سخن از انقلاب اسلامی ایران است و از امام خمینی(رح)، که آیا می شود آنان را دوست داشت و یا اساساً چرا باید به آنان علاقه مند بود و عشق ورزید؟ این پرسش امروزه نه تنها در افغانستان که در ایران و حتی تمامی کشورهای جهان، مطرح است. 

امام خمینی- ره- و انقلاب کبیر او، چنانچه هواخواهانی برای خودش در سراسر گیتی دارد؛ به همان مثابه و شاید در مقیاس وسیع تر، بدخواهانی را به خود اختصاص داده است. در اساس، این ویژگی ارواح بزرگ و مردان و زنان خارق العاده است که جمعی بی شماری از انسانها را در جهت جاذبه و دافعه قوی و نیرومند خویش قرار داده و تعدادی از آنان را دوست و تعداد دیگر را دشمن خویش می سازند. 

بدون هیچ گونه قیاس و تشبیهی، انبیا و اوصیای الهی، همگی این چنین بوده اند. به عنوان نمونه، شخص نبی گرامی اسلام و وصی او علی ابن ابیطالب، این چنین بوده اند؛ دوستانی داشته اند که آب وضوی آن بزرگواران را از باب تیمن و تبرک، بر سر و صورت خویش می کشیدند و دشمنانی هم داشتند که روزی از ریختن خاکستر بر سر و روی ماه آنان کوتاهی نکردند و به خون پاک آنان تشنه بوده و هستند. 

این خاصیت و ویژگی مردان و زنان بزرگ و ارزشمند است. امام خمینی و انقلاب او نیز یکی از پدیده های پر جاذبه و پر دافعه در سطح جهان است. بسیاری از مسلمانان و آزادگان جهان، به امام و انقلاب اعجازگونه او می بالند و به آن مهر و عشق می ورزند و بسیاری دیگر نیز، امام خمینی و انقلاب و ارزشهای آن، به مثابه خاری است در چشم و استخوانی در گلوی آنان!.
اما آنهایی که امام و انقلاب و ارزشهای آن را دوست دارند، بر این باوراند که حساب امام خمینی و انقلاب مقدس او، از بسیاری از چیزها و آدمهای دیگر جداست؛ امام خمینی، به سان جد بزرگوار شان رسول گرامی اسلام، برای خدا و احیای آموزه های اسلامی، قیام کردند.
از دید این دسته از انسانها، اگر چه مرکز قیام، سرزمین ایران بود؛ اما هدف و آرمانهای انقلاب اسلامی، ابداً به ایران و ایرانی محدود نمی شود و این انقلاب مقدس، مانند انقلاب رسول گرامی در صدر اسلام و در مکه و مدینه، همه ی زمانها و مکانها را زیر نظر و سیطره خویش دارد؛ چرا که این، ادامه همان است. 
اما تعداد دیگر از انسانها که یا از ادیان الهی برگشته و یا تحت تاثیر تلقینات و تبلیغات دشمنان اسلام قرار گرفته اند، در زمره دشمنان امام و انقلاب قرار گرفته و امام و انقلاب اسلامی و جهانی او را به ایران و مرزهای جغرافیایی آن محدود می دانند و صد البته، تعدادی از عناصر آگاه و ناآگاه ایرانی در داخل، آنان را در نگرش ناسیونالیستی و فاشیستی شان یاری می دهند!.
این تعداد از افراد کم اطلاع و یا مغرض، در بسیاری از کشورهای اسلامی از جمله افغانستان، با القاها و تبلیغاتی چون همسایگان دشمن پیشرفت و ترقی مردم افغانستان است؛ ایران در امور داخلی ما دخالت می کند؛ امام ایرانی بوده و ربطی به افغانها ندارد؛ انقلاب امام برای ایران و ایرانی بوده و به افغانستان ومردم آن مربوط نمی شود؛ سعی در دور کردن ملت مسلمان افغانستان از امام خمینی و انقلاب اسلامی دارند.
به نظر می رسد دلیل دشمنی استعمار و عوامل داخلی و منطقه ای آن با امام راحل و انقلاب و اهداف آن، هویدا و روشن است. استعمار می داند که با الگو گیری ملتها و کشورهای اسلامی از ایران و انقلاب امام خمینی-ره-، دیگر جایی برای طرحها و نقشه های دخالت جویانه و زورگویانه آنان نیست و با انقلابی شبیه آنچه در ایران ۳۴ سال پیش اتفاق افتاد، در هر یک از کشورهای اسلامی در منطقه، بساط استکبار و استعمار برای همیشه از منطقه و از گوشه و کنار آن، برچیده خواهد شد.
لذا و باتوجه به همین واقعیت است که استعمار و استکبار، تمام زور و قوت خود را به کار خواهد برد تا از نزدیک شدن کشورها و ملتهای اسلامی و آزاده به امام، انقلاب و اهداف آن جلوگیری کند. استعمار و استکبار، هراسی را که از امام، انقلاب و پیروان آن بزرگوار دارد و روی آن حساب ویژه ای باز کرده است، از هیچ دولت و ملت دیگر و خیزشهای آنان ندارد و برای آن حساب و کتاب جدی و قابل اعتنایی هم باز نکرده است.
استعمار و استکبار جهانی و منطقه ای، تمام ترس و نگرانی آنان از این است که مبادا ملتها و کشورهای دیگر، با تاسی و الگوگیری از امام و انقلاب، پا جای پای ملت شجاع ایران گذارده و منافع و حیثیت آنان را با چالشی مواجه بسازند که ۳۴ سال پیش به وسیله مردم ایران و با رهبری های پیامبرگونه امام خمینی-ره- با آن روبرو شدند.
واقعیت آن است که حوادث و واقعه های بزرگ و تاریخی را به دلیل وابستگی با روح انسانها، نمی توان در بستر زمانی و مکانی خاصی محدود و منحصر کرد. این ویژگی و عادت انسانهاست که از وقایع و حوادث بزرگ و خارق العاده، عبرت و الگو می گیرند.
انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام عالیقدر و بزرگوار-ره-، از آنجا که یک واقعه و پدیده اعجازگونه و فوق العاده بود، خواه ناخواه در چشم انسانهای موحد و آزاده، عظیم و بزرگ جلوه کرده و آنان از این خیزش و قیام آگاهانه و مقدس، متاثر خواهند شد؛ چنانچه اثر پذیری از اندیشه های امام راحل و انقلاب شکوهمند ایشان را پس از گذر ۳۴ سال تمام، در کشورهای اسلامی و در قالب خیزشها و قیامهای مردمی در سراسر دنیای اسلام، شاهد می باشیم.
اگر چه استعمار و استکبار و عوامل منطقه ای و جهانی آنان، با تمام امکانات و قوا به میدان مبارزه با اسلام راستین و انقلابی آمده و با تمام وجود سعی در سد کردن مسیر ملت و کشورهای اسلامی و رسیدن آنان به استقلال و آزادی دارند؛ اما خوشبختانه و با اعتماد به نفس و اطمینان باید گفت که دیگر برای این گونه راه بستن ها و کارشکنی ها دیر شده است و این سیل خروشانی که از عمق روح و فطرت خداجویانه ملل آزاده دنیا نشئت گرفته است، تا ساحل امن و آسایش انسان و ظهور حجت خدا(ج) مهدی موعود (عج)، از پای نخواهد نشست.