سید حسن موسوی/ افراطگرایی یکی از معضلات مهم اجتماعی و سیاسی در جهان معاصر است که تهدیدی جدی برای امنیت و ثبات جوامع مخصوصا در کشورهای اسلامی محسوب میشود. این مقاله به بررسی عوامل زمینهساز افراطگرایی، راهکارهای مقابله با آن و چالشهای موجود در این زمینه میپردازد.
تاریخ انتشار :جمعه ۲۱ جدی ۱۴۰۳ ساعت ۱۱:۵۶
کد مطلب : 304290
در حالی که در آستانه میلاد امام علی(ع) قرار داریم، باید گفت که نقش امیرالمومنین(ع) به عنوان یک پیشوای برجسته و ممتاز دینی در مبارزه با افراطگرایی به عنوان یک الگوی اسلامی شامل ترویج میانهروی، عدالت اجتماعی، انتقاد از تفسیرهای افراطی دین و دفاع از حقوق انسانها بوده است. ایشان با رفتارهایشان نشان داد که تنها از طریق علم، آگاهی، احترام به حقوق دیگران و تأکید بر اصول اسلامی میتوان از افراطگرایی جلوگیری کرد و جامعهای سالم و متحد ساخت.
اما قبل از اینکه بخواهیم وارد عملکرد امام علی(ع) در بحث مبارزه با افراطگرایی شویم، نیاز است که نگاهی علمی و دقیق به این مقوله داشته باشیم.
افراطگرایی چیست؟
افراطگرایی به عنوان یک پدیده چند بعدی، ریشه در عوامل مختلف دارد که عبارت از عوامل فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است. این پدیده میتواند به صورتهای مختلفی از جمله افراطگرایی دینی همانند گروهای افراطی مذهبی مثل داعش القاعده و...، سیاسی و قومی بروز کند. مقابله با افراطگرایی نیازمند رویکردی جامع و همکاری بینالمللی است. تنها یک کشور و یا یک نهاد نمیتواند موفقیت را در مقابله با افراطگرایی کسی نماید. برای توضیح این موضوع به چند بخش اشاره میشود:
بخش اول: عوامل زمینهساز افراطگرایی
افراطگرایی زمینه و عوامل مختلفی دارد که در این نوشتار کوتاه فقط فهرستوار به عوامل آن اشاره می شود:
عوامل اقتصادی: فقر، بیکاری و نابرابریهای اقتصادی میتوانند زمینهساز جذب افراد به گروههای افراطی شوند. اکثر جوامع فقیر به خاطر فقر مالی وسوسه شده و به گروههای افراطی ملحق میشود و گروها و سوءاستفاده گران اینها را اغفال نموده و از این گونه افراد در گروه افراطی استفاده میکند.
عوامل اجتماعی: نابرابریهای اجتماعی، تبعیض و حاشیهنشینی میتوانند احساس نارضایتی و بیعدالتی را در افراد تقویت کنند. وقتی مردم احساس نارضایتی داشته باشند، خواه ناخواه به افراط گرایی سوق داده میشوند.
عوامل فرهنگی و دینی: سوءتفسیرهای دینی و فرهنگهای بسته و محافظهکار میتواند به رشد افراطگرایی دامن بزند. قرائتهای خشک و خشن از دین، در حالی دین اسلام دین رحمت و رأفت است، زمینه چنین سوءتفسیرها را فراهم میکند. در این بین برخی بخاطر رسیدن به قدرت، از دین سوءاستفاده نموده و افراطگرایی را ترویج میکنند تا به مقاصدشان نائل شوند.
بخش دوم: راهکارهای مقابله با افراطگرایی
مقابله با افراطگرایی نیازمند رویکردی جامع و چندبُعدی است که شامل موارد زیر میشود:
1. آموزش و آگاهیبخشی
آموزش حقوق و شهروندی: آشنایی با حقوق شهروندی و احترام به تنوع فرهنگی و مذهبی میتواند افراد را از گرایش به افراطگرایی بازدارد.
آموزش تفکر نقادانه: تقویت تفکر نقادانه و تحلیل اطلاعات باعث میشود افراد به راحتی تحت تأثیر تبلیغات افراطی قرار نگیرند.
