بسم ‌الله محمدی؛ وزیر دفاع اعلام ‌کرد که افغانستان از خروج نیروهای ناتو استقبال می ‌کند.
او افزود که تا چهارماه دیگر تمام مسئولیت های امنیتی افغانستان به نیروهای امنیتی واگذار خواهد شد. آقای محمدی اذعان داشت که نیروهای اردوی ملی از ظرفیت لازم برای تامین امنیت برخوردار اند و از نظر کمیت و کیفیت نیز به حد قابل قبولی رسیده اند.
مایکل فولن؛ وزیر دفاع انگلیس نیز که در مراسم فراغت ۲۴۰ تن از افسران افغان شرکت کرده بود، اعلام کرد که تا پایان سال جاری ماموریت جنگی نیروهای انگلیس در افغانستان پایان می ‌یابد.
او افزود که هدف انگلیس از این ماموریت این بود که تروریست ‌ها از افغانستان به عنوان پناهگاه امن استفاده نکنند.
وی گفت که خوشحال است که با فراغت این دسته از افسران افغان شمار نیروهای نظامی افغانستان به ۳۵۰ هزار تن می ‌رسد.
در همین حال، ناظران مسایل نظامی می گویند که خروج نیروهای ناتو، سیر و سرعت توانمندی و خودکفایی نیروهای امنیتی افغانستان را دوچندان خواهد کرد و یک تکیه گاه کاذب و غیر واقعی را از میان برخواهد داشت؛ زیرا به باور آنها، نیروهای ناتو برای افغانستان، برخلاف شعارهایی که مطرح می کنند، حکم یک تکیه گاه غیر واقعی را دارند.
آنها در حالی که به بهانه سرکوب تروریزم به این کشور، لشکرکشی کرده بودند و وزیر دفاع انگلیس نیز در مراسم فراغت افسران افغان به این موضوع اشاره کرد؛ اما در عمل، تقریبا هیچ کاری در راستای مبارزه با تروریزم انجام نداده اند.
مثال های موجود در این زمینه به اندازه ای فراوان است که فرصت بازشماری همه آنها نیست.
یکی از نمونه های بارز آن، وضعیت حاد امنیتی حاکم بر ولایت جنوبی هلمند و دیگر ولایت های جنوبی، شرقی و بعضا شمالی کشور است.
نیروهای ناتو که مدعی اند ماموریت رزمی آنها هنوز پایان نیافته و تا پایان سال جاری میلادی به پایان خواهد رسید، برای مبارزه با تروریزم چه کاری در هلمند انجام داده اند؟
هلمند از همان ولایت هایی است که همزمان با آنکه میزبان هزاران سرباز انگلیسی و امریکایی بوده، طی این سال ها همواره یکی از اصلی ترین لانه های تروریزم و محل استقرار و استفاده وسیع طالبان نیز بوده است.
اخیرا نیز جنگ های جبهه ای طالبان در چندین ولسوالی این ولایت خبرساز شد که گفته می شود فرماندهان نظامی پاکستان نیز مستقیما در آن مشارکت دارند؛ اما در طول این مدت، نیروهای انگلیسی یا امریکایی مستقر در هلمند، هیچ کمکی -حتی لجستیکی و تدارکاتی نیز- به نیروهای امنیتی مشغول نبرد در هلمند ارائه نکردند.
همین وضعیت در دیگر ولایت های افغانستان نیز قابل ردگیری و شناسایی است. به عنوان مثال، در ولایت های شرقی کنر و نورستان، سال هاست گروه های مخوف و مختلفی از تروریست های طالبان، ظهور می کنند و مناطقی را تحت کنترل خود دارند و حتی گزارش شده است چندین ولسوالی این ولایت ها، عملا تحت سلطه تروریست ها قرار دارند، از سوی دیگر پاکستان نیز به صورت مستمر، طی بیش از دو سال گذشته بارها و به کرات، روزانه ده ها و برخی موارد صدها راکت به سمت مناطق مسکونی این سوی مرز در ولایت های شرقی کنر، نورستان، ننگرهار و حتی قندهار شلیک می کند و شماری از غیر نظامیان بی دفاع را کشته و زخمی و یا وادار به فرار از مناطق خود کرده است؛ تا به این ترتیب، راه برای استقرار تروریست های پاکستانی در این مناطق، باز شود، در این میان، ناتو هیچ کاری انجام نداده است.
بنابراین، بود و نبود چنین حامی‌ای برای نیروهای امنیتی افغانستان، چه تفاوتی می کند؟ ناظران با توجه به همین کارنامه نیروهای خارجی می گویند که اگر آنها خاک کشور را ترک کنند، نیروهای امنیتی افغانستان، برای تامین امنیت، دفاع از حاکمیت و حفظ تمامیت ارضی کشور خویش، مصمم تر، با اراده تر و متعهدانه تر از همیشه عمل خواهند کرد و به این ترتیب، مسیر خودکفایی آنها کوتاه تر و هموارتر خواهد شد.