وظیفه پیروان و محبان امام علی(ع) در صیانت از دین اسلام

امام علی علیه‌السلام در اَوان کودکی بارها حضرت رسول اکرم صل‌الله علیه و آله و سلم را از دست کینه و بغض مشرکین، با به خطر انداختن خودش نجات داده است.
زمانی‌که حضرت (امام علی علیه‌السلام) در بستر رسول گرامی اسلام می‌خوابند تا با این ترفند پیامبر از شر مشرکین مکه نجات یابند، این خودگذری امیرالمومنین علیه‌السلام اوج ایثار و فداکاری وی را حتی قبل از وصی شدن و جانشینی پیامبر اسلام بیان می‌کند.
حضرت امیر در نبردهای‌که میان کفار و مسلمانان به رهبری حضرت رسول اکرم صلوات الله علیه در صدر اسلام اتفاق افتاد به کرات خطراتی را به جان خریده که اگر همه ای‌ آن ها را ذکر کنیم ممکن است با طولانی شدن متن دوستان خواننده حوصله به خرج ندهند و از خیر متن خوانی گذشته به دیدن کلیپ‌های کوتاه بشتابند، از این رو یک اشارت کوتاهی به ایثار و خود گذری حضرت می‌کنیم در رابطه با بحث جانشینی امام علی علیه‌السلام پس از واقعه غدیر خم.
این‌که واقعه غدیر خم طبق احادیث صحیح فرق اسلامی غیر قابل انکار است و همه آن را تایید نموده مورد بحث و صحبت در این نبشته نیست و همه مذاهب به صحت و ثقم آن گواه‌اند.
ظریف‌ترین و باریک‌ترین مسئله‌ای که همواره دست آویز نفاق افکنی‌های دشمنان اسلام قرار می‌گیرد و پای شیعیان را از دایره اخوت و برادری با برادران اهل تسنن می‌لغزاند، ۲۵ سال خانه نشینی حضرت امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام است.
مسلمانان و بویژه شیعیان معتقد بر این اند که همه انسان‌های‌که الهی‌اند، در واقع ماموران و رسولان خداوند جل‌ جلااله برای هدایت بشریت از ظلمات به سوی نور اند. یعنی هر انسانی‌که خودش را خدایی و ربانی ساخت، به صورت نانوشته و نامکتوب اما شفایی (لسانی و قلبی) مکلف و مسئول است تا دیگر هم‌نوعانش را نیز از دریای بیکران ظلمات و انفاس دنیای دون رهایی بخشیده و به ساحل نجات هدایت کنند.
در این میان شماری از آنان به دلیل نجابت و پاکی سزاوارتر از دیگران در امر هدایتگری‌اند، که شماری از آنان از آدم تا خاتم مستقیما به‌عنوان رسول از طرف خداوند جل‌ جلاله فرستاده شده‌اند.
با ختم نبوت و رسالت و با کامل شدن دین اسلام، ضمن این‌که جانشینان پیامبر اسلام تکلیف هدایت جوامع بشری را داشتند و دارند، مسئولیت حفاظت از آن آیین و دین را نیز عهده دار شدند.
یعنی امر هدایتگری آنان زمانی ممکن و میسر خواهد شد که اصل دین که همانا اسلام است مانایی و ماندگاریی یابد. زیرا فرایند هدایت‌گری بشریت با همان مقوله که دین مبین اسلام است، موضوعیت دارد.
حالا ما تصور کنیم که دشمنان دین آماده شده‌اند که پس از رحلت پیامبر گرامی اسلام و اختلاف سران مسلمانان، زمینه اشغال و تجاوز بیگانگان را فراهم کنند و فرصتی را برای برچیده شدن اسلام از جوامع بشری محتمل سازند، آیا کسیکه مکلف بر صیانت از دین است، چنین ریسکی را خواهد نمود؟
با توجه به این‌که همزمان با روی کار آمدن حضرت ابوبکر صدیق (رض) به عنوان اولین خلیفه مسلمانان، سپاه امپراطوری ساسانیان آماده حمله به اسلام بود، اگر در این ورطه از تاریخ بزرگان دین اسلام مابه‌ازای استحکام پایه‌های اسلام در گستره جغرافیایی خودشان درگیر نزاع‌های داخلی می‌شدند و جنگ‌های قبیلوی اعراب بازتکرار می‌شد، قطعا شریعت وحیانی همانند انبیای پیشین دچار انحراف می‌شد و حقیقتا مثل همیشه شیطان با حمله به استراتژی خداوند جل جلاله فاتح عداوت با انسان‌ها می‌بود.
بنابر این امام جامعه در کنار هدایت مردم تکلیف صیانت از دین را نیز دارد و هرگز اقدام به ایجاد فرصت برای دشمن نمی‌کند تا زمینه ریشه کن شدن دین را مهیا سازد. اینجاست که امام علی علیه‌السلام برای رفع و دفع توطئه‌ها و دسایس دشمنان اصلی دین، نه تنها دست به جنگ افروزی‌ها در دوران ۲۵ سال خانه نشینی‌اش نمی‌زند بلکه در اکثر مواقع در پیشبرد امور مسلمین با سه خلیفه اول همکاری و مساعدت نیز می‌کند.