2. تقویت هویت ملی و مذهبی معتدل
تقویت هویت فرهنگی و ملی: آگاهیبخشی در مورد تاریخ، فرهنگ و میراث ملی و تقویت هویت ملی میتواند به کاهش گرایشهای افراطی کمک کند.
ترویج اعتدال دینی: ارائه آموزههای دینی با تأکید بر اعتدال و همزیستی مسالمتآمیز میتواند نقش مهمی در کاهش افراطگرایی داشته باشد.
3. افزایش فرصتهای اقتصادی و اجتماعی
کاهش بیکاری و فقر: ایجاد فرصتهای شغلی و کاهش فقر میتواند از جذب افراد به گروههای افراطی جلوگیری کند.
تقویت عدالت اجتماعی: ایجاد حس عدالت و کاهش تبعیضهای اجتماعی میتواند از بروز احساسات نارضایتی که منجر به افراطگرایی میشود، جلوگیری کند.
4. گفتگو و تبادل نظر
برگزاری مناظرات و گفتگوهای عمومی: ایجاد فضایی برای گفتگو و تبادل نظر میان گروههای مختلف میتواند به درک بهتر یکدیگر و کاهش تنشها کمک کند.
تقویت ارتباطات بین فرهنگی و بین مذهبی: ترویج همکاری و ارتباطات مثبت بین گروههای مختلف میتواند به کاهش سوءتفاهمها و افراطگرایی کمک کند.
5. استفاده از رسانهها
استفاده از رسانههای جمعی: رسانهها میتوانند نقش مهمی در آگاهیبخشی و ترویج ارزشهای صلحآمیز ایفا کنند.
مقابله با تبلیغات افراطی: استفاده از راهبردهای مناسب برای مقابله با تبلیغات افراطی در فضای مجازی و رسانهها ضروری است.
6. برنامههای بازپروری و توانبخشی
برنامههای بازپروری برای افراد افراطی: طراحی و اجرای برنامههای بازپروری و بازآموزی برای افرادی که از افراطگرایی به زندگی عادی بازمیگردند.
حمایتهای روانی و اجتماعی: ارائه حمایتهای روانی و اجتماعی برای افرادی که در معرض خطر افراطگرایی هستند.
گفتوگوی بینفرهنگی و بیندینی: تقویت تفاهم و تعامل بین فرهنگها و ادیان مختلف میتواند به کاهش تعصبات و تقویت همزیستی مسالمتآمیز کمک کند.
ارتقای حکمرانی خوب: شفافیت، پاسخگویی و عدالت اجتماعی در حکمرانی میتواند اعتماد عمومی را افزایش داده و از رشد افراطگرایی جلوگیری کند.
هریک از این راهکارها نیازمند همکاری دولت، نهادهای مدنی، مؤسسات آموزشی و رسانهها است تا به صورت مؤثر اجرا شود.
بخش سوم: چالشهای مقابله با افراط گرایی
چالشهای سیاسی: برخی از دولتها ممکن است از افراط گرایی برای پیشبرد اهداف سیاسی خود استفاده کنند.
چالشهای فرهنگی: مقابله با باورهای عمیق فرهنگی و دینی که به افراط گرایی دامن میزنند، نیازمند زمان و تلاش مستمر است.
چالشهای امنیتی: برخی از گروههای افراطی از تکنولوژیهای پیشرفته برای جذب و آموزش اعضای جدید استفاده میکنند که مقابله با آنها را دشوارتر میکند.
نتیجهگیری
مقابله با افراط گرایی نیازمند رویکردی جامع و چند بعدی است که شامل اصلاحات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی میشود. همکاری بینالمللی و توجه به عوامل زمینهساز افراط گرایی میتواند به کاهش این پدیده کمک کند. برای موفقیت در این زمینه، نیاز به تلاشهای پایدار و مشارکت همهجانبه دولتها، نهادهای مدنی و سیاسی و جامعه بینالمللی وجود دارد.
