شورای عالی صلح ضمن قدردانی از اقدام تازه پاکستان در خصوص مذاکره با طالبان پاکستانی می گوید که برای تحقق صلح باید تلاش های همه جانبه کرد.
محمد اسماعیل قاسمیار؛ یک مقام این شورا گفت که قضیه افغانستان به جز تحقق صلح، چاره دیگری ندارد و مخالفان مسلح هم باید به حال کشور خود رحم کنند.
وی اقدام تازه پاکستان مبنی بر تعیین هیات چهارنفری به هدف گفتگو با طالبان پاکستانی را برای تحقق پروسه صلح افغانستان موثر خواند و گفت:"اینکه حکومت پاکستان هیاتی را برای مذاکره و مصالحه با طالبان پاکستانی موظف نموده این هم یک انکشاف است و من باور دارم که وضع امنیتی هر دو کشور به هم گره خورده اند، راه های حل معقول همین ها اند که باید به پیش برده شوند."
نواز شریف؛ نخست وزیر پاکستان روز چهارشنبه گفت که می خواهد فرصت دیگری برای مذاکره با شورشیان بدهد.
او یک تیم چهارنفری را برای پیشبرد این مذاکرات تعیین کرد.
همچنین پاکستان دوشنبه گذشته منصور دادالله؛ از فرماندهان محاذ فدایی طالبان را از زندان آزاد کرد.
این تحولات نشان می دهد که پس از مرگ حکیم الله محسود؛ رهبر طالبان پاکستانی که چندی پیش از سوی هواپیماهای بی سرنشین امریکایی کشته شد، تلاش های تازه ای به راه افتاده؛ تا حکومت پاکستان با طالبان مسلح پاکستانی وارد گفتگوهای صلح شود.
در آستانه مرگ آقای محسود نیز مقام های پاکستانی به برقراری ارتباط با طالبان پاکستانی نزدیک شده بودند و مذاکرات ابتدایی نیز میان دو طرف انجام گرفته بود؛ به همین دلیل، کشته شدن این فرمانده ارشد طالبان پاکستانی از سوی امریکا، خشم اسلام آباد را برانگیخت؛ زیرا به عقیده دولتمردان پاکستان، امریکا با این اقدام، زمینه های صلح را خراب کرده و گفتگوهای شکل گرفته میان دو طرف را به شدت آسیب زد.
با این حال، به باور برخی کارشناسان، تامین صلح میان پاکستان و طالبان پاکستانی نمی تواند تاثیری بر روند صلح و ثبات در افغانستان داشته باشد؛ زیرا به عقیده این کارشناسان، طالبان افغان تحت مدیریت مستقیم سازمان های امنیتی و اطلاعاتی وابسته به حکومت اسلام آباد قرار دارند و هدف از ایجاد، تربیت و تجهیز این نیروها نیز جامه عمل پوشاندن به خواسته ها و اهداف راهبردی پاکستان و شرکای بین المللی آن کشور در افغانستان است؛ بنابراین فارغ از اینکه شورای عالی صلح از آغاز مذاکرات صلح میان دولت و طالبان پاکستانی ابراز خوشحالی می کند؛ اما این امر هیچ تاثیری بر روند صلح در این کشور نخواهد داشت.
نکته مهم دیگر این است که طالبان پاکستان برخلاف طالبان افغانی در جنگی تمام عیار و مرگبار با دولت آن کشور قرار ندارند؛ بلکه از حمایت های وسیعی در درون حکومت و جامعه پاکستان نیز برخوردار اند و در برابر بسیاری از سیاست ها، رویکردها و عملکردهای دولت اسلام آباد به رغم آنکه بر پایه بینش متصلب و محدود شریعت طالبانی ممکن است مخالف شریعت نیز باشد واکنشی نشان نمی دهند.
در برخی موارد اگرچه تحرکاتی از سوی طالبان پاکستانی بر ضد دولت آن کشور انجام می شود؛ اما این تحرکات پیش از آنکه نشانه دشمنی این نیرو با حکومت پاکستان و اعلام جنگی آشکار و تمام عیار علیه ارتش آن کشور باشد، بیشتر واکنشی است به حملات مرگبار هواپیماهای بی سرنشین امریکایی بر مناطق مرزی و مراکز تروریستی در آن سوی مرز و یا برخی عملکردهای ارتش پاکستان بر ضد حلقاتی از طالبان؛ بنابراین موقعیت طالبان پاکستانی در برابر حکومت اسلام آباد، اساسا با موقعیت و موضع گیری طالبان افغانی در برابر دولت افغانستان، قابل مقایسه نیست.
طالبان افغانی از تمام توان خود و دیگر نیروهای همسو و همدست خویش استفاده می کنند؛ تا بر حکومت و مردم افغانستان و نیروهای وابسته به آن، ضربه وارد کنند و از سوی دیگر، برخلاف همتاهای پاکستانی خویش، تاکنون هیچ اراده و تمایلی از خود نسبت به روند صلح نشان نداده اند؛ در حالی که طالبان پاکستان، خواهان مذاکره با دولت آن کشور اند.
با توجه به آنچه گفته شد، صلح دولت اسلام آباد با طالبان پاکستانی، پیامد مثبت و امیدبخشی در زمینه تامین صلح در افغانستان به همراه نخواهد داشت؛ شرط اصلی صلح در افغانستان، همکاری واقعی حکومت های پاکستان و امریکاست؛ همان چیزی که رییس جمهور کرزی مدت هاست بر آن اصرار و تاکید می کند.