با خانه نشینی حضرت (امام علی علیه‌السلام) به مدت ۲۵ سال، دین اسلام ولو با کم و کاستی‌های‌که غیر قابل اغماض و انکار است، فرونمی‌ریزد و با فرازو نشیب‌هایی به حیاتش ادامه می‌دهد و از لحاظ بعضی مسایل و در برخی جوانب، اسلام رشد نموده و شکوفا نیز می‌گردد.
اینجاست که مفهوم اصلی وحدت و یک‌پارچگی میان پیروان مذهب شیعه و محبان اهلبیت علیهم‌السلام و صحابه کرام که همان شیعیان و اهل سنت هستند، به معنی واقعی کلمه متبلور می‌گردد.
وحدت امت مسلمه یعنی از خود گذشتن به خاطر اسلام، وحدت امت مسلمه یعنی زمانی‌که دشمنان اسلام در کمین نشسته‌اند تا مسلمانان به جان هم افتاده و همدیگر را قلع و قمع کنند تا آن‌ها منابع آنان را غارت کنند و به یغما ببرند، از خود بگذرند و برای صیانت از دین شان و برای رسیدن به آن حکومت عدل الهی که خداوند وعده‌ی آن را داده است، دست اخوت و برادری داده و برای هم دیگر ایثار آبرو و حیثیت کنند، اما نگذارند تا نیرنگ‌ها و دسایس فتنه انگیزان در جوامع شان ساری جاری شده و باعث عقب‌گرد و تضعیف آنان شود.
وحدت یعنی نسل‌هایی باید برای رشد دین اسلام در سراسر جهان، از منیت‌ها و خودخواهی‌ها خودشان بگذرند و با روحیه انسجام و همدیگر پذیری بستر توسعه و ترقی جامعه را فراهم کنند تا ضعف‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی باعث تضعیف و تخریب اصل دین نگردد.
وحدت یعنی؛ ما برای این‌که فرصت هدایت برای همه بشریت ایجاد شود که آن فرصت جز با گسترده شدن دین اسلام ممکن نخواهد بود، باید از  تعصبات و اختلافات جزئی درون مذهبی خودمان عبور کنیم و با حفظ احترام به همه مذاهب اسلامی و همه اقوام ساکن در جغرافیای خود مان، در تقویت ارزش‌های دینی و اعتقادی مسلمانان، بر محوریت اشتراکات شبانه روزی تلاش کنیم تا زمینه همزیستی مسالمت‌آمیز در ممالک اسلامی بویژه در کشور عزیز ما افغانستان فراهم گشته و فرصت رشد و تعالی امت اسلامی مهیا گردد.
افغانستان با استقرار امارت اسلامی طی سه سال گذشته در عرصه‌های مختلفی رو به توسعه بوده و خار چشمی برای دشمنان دین اسلام شده است و قدرت‌های که شبانه روزی در پی طرح نقشه‌های شوم با هدف فعال سازی گسل‌های اجتماعی در کشور است، می‌خواهند تا بار دیگر منطقه آسیای مرکزی را از طریق نفاق افکنی‌های مذهبی و قومی درگیر جنگ‌های خانمان سوز و ویرانگر سازند تا ضمن استعمار فکری و فرهنگی جوامع اسلامی، عمر زیست استکباری خودشان را استمرار بخشیده و با به تعویق انداختن ظهور منجی عالم، هر روز بیشتر و بیشتر ذریه بنی آدم را دچار احتناک کنند.
همان‌طوری‌که همه در جریان هستیم که طی هفته‌های اخیر رسانه‌های معاند و وابسته به شیطان بزرگ، همواره در صدد تحریک احساسات مذهبی و قومی میان امت مسلمان و خداجوی افغانستان است و با استفاده از متحجرین افراطی دسته پرورده خودشان در ممالک اسلامی، می‌خواهند جنگ‌های هیبریدی و ترکیبی را با اشاعه روایت‌های کاذب کلید بزنند و از کُشت و کشتارهای مسلمانان لذت ببرند و نهایتا هم برچسپ تروریست بودن را به دین مقدس اسلام زده و حیات سلطه گرایانه و هژمونی مستکبرانه خودشان را تضمین کنند.
اما به باور نگارنده تنها پادزهری‌که می‌تواند سم تفرقه افکنانه رسانه‌های غربی را دفع و از فضای اخوتی و برادرانه فرق اسلامی در افغانستان صیانت کند، تعمیق و تحکیم روحیه وحدت در لایه‌های مختلف اجتماعی است. از این رو از شخصیت‌های حقیقی و حقوقی جامعه اعم از فرهنگیان، علما، دانشمندان و دانشگاهیان، اصحاب رسانه و آحاد دغدغه‌مند امت مسلمه و مردم متدین کشور تمنا و تقاضا می‌شود تا از بستر سالروز ولادت حضرت علی علیه‌السلام و اولین منادی وحدت میان امت مسلمه، کمال استفاده و بهره را برده و در تریبون‌ها و شبکه‌های دیجیتالی و واقعی، پیرامون تحکیم پایه‌ها و رشته‌های وحدت و اخوت میان فرق اسلامی و اقوام ساکن در کشور، جهت زندگی مسالمت‌آمیز و رشد و ترقی کشور و ارزش‌های دینی، به تبیین و تبیلغ و روشنگری بپردازند.

و نزلنا علیک الکتاب تبیانا لکلی شیء