دولت مصر از مقام های امریکایی خواسته؛ تا در قبال معترضان در شهر فرگوسن ایالت میسوری از خود خویشتن‌داری نشان دهند.
دولت مصر گفته که به دنبال تیراندازی مرگبار یک پولیس سفیدپوست به نوجوان غیر مسلح سیاهپوست در ۹ آگست، گسترش تظاهرات در این شهر را از نزدیک دنبال می کند.
ناظران می گویند که بیانیه دولت مصر شبیه بیانیه ای است که باراک اوباما؛ رئیس جمهوری امریکا در ایام سرکوب معترضان مصری در سال ۲۰۱۳ صادر کرد.
رسانه های غربی با اشاره به اینکه مصر سالانه یک و نیم میلیارد دالر از امریکا کمک دریافت می کند، انتقادهای مطرح شده توسط آن کشور را غیر عادی توصیف کرده اند!
تظاهرات و درگیری‌های خشونت‌آمیز در فرگوسن، دولت امریکا را برای پایان دادن به این وضعیت تحت فشار قرار داده است.
بان کی مون؛ دبیر کل سازمان ملل نیز از پولیس میسوری خواسته؛ تا به استنداردهای امریکا و بین المللی پایبند باشد.
ناظران می گویند که شاید دلیل صدور این اعلامیه از سوی مصر، تلافی مواضع مشابه امریکا در جریان سرکوب تظاهرات های صلح جویانه هواداران مرسی در خیابان های قاهره و دیگر شهرهای مهم مصر در سال گذشته میلادی باشد.
شماری دیگر از صاحبنظران همچنین می گویند که مصر یک کشور افریقایی است و شاید به دلیل آنکه تنش های جاری در فرگوسن نیز میان سیاه پوستان و اداره محلی ایالت میسوری که غالبا در کنترل اقلیت سفیدپوست این ایالت است، نسبت به این امر واکنش نشان داده است؛ اما با وجود همه این حدس و گمان ها نباید از یاد برد که مصر، مورد حمایت امریکاست و سالانه از کمک های مالی و تسلیحاتی واشنگتن بهره مند می شود؛ علی رغم این مساله، موضع گیری عجیب مصر، یکی از شگفتی های پیچیده دنیای سیاست است.
این موضع گیری نسبتا تند در واکنش به هر کنشی که صورت گرفته باشد، دست کم برای امریکا درست همان طعمی را خواهد داشت که هشدارها، تهدیدها و فشارهای به اصطلاح حقوق بشری ایالات متحده علیه دیگر ملت ها و دولت های جهان داشته است.
امریکا شاید هیچگاه انتظار نداشت کشوری مانند مصر آن کشور را در برخورد علیه شهروندانش به مدارا و خویشتن داری، فرابخواند و این برای کشوری که همیشه دستور داده است، همیشه نصیحت کرده است، همیشه هشدار داده است، همیشه ضرب الاجل تعیین کرده است، همیشه دیگران را متهم به نقض حقوق بشر و رفتار دیکتاتورمآبانه و سرکوبگرانه با شهروندانش کرده است و همیشه به همین بهانه، به دیگر کشورهای مستقل جهان، لشکرکشی نظامی است، موجب شرمساری و سرافکندگی بزرگی است.
صاحب نظران می گویند که برخورد خشن، سرکوبگرانه و ضد اصول اولیه حقوق بشر پولیس امریکا با غیر نظامیانی که دست های شان را به نشانه تسلیم و اعتراض بالا برده اند، نقاب از چهره حقوق بشر کاذب امریکایی برداشت و به جهانیان نشان داد که حقوق بشر برای ایالات متحده تنها زمانی ارزش و اهمیت پیدا می کند که بتواند دست ابزار تامین منافع آن کشور و هموار سازی راه برای سلطه نظامی و سیاسی آن در دیگر کشورهای جهان باشد؛ در غیر آن، ایالات متحده حتی نسبت به مردم و شهروندان غیر نظامی خودش نیز تعهدی مبنی بر رعایت حقوق بشر و آزادی بیان و برپایی اعتراضات و تجمعات مسالمت آمیز و مدنی ندارد. البته این تنها موردی نیست که امریکا حقوق بشری شهروندانش را نقض می کند. شنود گسترده مکالمات تلفنی خصوصی آنها و نیز تضاد طبقاتی عمیقی که میان سیاهان و سفیدپوستان در دستگاه دولتی و جامعه امریکا وجود دارد از دیگر نمونه های نقض حقوق اولیه شهروندان امریکایی توسط دولت امریکاست.
حقوق بشر امریکایی تنها مخصوص صادر به دیگر کشورهای جهان، آنهم برای دستیابی به اهداف خاص ایالات متحده در راستای سلطه و تامین منافع آن کشور است.
گوشزد زننده مصر و سازمان ملل به مقام های امریکایی اما یک شرمساری و سرافکندگی تاریخی و یک رسوایی بزرگ و آشکار برای امریکاست.
ممکن است مصر خود یکی از سیاه ترین پرونده های نقض حقوق بشر را در دنیا داشته باشد؛ اما این موجب نمی شود که این کشور، نتواند نسبت به نقض حقوق بشر در کشوری مانند امریکا اعتراض کند؛ زیرا این رویه ای است که ایالات متحده خود آن را رواج داده است. وقتی خود همزمان هم نقض حقوق بشر می کند و هم به بهانه تامین و صدور آن به دیگر کشورهای جهان حمله نظامی می کند، این رفتار تناقض آمیز است و اگر این تناقض برای جامعه بشری قابل حل و هضم است، اعتراض مصر نیز وارد و پذیرفتنی است.
