دور دوم؛ فرصت یا چالش؟
کمیسیون مستقل انتخابات با در نظر داشت فیصله کمیسیون شکایات انتخاباتی، نتایج نهایی انتخابات را اعلام کرد که بر اساس آن انتخابات به دور دوم کشیده شد.
هیچیک از نامزدها نتوانستند ۵۰+۱ درصد از آرا را کسب کنند؛ بنابراین دور دوم انتخابات بین داکتر عبدالله و اشرف غنی برگزار می شود.
یوسف نورستانی؛ رئیس کمیسیون مستقل انتخابات امروز پنجشنبه گفت که عبدالله عبدالله با به دست آوردن ۲۹۷۲۱۴۱ رأی ۴۵ درصد آرا و اشرف غنی احمدزی به عنوان نفر دوم با ۲۰۸۴۵۴۷ رأی ۳۱.۶ درصد آرا را کسب کردند.
زلمی رسول با ۱۱.۴ درصد آرا، عبد رب الرسول سیاف ۷.۳ درصد، آقای هلال با ۲.۸ درصد، گل آقا شیرزوی با ۱.۶ و سلطان زوی با ۰.۵ درصد آرا به ترتیب در مکان های سوم تا هفتم قرار دارند.
۱ جوزا آغاز کمپاین های انتخاباتی دور دوم و ۲۱ جوزا پایان آن اعلام شده است.
۲۴ جوزا روز انتخابات دور دوم اعلام شده، ۱۱ سرطان نتایج ابتدایی و ۳۱ سرطان نتایج نهایی اعلام می شود.
این در حالی است که داکتر عبدالله نامزد پیشتاز انتخابات دور اول، مدعی است که هنوز به موارد انبوهی از شکایت های آنان رسیدگی نشده است. جز این مورد، دلایل زیاد دیگری نیز وجود دارد که نشان می دهد رفتن انتخابات به دور دوم در هر صورت به نفع دموکراسی، مردم سالاری و انتقال صلح آمیز قدرت در تاریخ کشور نیست.
دور دوم در حالی روی می دهد که هنوز ابهامات و نگرانی های فراوانی در خصوص انتخابات در این دوره وجود دارد.
اساسی ترین مساله این است که آیا مردم به میزانی که در دور اول انتخابات شرکت کردند آیا در دور دوم نیز مشارکت خواهند کرد یانه؟ تطویل روند انتخابات و فاصله طولانی این روند از آغاز برگزاری انتخابات تا شمارش آرا، اعلام نتایج ابتدایی و روند کسل کننده و نه چندان رضایت بخش رسیدگی به شکایت های انتخاباتی و شکایت هایی که روند رسیدگی به شکایت ها به دنبال داشت و همچنین تردیدها و ابهاماتی که در خصوص بی طرفی یا عدم بی طرفی برخی از کارمندان کمیسیون های انتخاباتی از سوی بعضی از نامزدان مطرح، ادعا شد، از دید بسیاری از ناظران ممکن است روی مساله مشارکت مردم و رای دهندگان در دور دوم تاثیر منفی بگذارد.
برخی از صاحبنظران همچنین باور دارند که کاهش تعداد نامزدها از ۸ نفر به دو نفر در دور دوم، میزان دقت حدس و گمان ها در خصوص برنده انتخابات را بالا می برد و این امر می تواند بر کاهش انگیزه و شور و شوق مردم در انتخابات دور دوم تاثیر نامطلوبی بر جای بگذارد.
شماری از هواداران نامزدهای شکست خورده هم احتمالا تمایلی برای شرکت در دور دوم نشان نخواهند داد.
مساله مهم دیگر که همچنان به عنوان یک چالش جدی مطرح است،‌ موضوع امنیت است. اینکه آیا نیروهای امنیتی همانند دور اول انتخابات، در مرحله دوم نیز همان کارکرد و درخشش دور اول را خواهند داشت یاخیر، مساله ای است که هنوز اطمینان کافی در مورد آن وجود ندارد؛ البته این به هیچ عنوان به معنای ضعف نیروهای امنیتی نیست؛ بلکه عوامل دیگری وجود دارد که تصور می شود از کنترل این نیروها خارج است. به عنوان نمونه همین چند روز پیش بود که سخنگوی وزارت دفاع در توییتر خود نوشت که طالبان ظرف ۲۴ ساعت، ۲۱ ولایت کشور را مورد حمله قرار داده و تلفات سنگینی را متحمل شده اند.
طالبان این حملات را بخشی از برنامه بهاره خود زیر نام «عملیات خیبر» در راستای ایجاد خشونت ارزیابی کرده و اعلام داشته اند که این روند ادامه خواهد یافت، ممکن است بخشی از این اعلام مواضع، جنبه تبلیغاتی داشته باشد؛ اما بدون شک، قسمتی از آن، با توجه به گرم شدن هوا و افزایش تحرکات تروریستی می تواند قابل توجه باشد.
با توجه به این مورد، آیا مساله تامین امنیت دور دوم انتخابات نیز به همان آسانی دور اول خواهد بود یاخیر؟ این موضوعی است که باید پاسخ داده شود.
همچنین مشخص نیست که کمیسیون انتخابات تا چه اندازه «واقعا» آماده برگزاری یک انتخابات فراگیر و سراسری است؛ با توجه به اینکه حتی در دور اول نیز نبود برگه های رای یکی از چالش های عمده بود. آیا در این دور، این نقیصه، تجدید و تشدید می شود یا رفع و برطرف خواهد شد؟
در این میان، برای نامزدی که باخت آن در دور اول، محرز و آشکار بود، دور دوم انتخابات می تواند یک «فرصت» ارزیابی شود؛ اما برای مردم، دولت، کمیسیون های انتخاباتی و نیروهای امنیتی، این امر بدون شک، یک «چالش» محسوب می شود.