خبرگزاری صدای افغان(آوا) - نگاه روز: محتوای سخنرانی بلاول بوتو زرداری که بازتاب دهنده مواضع دشمنان امارت اسلامی و در راستای سیاست های هژمونیک قدرت های غربی نسبت به افغانستان است، از بازی دوگانه و سیاست ریاکارانه پاکستان در برابر کشور ما پرده برمی دارد و نشان می دهد که اسلام آباد همچنان در مجامع بین المللی با کارت افغانستان، بازی می کند و از این طریق از جهان امتیاز می گیرد.

وزارت خارجه امارت اسلامی در واکنش به سخنان وزیر خارجه پاکستان در نشست امنیتی مونیخ، به این کشور توصیه کرده‌ که به‌جای شکایت در کنفرانس‌های بین‌المللی، مسائل دوجانبه را رو در رو در میان بگذارد. به گفته این وزارت، نگرانی پاکستان درباره وضعیت امنیتی افغانستان بی مورد است.
 
عبدالقهار بلخی؛ سخنگوی این وزارت، سخنان بلاول بوتو زرداری را دور از واقعیت خواند. او گفته بود که ممکن است گروه های تروریستی از افغانستان دست به فعالیت های تروریستی بزنند و اگر جامعه جهانی به این موضوع توجه جدی نکند، مانند پاکستان، تنها تهدیدی برای این کشور نخواهد بود؛ زیرا دولت افغانستان هنوز نیروهای امنیتی منظم ندارد.

به گفته بلخی، امارت اسلامی در عمل به کشورهای منطقه و جهان ثابت کرده که با داشتن نیروهای امنیتی منظم و مجرب به هیچکس اجازه استفاده از خاک افغانستان را ضد کسی نداده است.

بلخی تأکید کرده که امنیت افغانستان در حال حاضر بهتر از اکثر کشورهای جهان است.
 
او با اشاره به ناامنی ها در پاکستان، تأکید کرده که ناامنی اخیر پاکستان جدید نیست؛ بلکه ادامه ۲۰ سال گذشته است.
 
اظهارات خصمانه وزیر امور خارجه پاکستان، نشان می دهد که اسلام آباد هنوز از سیاست خارجی دیرینه خود در قبال افغانستان، دست برنداشته و علیرغم روی کار آمدن یک دولت همسو با اسلام‌ آباد در کابل، رویکرد شبه امنیتی سیاست خارجی همسایه جنوبی در برابر کشور ما همچنان بر روابط مبتنی بر احترام متقابل میان دو همسایه دوست و برادر، غلبه می کند.
 
محتوای سخنرانی بلاول بوتو زرداری که بازتاب دهنده مواضع دشمنان امارت اسلامی و در راستای سیاست های هژمونیک قدرت های غربی نسبت به افغانستان است، از بازی دوگانه و سیاست ریاکارانه پاکستان در برابر کشور ما پرده برمی دارد و نشان می دهد که اسلام آباد همچنان در مجامع بین المللی با کارت افغانستان، بازی می کند و از این طریق از جهان امتیاز می گیرد.
 
این در حالی است که همواره این پاکستان بوده که کانون بزرگ اجتماع تروریست های فراملیتی و تهدیدی مستقیم و آنی برای صلح و ثبات و امنیت منطقه ای و جهانی محسوب می شده است.
 
در حال حاضر نیز همانگونه که در واکنش وزارت امور خارجه، تصریح شده، پاکستان ناامن تر از افغانستان است و این ناامنی، ناشی از تحولات قدرت در افغانستان نیست؛ بلکه معلول رویکرد امنیتی اسلام آباد در حوزه سیاست خارجی، بازی با کارت تروریزم و سوء استفاده از گروه های ستیزه جوی رادیکال برای تحقق و تامین اهداف و منافع غیرمشروع، هژمونیک و استراتژیک خود در منطقه می باشد.
 
با اینهمه، پاکستان همواره انگشت اتهام را به سمت افغانستان، دراز کرده و دولت های مستقر در کابل را متهم به حمایت از تروریزم، صدور ناامنی به کشورهای همسایه و منطقه و دامن زدن به افراط گرایی و جدایی طلبی اقلیت های قومی کرده است؛ این در حالی است که افغانستان، خود از بزرگترین قربانیان تروریزم است و در حال حاضر نیز امارت اسلامی، نیرو، امکانات و هزینه های زیادی را صرف مبارزه با تروریزم و مهار گروه های تکفیری و تروریستی مانند داعش می کند؛ گروه هایی که غالبا از آن سوی مرزها تغذیه و تامین مالی و تسلیحاتی می شوند و شماری از آنها مستقیما بخشی از نیروی نیابتی پاکستان، اعراب و قدرت های غربی برای پیشبرد آمال و امیال سلطه جویانه آنان در افغانستان و منطقه هستند.
 
با اینهمه، دوران اتهام زنی های بی بنیاد برای کسب امتیاز از جهان به سر آمده است. اکنون برای پاکستان، لحظه تصمیم گیری است و رژيم اسلام‌ آباد باید موضع خود را در قبال تروریزم،‌ مشخص کند، به استفاده از آن به عنوان یک نیروی نیابتی در کشورهای همسایه پایان دهد و برای تامین امنیت و ثبات در منطقه آشوب زده ما، نقشی اساسی، مسئولانه و مثبت ایفا کند؛ زیرا افغانستان در مسیر امنیت پایدار قرار گرفته، تعهدات واقعی و عملی برای مبارزه با تروریزم در کابل به وجود آمده و گام های جدی در این مسیر برداشته شده است.
 
از سوی دیگر، جغرافیای جنگ جریان های به اصطلاح «جهادی»‌ و تروریستی از افغانستان به پاکستان، تغییر کرده است؛ بنابراین، اسلام‌ آباد دیگر نمی تواند در نهان از تروریزم حمایت کند و از قدرت های سلطه جوی غربی امتیاز بگیرد؛ اما در موضع گیری های رسمی خود را قربانی تروریزم معرفی کرده و افغانستان را مسئول گسترش گروه های بدنام تکفیری و تروریستی بداند.