وضعیت سیاسی و امنیتی در اوکراین با شدت و سرعت بی سابقه ای در حال دگرگونی است. اقدامات غیر قابل پیش بینی روسیه به رهبری ولادیمیر پوتین غربی ها را در شوک و شگفتی فروبرده است.
آخرین گزارش ها از جمهوری خودمختار کریمه حاکی است که سربازان روسی کنترل کامل این جمهوری را در اختیار گرفته و تمامی ورودی های آن مسدود شده است.
کشتی های جنگی و موترهای زرهی روسیه نیز در دریای سیاه و مرزهای جمهوری کریمه مشغول مانور و گشتزنی اند.
در همین حال خبرهایی در دست است که نشان می دهد سربازان روسی در برخی از مناطق کریمه، مشغول سنگرکندن هستند.
ولادیمیر پوتین پیشتر از مجلس علیای روسیه در مورد حضور نظامی روس ها در اوکراین کسب تکلیف کرده و این مجلس نیز به این تصمیم، پاسخ مثبت داده است؛ پس از این رویداد بود که ارتش روسیه، تحرکات نظامی خود در غرب آن کشور را افزایش داد و به دستور ولادیمیر پوتین به حال آماده باش درآمد؛ البته این اقدامات درست از زمان ساقط کردن رییس جمهوری طرفدار روسیه اوکراین از سوی نمایندگان غربگرای پارلمان آن کشور، آغاز شده بود.
در همین حال، باراک اوباما؛ رییس جمهوری امریکا دیروز ۹۰ دقیقه با همتای روسی خود تلفنی صحبت کرد؛ اما سرانجام موفق به تغییر موضع جودوکار روسی نشد.
کسانی که تحولات مربوط به روسیه را از نزدیک دنبال می کنند، ولادیمیر پوتین را مردی می دانند که به شدت عملگراست و تصمیم های قاطع و جدی اش را در اوج آرامش، ثبات و طمأنینه انجام می دهد؛ این چیزی است که تاکنون از او در اوضاع بغرنج اوکراین آشکارا مشاهده شده است.
آقای پوتین از آغاز بروز بحراین اوکراین که با دخالت غرب همراه بود، تاکنون کمتر در رسانه ها ظاهر شده است؛ اما سخنان او بیشتر از زبان دیمیتری مدودف و سرگی لاوروف؛ نخست وزیر و وزیر امور خارجه روسیه بیان شده است.
نشانه ای از عقب نشینی وجود ندارد. واقعیتی که اکنون وجود دارد این است که روسیه اکنون جمهوری خودمختار کریمه را اشغال کرده است و نیروهای نظامی اش همچنان در حال صف آرایی و آمادگی برای یک جنگ بزرگ اند.
در همین حال، اوکراینی ها تاکنون همچنان خویشتن داری نشان داده اند. غربی ها، ناتو و امریکا نیز بیشتر به اقدامات تنبیه آمیز سیاسی و اقتصادی بسنده کرده و حتی تهدید کرده اند که ممکن است روسیه را از عضویت در گروه ۸ کشور صنعتی جهان، اخراج کنند و دست به تحریم اقتصادی و بلوکه کردن دارایی های این کشور بزنند؛ اما از اقدام نظامی خبری نیست.
برای اروپا و غرب علاوه بر محدودکردن حوزه نفوذ روسیه و جلوگیری از بلندپروازی های ولادیمیر پوتین، اهمیت اوکراین از آنجا ناشی می شود که اوکراین ۱۵ درصد از فرانسه بزرگتر است، موشک های قاره پیما، سکوی پرتاب موشک و هواپیماهایی بزرگتر از جامبو جت تولید می کند. دارای کارگران تحصیلکرده و احتمالا بهترین زمین کشاورزی در اروپاست.
شاید تصور شود اوکراین مثل سال ها فراز و فرودش در راستای تمایل به شرق و غرب جهان، این بار نیز یکی از همان تجربه ها را از سر می گذراند و برای چندسال دیگر در مدار منافع اروپا و امریکا خواهد چرخید؛ اما واقعیت این است که این بار، جهان در وضعیت حساس تری قرار دارد. اردوگاه شرق به رهبری روسیه، قدرتمندتر شده است. ولادیمیر پوتین، حوزه نفوذ سیاسی روسیه را گسترش داده و در معادلات بزرگ جهانی، ایالات متحده را به چالش کشیده است.
اما به نظر می رسد ولادیمیر پوتین تصمیم گرفته است این بار تعارفات معمول دیپلماتیک با امریکا را بشکند و رسما وارد یک کارزار واقعی با غرب شود.
او که می خواهد قدرت سنتی روسیه شوروی را دوباره زنده کند، پیش از این نیز توانایی اش را در سوریه و جاهای دیگری آزموده و این بار در همسایگی اش در اوکراین، شاهد دخالت امپریالیستی غرب است و این همان چیزی است که اگر بی تفاوت بنشیند شاید همه رویاهای او برای احیای روسیه مقتدر دوران شوروی پیشین را نقش بر آب کند. به همین دلیل، پوتین این بار همه چیز را در قمار اوکراین گذاشته است؛ تا یا پیروز شود یا بار دیگر به پشت خاکریزهای شوروی پیشین، عقب نشینی کند.