البته از پاکستان گلایه چندانی نیست، چه ولو مردم این کشور مسلمان اند و دولت آن نیز از پسوند اسلامی استفاده می کند اما به کرات ثابت شده است که به قیمت قربانی شدن تمام هست و بود افغانستان، سردمداران سکولار همسایه جنوبی به دنبال منافع ناسالم ملی خود هستند و حالا نیز معلوم نیست پشت اخراج اجباری صدها هزار مهاجر افغانستانی چه طرح و توطئه ی شومی نهفته است، اما گلایه از جمهوری اسلامی ایران است که چگونه حاضر شده است رشته های بافته شده را به یک باره پنبه کند و نه تنها مطابق شعار سرداده شده از ظرفیت مهاجرین نه برای خودشان و نه جامعه ایرانی بهره برداری مناسب نکند بلکه  با رفتار عجولانه و ضد کارشناسانه برخی نهادهای ذیربط، ضربات هولناکی بر شیرازه زندگی مهاجرینی وارد نماید که ده ها سال است در ایران زندگی نموده و چه بسا در این سرزمین متولد گردیده و با عرق ریزی های وصف ناپذیری برای خود خانه و کاشانه و کسب کار مفیدی دست و پا نموده اند.
 
حرف من روی موضوع مهاجرین فاقد مدرک نیست که البته هرگونه برخوردی با این طیف نیز نباید خارج از چارجوب قوانین اسلامی و بین المللی باشد و ضد کرامت انسانی، عملی صورت بگیرد که متاسفانه تا هنوز چنین شده است و صحنه های مشمئز کننده ای از برخورد نیروهای انتظامی با این جماعت بازتاب یافته است، بلکه روی حرفم در رابطه با مهاجرینی است که دارای مدارک قانونی اقامتی بوده و می بایست از حقوق و مزایایی برخوردار باشند که نه تنها اینگونه نشده، بلکه با رفتارهای برخی ادارات، در معرض شدید ترین فشارهای بی سابقه قرار گرفته اند.
 
به زودی در این رابطه بیشتر نوشته و صحبت های روشنتری ارائه خواهم کرد.

ادامه دارد...