معاون دبیر کل سازمان ملل در سفر به کابل بعد از دیدار با داکتر عبدالله و اشرف غنی گفت که "هر دونامزد برای رسیدن به یک تفاهم سیاسی در مورد حکومت وحدت ملی کوشش خواهند کرد."
جفری فیلتمن؛ معاون دبیر کل سازمان در امور سیاسی در پی دیدارهای جداگانه با دو نامزد گفت که دبیر کل این سازمان به هر دو نامزد پیام داده که "لطفا به جلو بروید".
به گفته وی به نظر سازمان ملل این خیلی مهم است که دو نامزد به تعهد علنی خود به منظور پذیرش نتایج بررسی آرا انتخابات پایبند باشند و از نظر سازمان ملل نیز مهم است که "نامزدان به سوی تفاهم سیاسی برای تشکیل حکومت وحدت ملی به پیش بروند."
بان کی مون نیز چهارشنبه گذشته در گفتگوی نلفنی با دو نامزد، گفته که "انتظار دارد دو نامزد به تعهدات خود پایبند بمانند؛ تا اولین انتقال مسالمت آمیز قدرت در افغانستان تحقق یابد."
پایبندی به تعهداتی که هردو نامزد داده اند همواره یکی از نکته هایی بوده است که با اصرار و تاکید، توسط نمایندگان سازمان ملل، قدرت های جهانی و همچنین تیم تحول و تداوم، از آن یاد می شود؛ اما کمتر کسی حاضر است بپذیرد یا آشکارا اعلام کند که چه کسی به تعهدات آشکارش پایبند نیست، نفس این تعهدات چیست و چرا دو نامزد یا دست کم یکی از آنها به آنها پایبندی نشان نمی دهند.
با این حال، صاحب نظران می گویند که از سیاق موضع گیری های محورهای ذکرشده مشخص است که آنها از موضع گیری های تیم اصلاحات و همگرایی راضی نیستند و تلویحا و به صورت غیر مستقیم، این مواضع تیم آقای عبدالله را نقض تعهدات پیشین این گروه در حضور جان کری می دانند.
اصلاحات و همگرایی نیز طی روزهای اخیر به نحو ملموسی، عملکرد سازمان ملل در انتخابات افغانستان را مورد انتقاد قرار داده است.
این موضع گیری های این تیم درست زمانی صورتی صریح تر به خود گرفت که پس از آخرین خروج ناظران آقای عبدالله از روند ابطال آرا و اعتراض او به مکانیزم برخورد با آرای تقلبی، سازمان ملل و کمیسیون انتخابات به صورت یکجانبه و بدون توجه به این اعتراض، روند بازشماری و ابطال را ادامه دادند و اکنون به نظر می رسد نتایج نهایی این روند نیز بدون نظارت و مشارکت تیم آقای عبدالله در آستانه اعلام رسمی و نهایی قرار دارد.
آخرین بار عطامحمد نور؛ والی پرقدرت بلخ بود که اواخر هفته گذشته، صریحا ابراز داشت که سازمان ملل و جامعه جهانی از تقلب های گسترده در انتخابات افغانستان، چشم پوشی کرده اند.
با این حساب، به نظر می رسد با توجه به افزایش تردد دیپلمات های سازمان ملل به افغانستان و دیدارها و گفتگوهای تلفنی و مستقیم نمایندگان این سازمان با دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری، توجهات به نقش سازنده یا مخرب این سازمان در انتخابات افغانستان نیز افزایش یافته است.
شماری از ناظران معتقد اند که سازمان ملل متحد به ویژه نمایندگی سیاسی این سازمان در امور افغانستان، در انتخابات ریاست جمهوری، نقشی دوگانه ایفا کرده است.
نمایندگان این سازمان از یکسو ناگزیر اند به منظور جلوگیری از بروز یک بحران تمام عیار سیاسی و اجتماعی در کشور، در برابر اعتراض های آقای عبدالله، مدام از رییس جمهور کرزی، کمیسیون انتخابات و تیم رقیب آقای عبدالله، زمان بیشتری بگیرند؛ تا به این ترتیب، بتوانند بحران را مدیریت نمایند و از جانب دیگر، فشارها بر تیم آقای عبدالله را افزایش می دهند؛ تا نتایج برآمده از بازشماری را هرچه هست بپذیرد، با حد اقل هایی که اشرف غنی برای مشارکت تیم اصلاحات و همگرایی در دولت وحدت ملی، مشخص کرده کنار بیاید و دست از اعتراض بردارد.
درخواست های مکرر و مشابه نمایندگان و همچنین دبیر کل سازمان ملل از نامزدها نیز آشکارا نشان دهنده این واقعیت است که آنها تلاش می کنند وضعیت به همین صورتی که هست به نفع اشرف غنی، تمام شود و تیم آقای عبدالله نیز دست از هشدار و تهدید به مراجعه به مردم بردارد و با معیارهای اشرف غنی، تفاهم نماید؛ اما به نظر نمی رسد ایفای این نقش دوگانه، بتواند چیزی از شدت تنش های جاری بکاهد و نامزدها را به برون رفت از این بن بست، ترغیب کند.
سازمان ملل متحد، اگر در صدد بازی کردن نقشی بیطرف در این روند است، با ارائه طرح های بدیل دیگری به جای دولت وحدت ملی، بر نامزدها فشار وارد کند؛ تا دست از انحصارطلبی، تکیه بر نتایج تقلبی و امتیازطلبی های خودخواهانه بردارند و راه را برای روی کار آمدن یک حکومت مشروع باز کنند؛ در غیر آن، طرح جایگزین دیگری برای برون رفت از وضعیت موجود، عملیاتی خواهد شد.