دین، زبان، خط و دیگر محورهای استقلال فرهنگی اگر از بین بروند، روحانیون اگر منزوی بمانند و شکاف اجتماعی بین نخبگان بومی و مردم اگر پر نشود، افغانستان اگر به بمب اتم هم دست یابد باز وابسته خواهد بود و یک کشور وابسته از سروری کردن ناتوان است.
در عصر کنونی "اطلاعات" برگ برنده قدرتهای استعماری است و استعمارگران مدرن امروزی با تسلط بر رسانه ها سعی می کنند با تزریق هدفمند اطلاعات به مخاطب، حوزه ذهن و فکر او را در اختیار بگیریند و مخاطب را به کنشی همسو با منافع خویش وادار کنند. استعمارگران می دانند که فرهنگ هر جامعه هویت و موجودیت آن جامعه را تشکیل می دهد و مادامیکه کشورها استقلال فرهنگی داشته باشند هرگز به وابستگی تن در نمی دهند و نیز می دانند که علی رغم پیشرفت یک کشور در ابعاد سیاسی، اقتصادی و نظامی در صورتیکه آن کشور فرهنگ مستقل و ناب نداشته باشد ابهت آن پوشالی است، بنابراین کشورهای استعماری در دوران کنونی به جای تقویت گفتمان تمدنها و ارتقاء ظرفیت هایی که به موجودیت مسالمت آمیز فرهنگ ها در کنار هم و در نهایت زندگی مطلوب بشر ختم می شود، با به راه اندازی "جنگ نرم فرهنگی" علیه کشورهای تحت سلطه نظامی و رسانه ای خویش، کشورهای اسلامی و به ویژه افغانستان، سعی دارند فرهنگ و تمدن اصیل اسلامی را نابود کنند تا از این طریق زمینه حضور دوامدار خویش را فراهم کنند. اینکه هر از چند گاهی رسانه های دیداری، شنیداری و تصویری پرهیاهو و پردروغ غربی در افغانستان به دنبال القای فرهنگ منحط و دنیایی استعمار و در نهایت تثبیت فرهنگ "متضاد با فطرت انسانی" غرب می گردند، همگی نشان از ادامه حساب شده و پیچیده تهاجم فرهنگی در افغانستان می باشد و پخش گزارشی از زندگی یک همجنس گرای افغانستانی توسط "بی بی سی" فارسی هم در همین راستا قابل تعریف است.

جدای از اما و اگرهای مربوط به اینکه آیا افغانستان تحت اشغال نیروهای خارجی است یا خیر باید به این نکته توجه داشت که استعمارگران و استثمارگران برای حفظ موقعیت خود و استمرار بهره کشی از جوامع زیر سلطه بلافاصله پس از تهاجم نظامی با اقدامات حساب شده، تخریب فرهنگی را در دستور کار قرار داده اند. اگر این قضیه را با دید مشاهده در افغانستان پیگیری کنیم به روشنی مثالهایی از تخریب فرهنگی، تمدنی و دینی مردم، توسط رسانه های بیگانه و عوامل درونی آنان را خواهیم یافت: از قرآن سوزی سربازان امریکایی گرفته تا، ترویج مسیحیت، ارجحیت دختران به پسران برای استخدام، پخش سریالهای مبتذل خارجی و راه اندازی "فشن شو" گرفته تا اقدام اخیر بی بی سی فارسی.

امروز بر دولت محترم جمهوری اسلامی افغانستان، وزارت اطلاعات و فرهنگ و نخبگان سیاسی، اجتماعی و بومی فرض است تا شکاف ایجاد شده بین خود و مردم را پر کنند و با یک "مهندسی فرهنگی" حساب شده، فرهنگ ملی و دینی را تقویت و ارزشهای فرهنگی را احیاء کنند، الگوها، مفاخر فرهنگی و محورهای استقلال فرهنگی را مورد توجه قرار دهند و با به صحنه کشاندن روحانیون اجازه ندهند رسانه های غربی با حمایت بعضا مستقیم اربابان زر و زور، پس از آماده سازی زمینه، نقشه های شبیخون فرهنگی خویش را در کشور پیاده کنند. از همه مهمتر دولت محترم برای اینکه نشان دهد افغانستان تحت اشغال نیست می بایست اعتماد مردم در راستای مبارزه با تهاجم فرهنگی دشمن را به دست آورد.
درغیر آن اگر دین، زبان، خط و دیگر محورهای استقلال فرهنگی از بین بروند، روحانیون اگر منزوی بمانند و شکاف اجتماعی بین نخبگان بومی و مردم اگر پر نشود، افغانستان اگر به بمب اتم هم دست یابد باز وابسته خواهد بود و یک کشور وابسته از سروری کردن ناتوان است.