«شورای امنیت سازمان ملل متحد اعلام کرد که برنامه ریزان و افرادی که از حمله های هراس افگنانه در افغانستان پشتیبانی می کنند، باید محاکمه شوند.»
به نقل از شبکه العربیه، این شورا، طالبان و شبکه ی القاعده را، به کشتار غیرنظامیان و آماج قرار دادن بخش های غیرنظامی، متهم کرد.
در بخشی از خبرنامه ای این شورا آمده است که حمله های تروریستی در افغانستان از سوی طالبان و شبک ه القاعده برضد غیر نظامیان و نهادهای جهانی مدد رسان انجام می شود.
در این خبرنامه تاکید شده است که این موضوعات باید پیگیری شده و عاملان آن محاکمه شوند.
در تازه ترین مورد حملات طالبان، سه شبه نظامی وابسته به این گروه بر یک رستوران لبنانی در منطقه ی وزیر محمد اکبرخان شهر کابل حمله کردند.
پولیس کابل اعلام کرده که در این حمله بیست و یک تن کشته و پنج تن دیگر زخمی شده اند.
با این حال، بان کی مون، سر منشی عمومی سازمان ملل متحد و یان کوبیش، نماینده ی
ویژه ی این سازمان در افغانستان این حمله را به شدت محکوم کرده اند. »
جای خوشی و امیدواری است که بلاخره شورای امنیت سازمان ملل متحد، سر از لاک سکوت و بی تفاوتی بلند کرده و ضمن محکوم نمودن حمله اخیر کابل، از اعضای این سازمان می خواهد تا عاملان ترور و دهشت را محاکمه و مجازات کنند.
و باز هم این واقع گرانه و پسندیده است که اعضای شورای مذکور، مشخصاً روی دو گروه القاعده و طالبان که در واقع به یک ریشه بر می گردند، زوم کرده اند. در اینکه تمامی حملات تروریستی و تخریبی علیه منطقه و دولت و ملت افغانستان از سوی القاعده و طالبان و نظایر آنان، اجرا و عملی می گردد،
جای شک و تردید نیست.
دلیل بر این مدعا نیز پذیرفتن مسئولیت بیشتر این حملات و عملیاتها از سوی سخنگوی طالبان در افغانستان و سخنگویان القاعده و سایر گروههای دهشت افکن در خاورمیانه است.
واقعیتی که خود آنان بر آن معترف اند و نیاز به تبلیغات و شایعه سازی علیه گروههای مذکور ندارد. پس اینکه این دو گروه و فعالیتهای تروریستی و تخریبی آنها محکوم شده و برای عاملان آنها محاکمه و مجازات در
نظر گرفته شود، نه تنها کار نیکو که عمل لازم و واجبی نیز است.
اما پرسش این است که آیا به محض محکومیت و مجازات گروههایی چون القاعده و طالبان و امثال ذالک، این پدیده شوم از بین رفته و یا تضعیف خواهد شد؟! اگر چنین باشد و می بود که تا کنون و از بدو تشکیل
گروههای تروریستی، شب و روزی نیست که دولت و کشوری، اعمال و فعالیتهای تروریستی و غیر انسانی آنان را محکوم نکرده باشد.
با این وصف، پس چرا و چگونه است که گروههای مذکور به جای مضمحل و تضعیف شدن، روز تا روز قوت و ریشه بیشتر و محکم تری در کشورهای منطقه پیدا کرده اند؟! به نظر می رسد تمامی این پرسشها یک پاسخ بیشتر نداشته که آنهم به عملکرد سیاسی و غیر صادقانه بیشتر اعضای همین شورای
امنیت سازمان ملل بر می گردد.
عملکرد و پالیسی ای که به جای مبارزه جد ی و صادقانه با ترور و دهشت، به آنان مجال جولان و رشد بیشتری داده است!.
وقتی کشوری مانند امریکا که از نفوذ واضح و مشهودی بر شورای امنیت سازمان ملل برخوردار بوده با صدای بلند اعلام می کند که «طالبان تروریست نیست و تروریست کسی است که منافع امریکا را تهدید می کند. » و باز می گوید که «جنگ با طالبان خاتمه یافته است و امریکا در افغانستان دیگر با طالبان نمی جنگد »، این خود می تواند چراغ سبزی به طالبان در باز گذاشتن دست آنها در ارتکاب هر گونه عمل تروریستی در برابر دولت و ملت افغانستان باشد.
