امام خمینی(ره) در اوج جولان دو تفکر شرقی و غربی منادی جهان وطنی مسلمان شد. او یادآور یک حرکت خدامحور بود که بنیان و بنایش در مدینه و سرزمین حجاز گذاشته شده بود، آن هم در زمانی که کشورهای منطقه به خصوص بلاد اسلامی ناگزیر خود را یا به بلوک شرق تکیه می دادند، یا غرب و راه دیگری هم غیر از این متصور نبود.
امام روح الله مردی با تکیه بر آیه "ان تنصرالله" جهان اسلام و حتی مستضعفان عالم را به یک خودباوری و خدا محوری فراخواند و با دلی آرام و قلبی مطمئن، راهی را در پیش گرفت که مسیرش روشن، آینده اش درخشان، اهدافش متعالی و نهایتش به خدا می رسید. امام روح الله خمینی(ره)، این طلبه حوزه‌نشین، در حوزه علمیه ننشست و مانند بسیاری ها، روحیه راحت طلبی را اختیار نکرد. این عالم مجاهد در میدان مبارزه برای انجام مسئولیت دینی و رسالت طلبگی قد علم کرد و خدا او را محبوب قلب های بندگانش ساخت.
امام خمینی(ره) مبارزه کرد تا  نه تنها به ملت ایران، بلکه به ملت های آزاده و مبارزان راه آزادی و آزادگی بفهماند که قلدری و جولان حاکمیت پوشالی و لانه عنکبوتی لیبرال دموکراسی غربی یک خیال باطل و پوچ بیش نیست، و افول بشر اسیر در شهوترانی و شهرت طلبی به دست مبارزان راستین راه خدا قطعی و حتمی است.
پیام روشن یک طلبه حجره‌نشین اما دغدغه‌مند این بود که بگوید  فطرت بشر عدالت‌خواهی و اخلاق‌پسند است و آنچه در جهان غرب و شرق جریان دارد و بشریت را بسوی ابتذال و ولنگاری می برد، برخلاف فطرت پاک انسانی است. امام روح الله(ره) سنگ‌ بنای خودباوری و خدا محوری را محکم گذاشت و بار دیگر سیره و سلوک محمد امین(ص)، پیامبر مهر و مبارزه را در دل های مرده میلیون ها انسان زنده کرد.
او در ۱۴ جوزا سال 1368 هجری شمسی، درحالی که شرق و غرب متحیر و منقلب از راه و رسم اش بودند، سر بر بالین خاک‌ گذاشت و به معبودش شتافت.
هرچند با رفتن او مروجان خودباختگی و مسببان لجام گسیختگی فکر می کردند راه و رسم این مرد خدایی و عالم ولایی به پایان رسیده، ولی خلف صالح او، این تفکر متعالی و مسیر الهی را محکم‌تر، استوارتر و پایدارتر از گذشته ادامه داد.
روحش شاد و یادش گرامی