییر کرده و مردم و دولت در برابر بارش سنگین و کم سابقه برف حتی در مناطقی قرار گرفته اند که سابقه برفباری در آنها طی سال های گذشته، بسیار اندک بوده است.
با این حال، به باور منتقدان، هیچ دلیلی، ناکارآمدی دستگاه های ذیربط در خصوص فجایع انسانی ناشی از بلایای طبیعی اخیر در کشور را توجیه نمی کند.
آنان می گویند که دولت همواره نشان داده که سطح آمادگی ها در نسبت با سقف خطرات و تهدیدهایی که از ناحیه بلایای طبیعی در کشور وجود دارد، بسیار اندک و پایین است و این امر، پس از بروز یک بلای هرچند کوچک طبیعی، دامنه آسیب ها و قربانیان آن را به سرعت بالا می برد و آن را به فاجعه ای بزرگ تبدیل می کند.
به عنوان نمونه، سازمان های امداد و نجات که به تعبیر یک فعال فرهنگی در پنجشیر، اگر چنین سازمان هایی واقعا وجود داشته باشند، در مورد رویداد اخیر این ولایت، بسیار منفعلانه عمل کردند و این امر، مستقیما بر افزایش بی رویه شمار قربانیان به شدت مؤثر بوده است.
به گفته منتقدان، میزان امدادرسانی به اندازه ای کند و اندک و کم سرعت بوده است که تاکنون حتی به برخی روستاهایی که زیر خروارها برف گیر مانده اند و امید زنده ماندن افراد در آنها وجود دارد، دسترسی پیدا نشده است و این نشان می دهد که فاجعه عمیق تر از آن است که تصور می شود و اگر این گزارش درست باشد، انتظار می رود آمار قربانیان به شدت بالا برود که یکی از عوامل این امر، کم کاری، انفعال، ناکارآمدی و خواب آلودگی دولت، سازمان های امدادرسان و مسؤولان محلی است.
مثلا در ولایت هایی مانند بدخشان و بامیان که طبیعتا برفگیر و سرمازده اند، نباید سطح آمادگی برای وضعیت های اضطراری به اندازه ای پایین باشد که برفکوچ و سرما همه ساله در آن قربانی های بی شمار بگیرد؛ ولی دولت همچنان دست روی دست بگذارد و تماشا کند.
براساس آنچه در بالا ذکر شد ابعاد فاجعه ناشی از برفکوچ و بارندگی های شدید و کم سابقه اخیر، فراتر از پنجشیر است و انتظار نمی رود حکومت تمام توان و امکانات خود را صرفا به پنجشیر محدود کند و اگر نمی تواند به همه ولایت های بحران زده، رسیدگی کند، با اعلام وضعیت اضطراری، سازمان های امدادرسان بین المللی را به کمک فرابخواند.
در شاهراه های کشور نیز متاسفانه به همان اندازه که رد پای بلایای ناشی از برفباری، آشکار و مشهود است، نشانه های کمتر و کمرنگ تری از کمک رسانی دولت به چشم می خورد.
براساس گزارش ها، ریزش برف شدید از پنج روز به اینسو در ولایت غور، ضمن خوشحالی مردم، مشکلات زیادی را نیز برای مسافرینی که در حال رفت و آمد در شاهراه های این ولایت بودند به وجود آورده است.
شماری از مسافرین که تعداد شان از غور به سمت کابل و تعدادی هم از کابل به سمت غور در حرکت بودند گفته اند که در منطقه خرقل ولایت بامیان و منطقه کرمان ولسوالی لعل ولایت غور بر اثر افزایش برف، گیر مانده اند.
به گفته این مسافرین تعدادی از کودکان و زنان نیز با آنها همراه هستند که در وضعیت بد صحی قرار دارند و در صورت نرسیدن کمک، کودکان جان می بازند.
در همین حال، خلیل الله نور؛ رییس فواید عامه غور گفت که راه های مواصلاتی شش ولسوالی و شاهراه کابل – غور به دلیل برفکوچ های سنگین و ریزش برف از چهار روز به اینسو به روی ترافیک مسدود شده است.
تونل استراتژيک سالنگ نیز که کابل را به ولایت های شمالی وصل می کند از چندروز به اینسو به دلیل بارش برف سنگین مسدود است.
ولایت های غور و بامیان و مسیرهای منتهی به آن و همچنین تونل راهبردی سالنگ، از مناطق و مسیرهای همیشه برفگیر کشور محسوب می شوند؛ اما دولت به رغم تجارب همه ساله، تدابیر بسیار اندک، سطحی و ابتدایی را برای مقابله با تبعات این عامل و کاهش آسیب ها و قربانیان آن روی دست می گیرد.
یکی از ابتدایی ترین کارهایی که می توان انجام داد، هشدار به مسافرانی است که در این مسیرها رفت و آمد می کنند. این کار از طریق رسانه های همگانی، مأموران راه داری، ترافیک و... امکان پذیر است؛ اما در همین حد هم ظاهرا اقدامی نمی شود.