نقش امام علی(ع) در مبارزه با افراطگرایی
امام علی (علیهالسلام) در طول زندگیاش با چالشهای مختلفی روبرو شد که برخی از آنها شامل مبارزه با افراطگرایی و تندروی در دین بودند. نقش امام علی در مقابله با افراطگرایی میتواند در چند زمینه اصلی مورد بررسی قرار گیرد:
1ـ مبارزه با گروههای افراطی
در دوران امامت و خلافت امام علی(ع)، گروههایی مانند خوارج به وجود آمدند که تفاسیر افراطی از دین اسلام داشتند و به شدت مخالف حکومت ایشان بودند. خوارج، پس از جنگ صفین، به دلیل اختلافات سیاسی و مذهبی از سپاه امام جدا شدند و علیه او شورش کردند. افراطگرایی آنها بر اساس تفسیرهای سختگیرانه از قرآن و آموزههای اسلامی بود، و در نهایت این گروه در جنگ نهروان شکست خورد. امام علی(ع) در مواجهه با این گروه به شدت بر ضرورت تفسیر صحیح و عقلانی از دین تأکید میکردند و بر این باور بود که افراط و تفریط نه تنها دین اسلام را تهدید میکند، بلکه موجب تفرقه و جنگ میان مسلمانان میشود.
2ـ نقش امام علی(ع) در هدایت جامعه اسلامی به سوی اعتدال
امام علی(ع) همواره بر اصول اعتدال و میانهروی تأکید داشت و از تندرویهای افراطی در سیاست و دین به شدت پرهیز میکرد. ایشان از یک سو با کسانی که به دنبال ایجاد تفرقه و دشمنی بودند، مبارزه میکرد و از سوی دیگر، از طرفی بر اهمیت حفظ وحدت مسلمانان و پیروی از اصول اسلامی معتدل تأکید میکرد. سخنان امام علی(ع) درباره پرهیز از افراطگرایی و خشونت در دین، به ویژه در خطبهها و نامههایش به دستورات اخلاقی و اجتماعی برجسته اشاره دارد که مسلمانان را به اعتدال و تسامح فرا میخواند.
3ـ نقد از رفتارهای افراطی و تجاوز به حقوق دیگران
امام علی علیهالسلام در برابر کسانی که دست به اعمال خشونتآمیز و غیرانسانی میزدند، به شدت موضع میگرفتند. ایشان معتقد بود که هرگونه اقدام افراطی که به حقوق دیگران آسیب بزند، نه تنها بر پایههای اخلاقی اسلام نیست، بلکه به وحدت مسلمانان آسیب وارد میکند. این رویکرد امام در جنگهای مختلف از جمله جنگ جمل و جنگ صفین مشاهده میشود که در آنها او در برابر کسانی که از ظلم و فساد استفاده میکردند، به دفاع از اصول اسلامی و حقوق بشر پرداخت.
4ـ ترویج علم و آگاهی برای مقابله با افراطگرایی
امام علی(ع) همواره به دانش و آگاهی به عنوان ابزاری برای مقابله با جهل و افراطگرایی تأکید میکرد. او از مردم میخواست که در فهم دین و مسائل اجتماعی دقت کنند و از پذیرش دیدگاههای سطحی و افراطی خودداری کنند. امام علی در نامهها و خطبههای خود به حکمت و تدبیر در حکومتداری و تعامل با دیگران تأکید داشت و همواره به عدالت، انصاف و احترام به حقوق انسانها دعوت میکرد.
5ـ مفهوم عدالت اجتماعی در مبارزه با افراطگرایی
امام علی(ع) به عنوان کسی که بر عدالت اجتماعی تأکید داشت، با افراطگراییهایی که موجب ظلم و ستم به اقشار ضعیف جامعه میشدند، مبارزه میکرد. ایشان معتقد بودند که نباید هیچکس به دلیل اختلافات مذهبی یا سیاسی تحت فشار و ظلم قرار گیرد. در سیاستهای اجرایی خود، امام علی(ع) در راستای تحقق عدالت برای همه مسلمانان، از جمله اقلیتها و اقشار مختلف جامعه، اقدام کرد.
نتیجهگیری
نقش امام علی علیهالسلام در مبارزه با افراطگرایی را میتوان به عنوان الگویی از میانهروی، عدالت و عقلانیت در نظر گرفت. امام علی همواره بر اهمیت تفسیر صحیح و معتدل از دین تأکید داشت و در برابر هرگونه تفکر افراطی و خشونتطلبانه میایستاد. او با نقد تندرویهای سیاسی و مذهبی، به دنبال ایجاد وحدت میان مسلمانان و حفظ اصول اخلاقی اسلامی بود. امام علی همچنین با تأکید بر آگاهی و علم، به مردم هشدار میداد که جهل و نادانی میتواند زمینهساز افراطگرایی شود. در نهایت، مبارزات امام علی(ع) در راستای تحقق عدالت اجتماعی و احترام به حقوق انسانها، نشان از رویکردی است که هرگونه افراطگرایی را تهدیدی برای اسلام و جامعه انسانی میداند.
