بحران ۲۰ ماهه سوریه وارد نقطه اوج شده است. این بحران نمی تواند بیش از این به حیات خود ادامه دهد. سرانجام باید مهبانگ یا انفجاری بزرگ روی دهد؛ تا دنیای تازه ای برای مردم سوریه متولد شود. حجم وحشی گری ها، ترور، بمب گذاری و کشتار غیرنظامیان، سوریه را به ویرانه ای غیرقابل زندگی تبدیل کرده است. 

اعراب و غربی ها به صورت بی رحمانه و لجام گسیخته ای به تقویت مواضع مخالفان با استفاده از هر ابزار و اهرم ممکن، مبادرت می کنند؛ مخالفانی که نه انسجام، اتفاق و هماهنگی دارند و نه از هویت و سابقه تعریف شده سیاسی و نظامی برخوردار اند. اغلب گروه های مخالف نظام سوریه را گروه های تندرو تروریستی تشکیل می دهند؛ گروه های که آبشخور اصلی آنها عربستان، یمن، مناطق قبایلی پاکستان، چچن، لیبیا و سومالی بوده و به دلیل تنگ تر شدن حلقه محاصره و افزایش فشارها، به سوریه پناه آورده و این کشور را به عرصه ای از نبردهای کور تروریستی تبدیل کرده اند. 

در این میان، همه روزه موج ویرانگری از حملات و بمب گذاری های تروریستی، مردم بی گناه سوریه را قربانی می کند؛ مردمی که ده ها سال در کمال صلح و آرامش و مسالمت در سایه دولتی محبوب و مورد پذیرش همه، زندگی کرده بودند. 

در این میان، استقرار سامانه دفاع موشکی پاتریوت به همراه نظامیان امریکایی، آلمانی و هالندی در مرز بین سوریه و ترکیه نیز اوضاع را بیش از پیش حادتر کرده است. 

غرب و اعراب و همچنین ترکیه دنباله رو غرب، اکنون تمام تلاش خود را معطوف به حذف بشار اسد از راس هرم قدرت کرده اند؛ مساله ای که این پرسش را ایجاد می کند که آیا همه مشکل سوریه، وجود شخصی به نام بشار اسد است؟!
به نظر نمی رسد حذف بشار اسد مساله ای باشد که اینهمه ویرانگری ها و وحشیگری ها و ترور و خشونت و آدمکشی و جنایت را توجیه نماید. از سوی دیگر، چه ضمانتی وجود دارد که سقوط دولت بشار اسد، به این بحران رو به گسترش و وحشی و مهارناپذیر پایان دهد؟
و مهم تر از همه این مسایل اینکه غرب، اعراب و ترکیه برای آینده سوریه بعد از اسد چه طرحی دارند؟
به نظر می رسد این کشورها چندان همه توجه شان را معطوف به حذف بشار اسد کرده اند که هیچ برنامه ای برای آینده سوریه ندارند.
در این میان، غرب علیه بشار اسد می جنگد؛ اما هزینه اصلی این جنگ وحشی و بی هدف را مردم مظلوم سوریه می پردازند؛ بنابراین، غرب نه علیه اسد که علیه مردم سوریه می جنگد. البته این بدان معنا نیست که بشار اسد و نظام تحت رهبری وی، از مردم سوریه جدا هستند؛ اما با تصویری که غرب ارائه می کند، سعی می کند بشار اسد را در برابر مردم سوریه تعریف کند و افکار عمومی را از آنچه این روزها علیه مردم و سرزمین و پیشرفت و ترقی و آرامش و صلح و آبادانی سوریه انجام می دهد منحرف کند. 

بدون شک،‌ اگر یک دادخواهی عادلانه ای صورت گیرد، غرب و اعراب و ترکیه مسئول مستقیم نابودی مدنیت پرباری است که این روزها در سوریه، آماج حملات کور و بی هدف تروریستی قرار گرفته و از بین می رود. 

براساس گزارش ها بسیاری از اماکن ارزشمند تاریخی در سوریه مخصوصا در بخش های قدیمی دمشق، حلب و حمص اکنون مراکز اصلی استقرار تروریست هایی است که مورد حمایت غربی ها و اعراب قرار دارند. 

این اماکن یا ارزش تاریخی خود را از دست داده و نابوده شده اند و یا اینکه در شرف نابودی اند و مسئول اصلی این جنایت نابخشودنی، غربی ها، عرب ها و ترکیه است که به صورت همه جانبه از تروریست های مستقر در این مراکز، حمایت مالی و تسلیحاتی می کنند.
در این میان، مردم سوریه روزی داوری خواهند کرد که آیا حافظ اصلی سرزمین،‌ استقلال، اقتدار و تاریخ این کشور، بشار اسد و نظام سیاسی محبوب او بود؛ یا سلفی ها و القاعده و شاخه های تندرو اخوان المسلمین و تروریست های متواری از پاکستان و یمن و لیبیا و عربستان و چچن و... 

غرب و اعراب اکنون نه تنها علیه سوریه امروز می جنگند؛ بلکه علیه کلیت تاریخ و افتخارات تاریخی این کشور موضع گرفته اند و این امر، یکی از نابخشودنی ترین جنایت های تاریخ را در قرن ۲۱ رقم خواهد زد.