از سوی دیگر، به نظر نمی رسد اظهارات اعضای شورای امنیت در جهت محاکمه و مجازات طراحان و عاملان حملات انتحاری و تخریبی، واقعی و جدی باشد؛ چرا که اگر این شورا و اعضای آن، از هدف و انگیزه اصولی مبارزه با ترور و دهشت برخوردار می بودند و در واقع دغدغه جنگ با تروریزم و نابودی آن را داشتند، نمیامدند اصل و ریشه تروریزم را رها کرده و به شاخ و برگ آن که القاعده و طالبان باشد، مصروف شوند. امروزه از آفتاب نیز روشن تر است و دوست و دشمن می داند که ریشه، مامن و خاستگاه و پرورشگاه ترور و دهشت و افراط، کدام کشور است. به اعتراف چندین باره مقامات امریکایی و غربی، پاکستان و عربستان، تنها کشورهایی هستند که دولت و استخبارات آنان در ایجاد و پرورش و حمایت و پشتیبانی تروریزم منطقه ای، دست طولا و قدمهای عریضی دارند.
شورای امنیت سازمان ملل متحد، اگر در واقع از تروریزم و دهشت افکنی در منطقه بیزار است، و اگر صلاحیت، شجاعت و توانش را دارد، بر برخی از اعضای خودش چون دولت امریکا و متحدان همیشه اروپایی اش، فشار بیاورد تا آنان نیز به دولتهای حامی تروریزم نظیر پاکستان، عربستان، قطر و ترکیه فشار لازم را بیاورند و آنان را وادار کنند تا از حمایت و پشتیبانی مالی و تسلیحاتی تروریزم منطقه ای، دست بر دارند.
تنها در همین صورت است که مبارزه شورای امنیت و امریکا و غرب با ترور و دهشت در منطقه، معنی پیدا کرده و قابل باور خواهد بود.
اما با توجه به سودی که دولت امریکا و متحدان غربی و منطقه ای آنان از ناحیه حضور تروریزم در منطقه می برند، آیا دست به چنین اقدامی خواهند زد و با ریشه و اساس ترور و دهشت در خاور میانه مبارزه جدی و واقعی خواهد کرد؛ ابداً عملی به نظر نمی رسد.
به نقل از شبکه العربیه، این شورا، طالبان و شبکه ی القاعده را، به کشتار غیرنظامیان و آماج قرار دادن بخش های غیرنظامی، متهم کرد.
در بخشی از خبرنامه ای این شورا آمده است که حمله های تروریستی در افغانستان از سوی طالبان و شبک ه القاعده برضد غیر نظامیان و نهادهای جهانی مدد رسان انجام می شود.
در این خبرنامه تاکید شده است که این موضوعات باید پیگیری شده و عاملان آن محاکمه شوند.
در تازه ترین مورد حملات طالبان، سه شبه نظامی وابسته به این گروه بر یک رستوران لبنانی در منطقه ی وزیر محمد اکبرخان شهر کابل حمله کردند.
پولیس کابل اعلام کرده که در این حمله بیست و یک تن کشته و پنج تن دیگر زخمی شده اند.
با این حال، بان کی مون، سر منشی عمومی سازمان ملل متحد و یان کوبیش، نماینده ی
ویژه ی این سازمان در افغانستان این حمله را به شدت محکوم کرده اند. »
جای خوشی و امیدواری است که بلاخره شورای امنیت سازمان ملل متحد، سر از لاک سکوت و بی تفاوتی بلند کرده و ضمن محکوم نمودن حمله اخیر کابل، از اعضای این سازمان می خواهد تا عاملان ترور و دهشت را محاکمه و مجازات کنند.
و باز هم این واقع گرانه و پسندیده است که اعضای شورای مذکور، مشخصاً روی دو گروه القاعده و طالبان که در واقع به یک ریشه بر می گردند، زوم کرده اند. در اینکه تمامی حملات تروریستی و تخریبی علیه منطقه و دولت و ملت افغانستان از سوی القاعده و طالبان و نظایر آنان، اجرا و عملی می گردد،
جای شک و تردید نیست.
دلیل بر این مدعا نیز پذیرفتن مسئولیت بیشتر این حملات و عملیاتها از سوی سخنگوی طالبان در افغانستان و سخنگویان القاعده و سایر گروههای دهشت افکن در خاورمیانه است.