اما قبل از اینکه بخواهیم وارد عملکرد امام علی(ع) در بحث مبارزه با افراطگرایی شویم، نیاز است که نگاهی علمی و دقیق به این مقوله داشته باشیم.
افراطگرایی چیست؟
افراطگرایی به عنوان یک پدیده چند بعدی، ریشه در عوامل مختلف دارد که عبارت از عوامل فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است. این پدیده میتواند به صورتهای مختلفی از جمله افراطگرایی دینی همانند گروهای افراطی مذهبی مثل داعش القاعده و...، سیاسی و قومی بروز کند. مقابله با افراطگرایی نیازمند رویکردی جامع و همکاری بینالمللی است. تنها یک کشور و یا یک نهاد نمیتواند موفقیت را در مقابله با افراطگرایی کسی نماید. برای توضیح این موضوع به چند بخش اشاره میشود:
بخش اول: عوامل زمینهساز افراطگرایی
افراطگرایی زمینه و عوامل مختلفی دارد که در این نوشتار کوتاه فقط فهرستوار به عوامل آن اشاره می شود:
عوامل اقتصادی: فقر، بیکاری و نابرابریهای اقتصادی میتوانند زمینهساز جذب افراد به گروههای افراطی شوند. اکثر جوامع فقیر به خاطر فقر مالی وسوسه شده و به گروههای افراطی ملحق میشود و گروها و سوءاستفاده گران اینها را اغفال نموده و از این گونه افراد در گروه افراطی استفاده میکند.
عوامل اجتماعی: نابرابریهای اجتماعی، تبعیض و حاشیهنشینی میتوانند احساس نارضایتی و بیعدالتی را در افراد تقویت کنند. وقتی مردم احساس نارضایتی داشته باشند، خواه ناخواه به افراط گرایی سوق داده میشوند.
عوامل فرهنگی و دینی: سوءتفسیرهای دینی و فرهنگهای بسته و محافظهکار میتواند به رشد افراطگرایی دامن بزند. قرائتهای خشک و خشن از دین، در حالی دین اسلام دین رحمت و رأفت است، زمینه چنین سوءتفسیرها را فراهم میکند. در این بین برخی بخاطر رسیدن به قدرت، از دین سوءاستفاده نموده و افراطگرایی را ترویج میکنند تا به مقاصدشان نائل شوند.
بخش دوم: راهکارهای مقابله با افراطگرایی
مقابله با افراطگرایی نیازمند رویکردی جامع و چندبُعدی است که شامل موارد زیر میشود:
1. آموزش و آگاهیبخشی
آموزش حقوق و شهروندی: آشنایی با حقوق شهروندی و احترام به تنوع فرهنگی و مذهبی میتواند افراد را از گرایش به افراطگرایی بازدارد.
آموزش تفکر نقادانه: تقویت تفکر نقادانه و تحلیل اطلاعات باعث میشود افراد به راحتی تحت تأثیر تبلیغات افراطی قرار نگیرند.
2. تقویت هویت ملی و مذهبی معتدل
تقویت هویت فرهنگی و ملی: آگاهیبخشی در مورد تاریخ، فرهنگ و میراث ملی و تقویت هویت ملی میتواند به کاهش گرایشهای افراطی کمک کند.
ترویج اعتدال دینی: ارائه آموزههای دینی با تأکید بر اعتدال و همزیستی مسالمتآمیز میتواند نقش مهمی در کاهش افراطگرایی داشته باشد.
3. افزایش فرصتهای اقتصادی و اجتماعی
کاهش بیکاری و فقر: ایجاد فرصتهای شغلی و کاهش فقر میتواند از جذب افراد به گروههای افراطی جلوگیری کند.
تقویت عدالت اجتماعی: ایجاد حس عدالت و کاهش تبعیضهای اجتماعی میتواند از بروز احساسات نارضایتی که منجر به افراطگرایی میشود، جلوگیری کند.
