این روزها صحبت از رفتن رفتن نیروهای خارجی از افغانستان است. دیروز آسترالیا و امروز بریتانیا!
تونی آبوت و دیوید جانسون نخست وزیر و وزیر دفاع استرالیا، در کنفرانس خبری مشترکی خروج نیروهای استرالیایی را پس از طولانی ترین ماموریت نظامی خارجی این کشور اعلام کردند.
آنها افزودند نیروهای استرالیایی روز یکشنبه پایگاه نظامی را در ترینکوت ترک کردند و در حال حاضر در مسیر بازگشت به استرالیا هستند.
آبوت می گوید:" به اعتقاد وی، نیروهای افغان می توانند وظیفه حفظ امنیت را به عهده بگیرند.
اردوی ملی افغانستان در آخرین فصل عملیات نظامی، برتری خود را به نمایش گذاشت. نظامیان ما از پیشرفت آنها طی چند سال آموزش بسیار خوشحالند."
طبق آمار، بیش از ۲۵ هزار استرالیایی در افغانستان در خدمت اردو بوده اند و این همکاری نظامی بیش از شش میلیارد و ۷۲۰ میلیون دالر هزینه داشته است. طبق برنامه نظامی دولت استرالیا ، حدود ۴۰۰ نظامی برای آموزش و ایفای نقش های حمایتی در افغانستان به ویژه کابل و قندهار مستقر خواهند ماند.
دولت استرالیا همچنین سالانه ۸۹ میلیون و ۶۰۰ هزار دالر برای کمک به تامین هزینه نیروهای دفاعی افغانستان متقبل خواهد شد.
اما پس از آسترالیا، اینک نوبت بریتانیا است تا برای خروج نیروهایش از افغانستان تا اوایل سال ۲۰۱۴، برنامه ریزی کند. به همین منظور است که دیوید کامرون صدر اعظم این کشور، بدون اعلام قبلی و به طور ناگهانی وارد افغانستان می شود.
"صدر اعظم بریتانیا معتقد است که ماموریت نیروهای این کشور در افغانستان "با موفقیت انجام شده" و اکنون، زمان بازگشتن آنها به خانه است.
کامرون این سخنان را روز دوشنبه، در جریان بازدید از پایگاه نظامی نیروهای بریتانیایی در هلمند بر زبان راند.
صدر اعظم بریتانیا گفت که اکنون "حداقل امنیت" لازم در افعانستان برقرار شده و نیروهای بریتانیایی می توانند با "سربلندی" به کشور خود باز گردند. بریتانیا با وجود خروج نیروهایش از افغانستان، همچنان خود را متعهد به کمک به این کشور می داند."
به نظر می رسد سیر تدریجی خروج نیروهای اعضای ناتو از افغانستان با سرعت بیشتری آغاز شده و تا اواخر ماه جاری میلادی، تمامی عساکر آنان افغانستان را ترک خواهند گفت. نکته قابل توجه در اظهارات دو مقام آسترالیایی و بریتانیایی، تامین امنیت نسبی در زمان حضور نیروهای آنان در افغانستان است.
نمی توان منکر شد که پس از سقوط طالبان و حضور جامعه جهانی در افغانستان تا سالهای اول و دوم سوم، اوضاع امنیتی در کشور خوب بود؛ به گونه ای که هر افغان فکر می کرد که دیگر عمر جنگ و ناامنی در افغانستان به پایان رسیده و پس از این مردم می توانند با خیال آسوده و خاطری جمع، به بازسازی و آبادانی کشور خویش مشغول شوند.
اما دیری نپایید که به دلیل اتخاذ سیاست غلط امریکا و غرب در برابر تروریزم وارداتی، ریشه های خشکیده و مرده دهشت و ترور که به بیرون از مرزهای کشور، زمینگیر شده بود، دوباره جان تازه گرفته و با کمک و جهت دهی استخبارات پاکستانی، راه افغانستان را در پیش گرفتند.
اینکه می گوییم سیاست غلط، حرف ما نیست؛ بلکه برخی از رسانه های معتبر امریکایی و غربی، بارها به این واقعیت توجه داده و دولتمردان خویش را به باد انتقاد گرفته اند و اگر کسی خواهان دلیل و مدرک است، می تواند با همین عنوان یعنی "سیاست غلط امریکا و غرب در مبارزه علیه تروریزم در افغانستان" به سایتهای جست و جوگر انترنتی مراجعه کند و آنگاه با حجمی عظیمی از مقالات در نشریات امریکا و غرب مواجه خواهد شد که نویسندگان آنها، همگی سیاست دولتهای شان را نسبت به پدیده دهشت و ترور، نقد و محکوم کرده اند.
واقعیت این است که حالا که امریکا و غرب و با اعمال سیاستهای اشتباه و شاید هم عامدانه مبارزه با ترور و افراطیت، افغانستان و مردم آن را در لبه پرتگاه قرار داده و دشمنان آنها را قوی و نیرومند ساخته اند، دولت و مردم این کشور را در میدان گذاشته و خود راه خویش را گرفته و فرار را بر قرار ترجیح می دهند!.
از دید برخی از آگاهان، این سیاست امریکا و غرب نیست که در افغانستان و در مبارزه با ترور و افراطیت، اشتباه است؛ بلکه اساساً از اول نیز طرح و نقشه همین بوده که افغانستان و مردم آن را در یک چنین مخمسه و هولگاهی از نظر امنیتی قرار بدهند؛ تا این ملت مستعد و فعال، در کمند همین حال و اوضاع گرفتار مانده و نتوانند گامهای پیشرفت و بالندگی در کشور خویش را با خاطری آرام و خیالی آسوده، یکی پس از دیگری بردارند!.
اظهارات کامرون مبنی بر موفقیت نیروهای بریتانیایی در افغانستان، بسیاری از آگاهان را نگران کرده است.
برخی منتقدان، سخنان اخیر دیوید کامرون در مورد انجام موفقیت آمیز عملیات نیروهای بریتانیایی در افغانستان را، با اظهارات مشابه جورج بوش رئیس جمهور سابق امریکا در مورد کشور عراق در سال ۲۰۰۳ مقایسه کرده اند که سرآغازی بر سال‌ها عملیات مسلحانه شورشیان مسلح در آن کشور شد.
تهدیدهای هراز گاه مقامات امریکایی و غربی مبنی به قطع کامل کمکها و خروج تمامی عساکر آنان از افغانستان در صورت عدم امضای پیمان امنیتی، این گمانه را بیشتر به ذهن نزدیک می کند که در صورت عدم امضای پیمان مذکور، سناریوی خونبار عراق در افغانستان نیز تکرار شود و امریکا و غرب با هدف انتقام از دولت و ملت افغانستان، با استفاده از عوامل القاعده و امثال آن، تنور مستعد تعصبات مذهبی و نژادی و زبانی را، بیش از پیش شعله ور کند.