واقعیتی که خود آنان بر آن معترف اند و نیاز به تبلیغات و شایعه سازی علیه گروههای مذکور ندارد. پس اینکه این دو گروه و فعالیتهای تروریستی و تخریبی آنها محکوم شده و برای عاملان آنها محاکمه و مجازات در
نظر گرفته شود، نه تنها کار نیکو که عمل لازم و واجبی نیز است.
اما پرسش این است که آیا به محض محکومیت و مجازات گروههایی چون القاعده و طالبان و امثال ذالک، این پدیده شوم از بین رفته و یا تضعیف خواهد شد؟! اگر چنین باشد و می بود که تا کنون و از بدو تشکیل
گروههای تروریستی، شب و روزی نیست که دولت و کشوری، اعمال و فعالیتهای تروریستی و غیر انسانی آنان را محکوم نکرده باشد.
با این وصف، پس چرا و چگونه است که گروههای مذکور به جای مضمحل و تضعیف شدن، روز تا روز قوت و ریشه بیشتر و محکم تری در کشورهای منطقه پیدا کرده اند؟! به نظر می رسد تمامی این پرسشها یک پاسخ بیشتر نداشته که آنهم به عملکرد سیاسی و غیر صادقانه بیشتر اعضای همین شورای
امنیت سازمان ملل بر می گردد.
عملکرد و پالیسی ای که به جای مبارزه جد ی و صادقانه با ترور و دهشت، به آنان مجال جولان و رشد بیشتری داده است!.
وقتی کشوری مانند امریکا که از نفوذ واضح و مشهودی بر شورای امنیت سازمان ملل برخوردار بوده با صدای بلند اعلام می کند که «طالبان تروریست نیست و تروریست کسی است که منافع امریکا را تهدید می کند. » و باز می گوید که «جنگ با طالبان خاتمه یافته است و امریکا در افغانستان دیگر با طالبان نمی جنگد »، این خود می تواند چراغ سبزی به طالبان در باز گذاشتن دست آنها در ارتکاب هر گونه عمل تروریستی در برابر دولت و ملت افغانستان باشد.
از سوی دیگر، به نظر نمی رسد اظهارات اعضای شورای امنیت در جهت محاکمه و مجازات طراحان و عاملان حملات انتحاری و تخریبی، واقعی و جدی باشد؛ چرا که اگر این شورا و اعضای آن، از هدف و انگیزه اصولی مبارزه با ترور و دهشت برخوردار می بودند و در واقع دغدغه جنگ با تروریزم و نابودی آن را داشتند، نمیامدند اصل و ریشه تروریزم را رها کرده و به شاخ و برگ آن که القاعده و طالبان باشد، مصروف شوند. امروزه از آفتاب نیز روشن تر است و دوست و دشمن می داند که ریشه، مامن و خاستگاه و پرورشگاه ترور و دهشت و افراط، کدام کشور است. به اعتراف چندین باره مقامات امریکایی و غربی، پاکستان و عربستان، تنها کشورهایی هستند که دولت و استخبارات آنان در ایجاد و پرورش و حمایت و پشتیبانی تروریزم منطقه ای، دست طولا و قدمهای عریضی دارند.
شورای امنیت سازمان ملل متحد، اگر در واقع از تروریزم و دهشت افکنی در منطقه بیزار است، و اگر صلاحیت، شجاعت و توانش را دارد، بر برخی از اعضای خودش چون دولت امریکا و متحدان همیشه اروپایی اش، فشار بیاورد تا آنان نیز به دولتهای حامی تروریزم نظیر پاکستان، عربستان، قطر و ترکیه فشار لازم را بیاورند و آنان را وادار کنند تا از حمایت و پشتیبانی مالی و تسلیحاتی تروریزم منطقه ای، دست بر دارند.
تنها در همین صورت است که مبارزه شورای امنیت و امریکا و غرب با ترور و دهشت در منطقه، معنی پیدا کرده و قابل باور خواهد بود.
اما با توجه به سودی که دولت امریکا و متحدان غربی و منطقه ای آنان از ناحیه حضور تروریزم در منطقه می برند، آیا دست به چنین اقدامی خواهند زد و با ریشه و اساس ترور و دهشت در خاور میانه مبارزه جدی و واقعی خواهد کرد؛ ابداً عملی به نظر نمی رسد.