4. گفتگو و تبادل نظر
برگزاری مناظرات و گفتگوهای عمومی: ایجاد فضایی برای گفتگو و تبادل نظر میان گروههای مختلف میتواند به درک بهتر یکدیگر و کاهش تنشها کمک کند.
تقویت ارتباطات بین فرهنگی و بین مذهبی: ترویج همکاری و ارتباطات مثبت بین گروههای مختلف میتواند به کاهش سوءتفاهمها و افراطگرایی کمک کند.
5. استفاده از رسانهها
استفاده از رسانههای جمعی: رسانهها میتوانند نقش مهمی در آگاهیبخشی و ترویج ارزشهای صلحآمیز ایفا کنند.
مقابله با تبلیغات افراطی: استفاده از راهبردهای مناسب برای مقابله با تبلیغات افراطی در فضای مجازی و رسانهها ضروری است.
6. برنامههای بازپروری و توانبخشی
برنامههای بازپروری برای افراد افراطی: طراحی و اجرای برنامههای بازپروری و بازآموزی برای افرادی که از افراطگرایی به زندگی عادی بازمیگردند.
حمایتهای روانی و اجتماعی: ارائه حمایتهای روانی و اجتماعی برای افرادی که در معرض خطر افراطگرایی هستند.
گفتوگوی بینفرهنگی و بیندینی: تقویت تفاهم و تعامل بین فرهنگها و ادیان مختلف میتواند به کاهش تعصبات و تقویت همزیستی مسالمتآمیز کمک کند.
ارتقای حکمرانی خوب: شفافیت، پاسخگویی و عدالت اجتماعی در حکمرانی میتواند اعتماد عمومی را افزایش داده و از رشد افراطگرایی جلوگیری کند.
هریک از این راهکارها نیازمند همکاری دولت، نهادهای مدنی، مؤسسات آموزشی و رسانهها است تا به صورت مؤثر اجرا شود.
بخش سوم: چالشهای مقابله با افراط گرایی
چالشهای سیاسی: برخی از دولتها ممکن است از افراط گرایی برای پیشبرد اهداف سیاسی خود استفاده کنند.
چالشهای فرهنگی: مقابله با باورهای عمیق فرهنگی و دینی که به افراط گرایی دامن میزنند، نیازمند زمان و تلاش مستمر است.
چالشهای امنیتی: برخی از گروههای افراطی از تکنولوژیهای پیشرفته برای جذب و آموزش اعضای جدید استفاده میکنند که مقابله با آنها را دشوارتر میکند.
نتیجهگیری
مقابله با افراط گرایی نیازمند رویکردی جامع و چند بعدی است که شامل اصلاحات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی میشود. همکاری بینالمللی و توجه به عوامل زمینهساز افراط گرایی میتواند به کاهش این پدیده کمک کند. برای موفقیت در این زمینه، نیاز به تلاشهای پایدار و مشارکت همهجانبه دولتها، نهادهای مدنی و سیاسی و جامعه بینالمللی وجود دارد.
نقش امام علی(ع) در مبارزه با افراطگرایی
امام علی (علیهالسلام) در طول زندگیاش با چالشهای مختلفی روبرو شد که برخی از آنها شامل مبارزه با افراطگرایی و تندروی در دین بودند. نقش امام علی در مقابله با افراطگرایی میتواند در چند زمینه اصلی مورد بررسی قرار گیرد:
1ـ مبارزه با گروههای افراطی
در دوران امامت و خلافت امام علی(ع)، گروههایی مانند خوارج به وجود آمدند که تفاسیر افراطی از دین اسلام داشتند و به شدت مخالف حکومت ایشان بودند. خوارج، پس از جنگ صفین، به دلیل اختلافات سیاسی و مذهبی از سپاه امام جدا شدند و علیه او شورش کردند. افراطگرایی آنها بر اساس تفسیرهای سختگیرانه از قرآن و آموزههای اسلامی بود، و در نهایت این گروه در جنگ نهروان شکست خورد. امام علی(ع) در مواجهه با این گروه به شدت بر ضرورت تفسیر صحیح و عقلانی از دین تأکید میکردند و بر این باور بود که افراط و تفریط نه تنها دین اسلام را تهدید میکند، بلکه موجب تفرقه و جنگ میان مسلمانان میشود.
