محمد موحدی/ یقیناً قرار گرفتن در مسیر حق و انجام روشنگری و بیدارگری، بدون پرداخت هزینه و تحمل درد و رنج، ممکن نبوده، نیست و نخواهد بود. از آغاز خلقت تا کنون، هر فرد یا جریانی که پرچم حق‌طلبی، آگاهی‌بخشی و روشنگری را برافراشته، با سختی‌ها، مشقت‌ها و رنج‌های بسیاری روبه‌رو شده است. این دشواری‌ها، عمدتاً امتحان الهی هستند؛ چنان‌که قرآن عظیم‌الشأن می‌فرماید:
"وَلَنَبْلُوَنَّكُم بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ" (بقره-۱۵۵)
"و بی‌تردید شما را به اندکی ترس، گرسنگی، کاهش در دارایی‌ها، جان‌ها (کسان) و محصولات (نباتی همچون باغ و زراعت یا زندگی همچون زن، فرزند و عزیزان) آزمایش می‌کنیم؛ و صبرکنندگان را بشارت ده."
مسیر پرفراز و نشیب آگاهی‌بخشی
بیش از سه دهه است که جریان مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان و بازوی رسانه‌ای آن، خبرگزاری صدای افغان (آوا)، با تأسی به پرچمداران نهضت بیدارگری، ندای آگاهی‌بخشی سر داده است. در طول چندین دهه‌ی تحولات افغانستان، از تجاوز شوروی سابق تا منازعات داخلی پس از شکست آن، و همچنین اشغال بیست‌ساله‌ی آمریکا، این مجموعه همواره در راستای روشنگری افکار عمومی ملت و مردم مسلمان کشور، به تحلیل و تبیین موضوعات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی پرداخته است.
این جریان، ضمن ادای مسئولیت خود، مسیر خطیر اما ارزشمندی را پیموده و فراز و فرودهای بسیاری را تجربه کرده است. همچون شمعی که می‌سوزد اما به‌اندازه‌ی شعاع وجودی خود، پیرامونش را روشنی می‌بخشد.
ایستادگی در برابر سختی‌ها
در نخستین دوره‌ی مبارزات، که فعالیت‌های سخت و نرم به‌صورت توأمان جریان داشت، از دست دادن شخصیت بزرگی همچون شهید مصباح مزاری—بنیان‌گذار این جریان انقلابی و ولایی در کشور—دردی عظیم بود که می‌توانست این مجموعه را برای همیشه از صحنه‌ی مبارزات حذف کند. اما رهروان، شاگردان و یاران آن شهید، هرگز زانوی غم در بغل نگرفتند و به‌جای عقب‌نشینی، مسیر و روش او را با جدیت ادامه دادند.
در طول بیست سال اشغال افغانستان توسط کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، این جریان نه‌تنها با تهمت‌ها، افتراها و زخم‌زبان‌های دشمنان و حتی برخی خودی‌ها مواجه بود، بلکه دو بار نیز هدف حملات انتحاری و انفجاری سنگین قرار گرفت.
در نخستین حمله‌ی انتحاری به دفاتر مرکزی مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری صدای افغان (آوا) در کابل، این مجموعه، بهترین و کارآمدترین نیروها و نخبگان خود را از دست داد. در کنار این فاجعه، موجی از هجمه‌های رسانه‌ای علیه رهبری و فعالیت‌های این تشکیلات بزرگ، از سوی دشمنان و دست‌نشاندگان آنان به راه افتاد. هدف این حملات، نه‌تنها نابودی این جریان، بلکه بدبین کردن اذهان عمومی نسبت به آن و حتی جابه‌جایی جای قاتل و مقتول بود.
یقیناً قرار گرفتن در مسیر حق و انجام روشنگری و بیدارگری، بدون پرداخت هزینه و تحمل درد و رنج، ممکن نبوده، نیست و نخواهد بود. از آغاز خلقت تاکنون، هر فرد یا جریانی که پرچم حق‌طلبی، آگاهی‌بخشی و روشنگری را برافراشته، با سختی‌ها، مشقت‌ها و رنج‌های بسیاری روبه‌رو شده است. این دشواری‌ها، عمدتاً امتحان الهی هستند؛ چنان‌که قرآن عظیم‌الشأن می‌فرماید:
"وَلَنَبْلُوَنَّكُم بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ" (بقره-۱۵۵)
"و بی‌تردید شما را به اندکی ترس، گرسنگی، کاهش در دارایی‌ها، جان‌ها (کسان) و محصولات (نباتی همچون باغ و زراعت یا زندگی همچون زن، فرزند و عزیزان) آزمایش می‌کنیم؛ و صبرکنندگان را بشارت ده."
ایستادگی پس از تحولات اخیر افغانستان
پس از تحولات اخیر کشور، یعنی سقوط جمهوریت و اخراج نظامیان اشغالگر آمریکا و ناتو، در حالی که قریب به‌اتفاق شخصیت‌های سیاسی، حزبی و قومی، مردم را به حال خود رها کرده و کشور را ترک کردند، مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری صدای افغان (آوا)، همچنان ثابت و استوار ماندند. این مجموعه، با رویکرد تعاملی خود، باعث آرامش خاطر مردم شد.
