چنانچه می نویسند؛ 
متوکل عباسی دید؛ بازار کربلا رفتن خیلی داغ شده، ۷۰ هزار زایر را کشت تا بلکه مردم از زیارت دست بکشند، اما دید فایده ندارد. شروع کرد به خراب کردن قبر حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و بارها مقبره ایشان را خراب کرد، ولی دید نه، هی دارد کربلا رفتن پرشورتر از قبل می‌شود. گفت عیب ندارد، می‌خواهید بروید کربلا، باشه، باید ده درهم بدهید و یک بند انگشت تان راهم قطع می کنم، مردم صف می کشیدند. سال بعد گفت از مچ باید قطع شود و ۱۰۰ درهم هم پول بدهید، بازهم مردم صف می کشیدند. سال بعد گفت از بازو باید قطع شود و ۱۰۰۰ درهم هم باید پول بدهید، زوار پوست کدو و زاج سفید می بردند و می‌گذاشتند روی دست قطع شده تا خونش بند بیاید. در تاریخ نوشتند از هر ۱۰ نفر ۲ نفر می رسیدند به کربلا، ولی بازهم صف ها طولانی تر می شد.
 
جلو یک پیرزنی را گرفتند و گفتند تو کجا؟! گفت می خواهم بروم کربلا، همه پولهایش را گرفت و گفت از کجا آوردی؟! گفت کهنه بچه شستم، خانه مردم را نظافت کردم و کار کردم تا در آوردم. گفت دست راستت را بگذار بالا تا قطع شود. دست چپش را گذاشت! گفت تو فرق دست چپ و راست را نمی دانی، کجا می خواهی بروی؟! گفت دست راستم را سال گذشته قطع کردید!
 
 مردم اینگونه با جان دادن حاضر بودند به زیارت امام حسین بروند و راه پیمایی اربعین را زنده و پرشور نگهدارند.
 
 تا در سالهای اخیر، علاوه بر اینکه زوار حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام از صدها کیلومتر دورتر از کربلا از نقاط مختلف کشور عراق راهی حضور در مراسم اربعین می شوند، میلیون ها نفر زایر از شرق و غرب  و شمال و جنوب عالم به سوی کربلا و نجف سرازیر می شوند، از جمله مردم افغانستان با وصف داشتن ده ها مشکل اما با آنهم عاشقانه به سوی آئین اربعین حسینی در سرزمین عراق می شتابند و علاوه بر شرکت در راهپیمایی عظیم اربعین، به زیارت مقابر امامان معصوم علیهم السلام مشرف می شوند و امسال توفیق نصیب شد تا اینجانب نیز با جمعی از همکاران مرکز تبیان و خبرگزاری آوا در این آئین شرکت جدی کنیم.
 
به هرحال اربعین، جریان آگاهی بخش انسانها در سطح منطقه و دنیاست. اربعین حرکت وحدت بخش ملتها و بلکه امتهاست. اربعین قدرت دهنده آدمهای خداخواه و استکبار ستیز است و اربعین زمینه ساز ظهور محبوب دلهای مومنین و مومنات و گسترش دهنده عدالت و انصاف است. پس اربعین را بایستی گرامیداشت و توجه ویژه بدان کرد و در محافظت از ثغور معنوی و مادی آن بی نهایت مجاهدت باید به خرج داد و از همین روی است که مجاهدان پاک سرشت از اقصا نقاط عالم به ویژه افعانستان خودرا به عراق رسانده و به رسم انجام تکلیف دینی در صحنه حضور جدی می یابند.