2ـ نقش امام علی(ع) در هدایت جامعه اسلامی به سوی اعتدال
امام علی(ع) همواره بر اصول اعتدال و میانهروی تأکید داشت و از تندرویهای افراطی در سیاست و دین به شدت پرهیز میکرد. ایشان از یک سو با کسانی که به دنبال ایجاد تفرقه و دشمنی بودند، مبارزه میکرد و از سوی دیگر، از طرفی بر اهمیت حفظ وحدت مسلمانان و پیروی از اصول اسلامی معتدل تأکید میکرد. سخنان امام علی(ع) درباره پرهیز از افراطگرایی و خشونت در دین، به ویژه در خطبهها و نامههایش به دستورات اخلاقی و اجتماعی برجسته اشاره دارد که مسلمانان را به اعتدال و تسامح فرا میخواند.
3ـ نقد از رفتارهای افراطی و تجاوز به حقوق دیگران
امام علی علیهالسلام در برابر کسانی که دست به اعمال خشونتآمیز و غیرانسانی میزدند، به شدت موضع میگرفتند. ایشان معتقد بود که هرگونه اقدام افراطی که به حقوق دیگران آسیب بزند، نه تنها بر پایههای اخلاقی اسلام نیست، بلکه به وحدت مسلمانان آسیب وارد میکند. این رویکرد امام در جنگهای مختلف از جمله جنگ جمل و جنگ صفین مشاهده میشود که در آنها او در برابر کسانی که از ظلم و فساد استفاده میکردند، به دفاع از اصول اسلامی و حقوق بشر پرداخت.
4ـ ترویج علم و آگاهی برای مقابله با افراطگرایی
امام علی(ع) همواره به دانش و آگاهی به عنوان ابزاری برای مقابله با جهل و افراطگرایی تأکید میکرد. او از مردم میخواست که در فهم دین و مسائل اجتماعی دقت کنند و از پذیرش دیدگاههای سطحی و افراطی خودداری کنند. امام علی در نامهها و خطبههای خود به حکمت و تدبیر در حکومتداری و تعامل با دیگران تأکید داشت و همواره به عدالت، انصاف و احترام به حقوق انسانها دعوت میکرد.
5ـ مفهوم عدالت اجتماعی در مبارزه با افراطگرایی
امام علی(ع) به عنوان کسی که بر عدالت اجتماعی تأکید داشت، با افراطگراییهایی که موجب ظلم و ستم به اقشار ضعیف جامعه میشدند، مبارزه میکرد. ایشان معتقد بودند که نباید هیچکس به دلیل اختلافات مذهبی یا سیاسی تحت فشار و ظلم قرار گیرد. در سیاستهای اجرایی خود، امام علی(ع) در راستای تحقق عدالت برای همه مسلمانان، از جمله اقلیتها و اقشار مختلف جامعه، اقدام کرد.
نتیجهگیری
نقش امام علی علیهالسلام در مبارزه با افراطگرایی را میتوان به عنوان الگویی از میانهروی، عدالت و عقلانیت در نظر گرفت. امام علی همواره بر اهمیت تفسیر صحیح و معتدل از دین تأکید داشت و در برابر هرگونه تفکر افراطی و خشونتطلبانه میایستاد. او با نقد تندرویهای سیاسی و مذهبی، به دنبال ایجاد وحدت میان مسلمانان و حفظ اصول اخلاقی اسلامی بود. امام علی همچنین با تأکید بر آگاهی و علم، به مردم هشدار میداد که جهل و نادانی میتواند زمینهساز افراطگرایی شود. در نهایت، مبارزات امام علی(ع) در راستای تحقق عدالت اجتماعی و احترام به حقوق انسانها، نشان از رویکردی است که هرگونه افراطگرایی را تهدیدی برای اسلام و جامعه انسانی میداند.
avapress.com/vdcf1jdmxw6dx0a.igiw.html
تگ ها
مطالب مرتبط
[۸ عقرب ۱۳۹۳] 
[۳ ثور ۱۳۹۴] 
[۲۰ حوت ۱۳۹۵] 
[۲ جوزا ۱۳۹۲] 
[۵ اسد ۱۳۹۱] 