آمریکایی‌ها پس از اخراج، حداقل به این دل بسته بودند که اوضاع افغانستان متشنج شده و گروه‌های قومی و مذهبی به جان هم بیفتند تا از این طریق، بتوانند مقاصد منطقه‌ای خود را پیاده کنند. اما آرام گرفتن اوضاع، نقشه‌های آنان را ناکام گذاشت. ازاین‌رو، دشمن درصدد ضربه زدن به جریانی برآمد که سیاست‌هایش مانع تحقق اهداف شوم آنان شده بود.
جنایت ۲۰ حوت ۱۴۰۱؛ تلاشی نافرجام برای خاموشی صدای حق
به همین دلیل، در ۲۰ حوت ۱۴۰۱ هجری شمسی، دشمنان دست به جنایتی دیگر زدند و نشست رسانه‌ای خبرگزاری صدای افغان (آوا) را در دفتر نمایندگی شهر مزار شریف هدف حمله‌ی انفجاری قرار دادند. این حمله‌ی ناجوانمردانه، فاجعه‌ای دیگر رقم زد که در آن، سه تن از خبرنگاران، ازجمله یکی از اعضای مخلص و مهم مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان، به فیض عظمای شهادت نائل آمدند.
اکنون، در سالروز آن حادثه‌ی غمبار و اسفناک، به روح بلند شهدا درود و صلوات می‌فرستیم، علو درجاتشان را از درگاه الهی تمنا داریم و امیدواریم که خداوند متعال، به عظمت خون‌های پاک آن عزیزان، ما را در مسیر آنان ثابت‌قدم و استوار نگه دارد تا بتوانیم اهداف و آرمان‌هایشان را محقق سازیم.
استمرار مسیر و استحکام گام‌ها
همان‌گونه که در ابتدای این نوشتار ذکر شد، درست است که مجموعه‌ی ولایی تبیان و خبرگزاری صدای افغان (آوا)، درد و رنجی زایدالوصف را متحمل شده است، اما بدون شک، تمامی این سختی‌ها، امتحانات الهی بودند که این مجموعه را خالص‌تر ساخته و نتیجه‌ی آن، استمرار و استحکام گام‌هایش در ادامه‌ی مسیر حق بوده است.
به حول و قوه‌ی الهی، ثمره‌ی خون‌های پاک نیروهای مخلص این جریان، تحقق آزادی و استقلال کشور و همچنین عزت و اقتدار ملی و بین‌المللی افغانستان خواهد بود؛ که این همان آرمان بلند آن عزیزان است. إن‌شاءالله...
"وَلَنَبْلُوَنَّكُم بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ" (بقره-۱۵۵)
"و بی‌تردید شما را به اندکی ترس، گرسنگی، کاهش در دارایی‌ها، جان‌ها (کسان) و محصولات (نباتی همچون باغ و زراعت یا زندگی همچون زن، فرزند و عزیزان) آزمایش می‌کنیم؛ و صبرکنندگان را بشارت ده."
مسیر پرفراز و نشیب آگاهی‌بخشی
بیش از سه دهه است که جریان مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان و بازوی رسانه‌ای آن، خبرگزاری صدای افغان (آوا)، با تأسی به پرچمداران نهضت بیدارگری، ندای آگاهی‌بخشی سر داده است. در طول چندین دهه‌ی تحولات افغانستان، از تجاوز شوروی سابق تا منازعات داخلی پس از شکست آن، و همچنین اشغال بیست‌ساله‌ی آمریکا، این مجموعه همواره در راستای روشنگری افکار عمومی ملت و مردم مسلمان کشور، به تحلیل و تبیین موضوعات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی پرداخته است.
این جریان، ضمن ادای مسئولیت خود، مسیر خطیر اما ارزشمندی را پیموده و فراز و فرودهای بسیاری را تجربه کرده است. همچون شمعی که می‌سوزد اما به‌اندازه‌ی شعاع وجودی خود، پیرامونش را روشنی می‌بخشد.
ایستادگی در برابر سختی‌ها
در نخستین دوره‌ی مبارزات، که فعالیت‌های سخت و نرم به‌صورت توأمان جریان داشت، از دست دادن شخصیت بزرگی همچون شهید مصباح مزاری—بنیان‌گذار این جریان انقلابی و ولایی در کشور—دردی عظیم بود که می‌توانست این مجموعه را برای همیشه از صحنه‌ی مبارزات حذف کند. اما رهروان، شاگردان و یاران آن شهید، هرگز زانوی غم در بغل نگرفتند و به‌جای عقب‌نشینی، مسیر و روش او را با جدیت ادامه دادند.
