این مجتهد خود خوانده در پایان سخنان اخیرش درباره ریاست عمومی مرکز تبیان می‌گوید:
۱- اون آقایی که مردم غرب کابل را مسیحی خطاب کرد، فاحشه خانه ها را در اینجا نسبت داد، نسبت قذف داده به کل زنان مؤمنه غرب کابل.
اما حقیقت این است که «حسینی مزاری» ترویج فحشاء، فساد و ایجاد مراکز تبلیغ مسیحیت را در طول بیست سال گذشته، برنامه آمریکا و غربگراها در افغانستان دانسته، مراکز فحشاء و ترویج مسیحیت را به آمریکایی ها و عوامل مزدور آنان نسبت داده، نه به مردم مؤمن غرب‌ کابل.
بنابراین سخنان واعظ زاده بهسودی از مصادیق بارز تهمت و افتراء به یک شخصیت خدوم و دلسوز جامعه است.
 
۲ - جناب بهسودی تصریح می کند و می گوید:
(آقای حسینی مزاری) نه به یک زن، نه به صد زن، نه به هزار زن، به کل زنان غرب کابل نسبت زنا داده است،  مردم غرب کابل را کافر خوانده است!!!
اما منظور حسینی مزاری به عنوان یک محقق و پژوهشگر این بوده که؛ آمریکایی ها و غربگراها، در دوران جمهوریت، به طور سازمان یافته و هدفمند در جهت اشاعه فحشاء، ترویج اندیشه های لائیک، سکولار و مسیحی سازی جامعه تلاش نموده اند تا با استفاده از امکاناتی که داشتند و عواملی که اجیر نموده بودند، مراکز متعدد و بی شمار فساد و فحشا را ایجاد نموده و توسعه دهند.
بنابراین، روشن است که ریاست عمومی مرکز تبیان به هیچ وجه نه به زنان غرب کابل، و نه هیچ جای دیگر نسبت فحشاء نداده است.
 
۳- خیلی عجیب است که جناب بهسودی در کمال وقاحت و بی شرمی، بار دیگر حکم قذف را در این مورد جاری دانسته و تقاضای اجراء آن را مطرح نموده است.
لازم است درباره اظهارات سخیف، بی پایه و بی اساس بهسودی که یقینا از مصادیق بارز تهمت، افتراء و اکاذیب است، به نکاتی توجه شود:
- قذف و قاذف:
الف - قاذف کسی است که به طور واضح و روشن به کسی بگوید: "تو زنا کردی"، "تو لواط نمودی"، "تو زناکاری، یا لواط کننده‌ای"، و یا بگوید "به تو لواط شده"، یا "ای زناکار"، "ای لواط کننده" و مانند این‌ها، که صراحت یا ظهور در همین معنی داشته باشد، به گونه ای که گوینده به آنچه که لفظ برای آن وضع شده، و به معنای آن، در زبانی که به آن سخن می‌گوید، عارف و آگاه باشد.
 اگر یک نفر فارسی زبان، یکی از این الفاظ را به زبان عربی بگوید، در صورتی‌ که معنای آن‌ها را نمی‌داند، قذف‌کننده نمی‌باشد و حدی بر او نیست، ولو اینکه مخاطب، معنای آن را بداند.
 
ب - اگر کسی بگوید؛ «من با فلان زن زنا کردم»، یا زنی را مخاطب قرار دهد و بگوید: "با تو زنا کردم"، پس بر او اشبه عدم ثبوت حد است، به‌ خاطر آن زن، "ممکن است منظور او نسبت زنا به خودش باشد، نه به آن زن "، در این صورت اگر چهار مرتبه، به آن اقرار نماید، حد زانی، به او زده می‌شود، نه حد قذف.
 
 ج - اگر بگوید: «مادرت تو را از زنا به دنیا آورده است»، ظاهراً حد قذف ثابت نیست. چون شخص مخاطب او، قذف نشده و احتمال دارد که فقط پدر یا  مادر او به زنا اقدام کرده باشد، پس قذف بر  شخص معینی واقع نشده، بنابر این در مثل آن، شبهه‌ای که دفع کننده حد قذف است، حاصل می‌شود، اما احتمال دارد در این صورت با درخواست و مطالبه پدر و مادر حد ثابت شود.
نکته دیگر عناصر مادی و عناصر معنوی قذف است که مباحث مفصلی دارد و وارد آن نمی‌شوم.
 
د - اگر کارشناسی بگوید، استراتژی آمریکا و غربی ها، در دوران جمهوریت آمریکایی، اشاعه فحشاء، ترویج اندیشه های لائیک، سکولار و مسیحی سازی جامعه بوده و با استفاده از امکانات گسترده و عوامل اجیر شده، مراکز متعدد و بی شمار فساد و فحشا ایجاد کرده بودند.
این بیان، به هیچ وجه از مصادیق قاذف به حساب نمی‌آید، بلکه مطرح نمودن بحث «احکام قذف» در  مانحن فیه، اساسا موضوعیت ندارد.
 
ب - جناب واعظ زاده بهسودی با اظهارات اخیر یک بار دیگر ثابت کرد که حتی با ابتدائیات مرجعیت نیز آشنایی ندارد، دروس خارج فقه و اصول را یا نفهمیده و یا اصلا نخوانده است.
 
ج- سخنان اخیر واعظ زاده بهسودی درباره مرکز تبیان و ریاست عمومی این مرکز، از مصادیق روشن اکاذیب، تهمت، افتراء و نسبت های ناروا است.
 
فااعتبروا یا اولی الابصار.