دولت مصر گفته که به دنبال تیراندازی مرگبار یک پولیس سفیدپوست به نوجوان غیر مسلح سیاهپوست در ۹ آگست، گسترش تظاهرات در این شهر را از نزدیک دنبال می کند.
ناظران می گویند که بیانیه دولت مصر شبیه بیانیه ای است که باراک اوباما؛ رئیس جمهوری امریکا در ایام سرکوب معترضان مصری در سال ۲۰۱۳ صادر کرد.
رسانه های غربی با اشاره به اینکه مصر سالانه یک و نیم میلیارد دالر از امریکا کمک دریافت می کند، انتقادهای مطرح شده توسط آن کشور را غیر عادی توصیف کرده اند!
تظاهرات و درگیری‌های خشونت‌آمیز در فرگوسن، دولت امریکا را برای پایان دادن به این وضعیت تحت فشار قرار داده است.
بان کی مون؛ دبیر کل سازمان ملل نیز از پولیس میسوری خواسته؛ تا به استنداردهای امریکا و بین المللی پایبند باشد.
ناظران می گویند که شاید دلیل صدور این اعلامیه از سوی مصر، تلافی مواضع مشابه امریکا در جریان سرکوب تظاهرات های صلح جویانه هواداران مرسی در خیابان های قاهره و دیگر شهرهای مهم مصر در سال گذشته میلادی باشد.
شماری دیگر از صاحبنظران همچنین می گویند که مصر یک کشور افریقایی است و شاید به دلیل آنکه تنش های جاری در فرگوسن نیز میان سیاه پوستان و اداره محلی ایالت میسوری که غالبا در کنترل اقلیت سفیدپوست این ایالت است، نسبت به این امر واکنش نشان داده است؛ اما با وجود همه این حدس و گمان ها نباید از یاد برد که مصر، مورد حمایت امریکاست و سالانه از کمک های مالی و تسلیحاتی واشنگتن بهره مند می شود؛ علی رغم این مساله، موضع گیری عجیب مصر، یکی از شگفتی های پیچیده دنیای سیاست است.
این موضع گیری نسبتا تند در واکنش به هر کنشی که صورت گرفته باشد، دست کم برای امریکا درست همان طعمی را خواهد داشت که هشدارها، تهدیدها و فشارهای به اصطلاح حقوق بشری ایالات متحده علیه دیگر ملت ها و دولت های جهان داشته است.
امریکا شاید هیچگاه انتظار نداشت کشوری مانند مصر آن کشور را در برخورد علیه شهروندانش به مدارا و خویشتن داری، فرابخواند و این برای کشوری که همیشه دستور داده است، همیشه نصیحت کرده است، همیشه هشدار داده است، همیشه ضرب الاجل تعیین کرده است، همیشه دیگران را متهم به نقض حقوق بشر و رفتار دیکتاتورمآبانه و سرکوبگرانه با شهروندانش کرده است و همیشه به همین بهانه، به دیگر کشورهای مستقل جهان، لشکرکشی نظامی است، موجب شرمساری و سرافکندگی بزرگی است.
صاحب نظران می گویند که برخورد خشن، سرکوبگرانه و ضد اصول اولیه حقوق بشر پولیس امریکا با غیر نظامیانی که دست های شان را به نشانه تسلیم و اعتراض بالا برده اند، نقاب از چهره حقوق بشر کاذب امریکایی برداشت و به جهانیان نشان داد که حقوق بشر برای ایالات متحده تنها زمانی ارزش و اهمیت پیدا می کند که بتواند دست ابزار تامین منافع آن کشور و هموار سازی راه برای سلطه نظامی و سیاسی آن در دیگر کشورهای جهان باشد؛ در غیر آن، ایالات متحده حتی نسبت به مردم و شهروندان غیر نظامی خودش نیز تعهدی مبنی بر رعایت حقوق بشر و آزادی بیان و برپایی اعتراضات و تجمعات مسالمت آمیز و مدنی ندارد. البته این تنها موردی نیست که امریکا حقوق بشری شهروندانش را نقض می کند. شنود گسترده مکالمات تلفنی خصوصی آنها و نیز تضاد طبقاتی عمیقی که میان سیاهان و سفیدپوستان در دستگاه دولتی و جامعه امریکا وجود دارد از دیگر نمونه های نقض حقوق اولیه شهروندان امریکایی توسط دولت امریکاست.
حقوق بشر امریکایی تنها مخصوص صادر به دیگر کشورهای جهان، آنهم برای دستیابی به اهداف خاص ایالات متحده در راستای سلطه و تامین منافع آن کشور است.
گوشزد زننده مصر و سازمان ملل به مقام های امریکایی اما یک شرمساری و سرافکندگی تاریخی و یک رسوایی بزرگ و آشکار برای امریکاست.
ممکن است مصر خود یکی از سیاه ترین پرونده های نقض حقوق بشر را در دنیا داشته باشد؛ اما این موجب نمی شود که این کشور، نتواند نسبت به نقض حقوق بشر در کشوری مانند امریکا اعتراض کند؛ زیرا این رویه ای است که ایالات متحده خود آن را رواج داده است. وقتی خود همزمان هم نقض حقوق بشر می کند و هم به بهانه تامین و صدور آن به دیگر کشورهای جهان حمله نظامی می کند، این رفتار تناقض آمیز است و اگر این تناقض برای جامعه بشری قابل حل و هضم است، اعتراض مصر نیز وارد و پذیرفتنی است.