در طول بیست سال اشغال افغانستان توسط کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، این جریان نه‌تنها با تهمت‌ها، افتراها و زخم‌زبان‌های دشمنان و حتی برخی خودی‌ها مواجه بود، بلکه دو بار نیز هدف حملات انتحاری و انفجاری سنگین قرار گرفت.
در نخستین حمله‌ی انتحاری به دفاتر مرکزی مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری صدای افغان (آوا) در کابل، این مجموعه، بهترین و کارآمدترین نیروها و نخبگان خود را از دست داد. در کنار این فاجعه، موجی از هجمه‌های رسانه‌ای علیه رهبری و فعالیت‌های این تشکیلات بزرگ، از سوی دشمنان و دست‌نشاندگان آنان به راه افتاد. هدف این حملات، نه‌تنها نابودی این جریان، بلکه بدبین کردن اذهان عمومی نسبت به آن و حتی جابه‌جایی جای قاتل و مقتول بود.
یقیناً قرار گرفتن در مسیر حق و انجام روشنگری و بیدارگری، بدون پرداخت هزینه و تحمل درد و رنج، ممکن نبوده، نیست و نخواهد بود. از آغاز خلقت تاکنون، هر فرد یا جریانی که پرچم حق‌طلبی، آگاهی‌بخشی و روشنگری را برافراشته، با سختی‌ها، مشقت‌ها و رنج‌های بسیاری روبه‌رو شده است. این دشواری‌ها، عمدتاً امتحان الهی هستند؛ چنان‌که قرآن عظیم‌الشأن می‌فرماید:
"وَلَنَبْلُوَنَّكُم بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ" (بقره-۱۵۵)
"و بی‌تردید شما را به اندکی ترس، گرسنگی، کاهش در دارایی‌ها، جان‌ها (کسان) و محصولات (نباتی همچون باغ و زراعت یا زندگی همچون زن، فرزند و عزیزان) آزمایش می‌کنیم؛ و صبرکنندگان را بشارت ده."
ایستادگی پس از تحولات اخیر افغانستان
پس از تحولات اخیر کشور، یعنی سقوط جمهوریت و اخراج نظامیان اشغالگر آمریکا و ناتو، در حالی که قریب به‌اتفاق شخصیت‌های سیاسی، حزبی و قومی، مردم را به حال خود رها کرده و کشور را ترک کردند، مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری صدای افغان (آوا)، همچنان ثابت و استوار ماندند. این مجموعه، با رویکرد تعاملی خود، باعث آرامش خاطر مردم شد.
آمریکایی‌ها پس از اخراج، حداقل به این دل بسته بودند که اوضاع افغانستان متشنج شده و گروه‌های قومی و مذهبی به جان هم بیفتند تا از این طریق، بتوانند مقاصد منطقه‌ای خود را پیاده کنند. اما آرام گرفتن اوضاع، نقشه‌های آنان را ناکام گذاشت. ازاین‌رو، دشمن درصدد ضربه زدن به جریانی برآمد که سیاست‌هایش مانع تحقق اهداف شوم آنان شده بود.
جنایت ۲۰ حوت ۱۴۰۱؛ تلاشی نافرجام برای خاموشی صدای حق
به همین دلیل، در ۲۰ حوت ۱۴۰۱ هجری شمسی، دشمنان دست به جنایتی دیگر زدند و نشست رسانه‌ای خبرگزاری صدای افغان (آوا) را در دفتر نمایندگی شهر مزار شریف هدف حمله‌ی انفجاری قرار دادند. این حمله‌ی ناجوانمردانه، فاجعه‌ای دیگر رقم زد که در آن، سه تن از خبرنگاران، ازجمله یکی از اعضای مخلص و مهم مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان، به فیض عظمای شهادت نائل آمدند.
اکنون، در سالروز آن حادثه‌ی غمبار و اسفناک، به روح بلند شهدا درود و صلوات می‌فرستیم، علو درجاتشان را از درگاه الهی تمنا داریم و امیدواریم که خداوند متعال، به عظمت خون‌های پاک آن عزیزان، ما را در مسیر آنان ثابت‌قدم و استوار نگه دارد تا بتوانیم اهداف و آرمان‌هایشان را محقق سازیم.
استمرار مسیر و استحکام گام‌ها
همان‌گونه که در ابتدای این نوشتار ذکر شد، درست است که مجموعه‌ی ولایی تبیان و خبرگزاری صدای افغان (آوا)، درد و رنجی زایدالوصف را متحمل شده است، اما بدون شک، تمامی این سختی‌ها، امتحانات الهی بودند که این مجموعه را خالص‌تر ساخته و نتیجه‌ی آن، استمرار و استحکام گام‌هایش در ادامه‌ی مسیر حق بوده است.
به حول و قوه‌ی الهی، ثمره‌ی خون‌های پاک نیروهای مخلص این جریان، تحقق آزادی و استقلال کشور و همچنین عزت و اقتدار ملی و بین‌المللی افغانستان خواهد بود؛ که این همان آرمان بلند آن عزیزان است. إن‌شاءالله...
