خبرگزاری صدای افغان(آوا) - نگاه روز: مبارزه با داعش، تنها مسئولیت یک کشور خاص نیست، این نیازمند اراده ای منطقه ای است؛ اراده ای که در آن همه کشورها حول یک محور فراهم بیایند و علیه تروریزم تکفیری به مثابه یک پروژه استعماری وابسته به استکبار جهانخوار، متحد شوند.

آناتولی سیدروف؛ رییس ستاد مشترک پیمان امنیت جمعی، گفته در صورتی ‌که تاجیکستان با تهدیدی از جانب افغانستان مواجه شود، این سازمان واکنش نشان می‌دهد.

آقای سیدروف افزوده که نیروهای سازمان پیمان امنیت جمعی (CSTO) ظرف 12 ساعت به هرگونه تهدیدی که از سوی افغانستان متوجه تاجیکستان شود، واکنش نشان خواهند داد.

او بر لزوم اتخاذ تدابیر به منظور اطمینان از حل‌و‌فصل مسالمت‌آمیز همه مسایل تاکید کرده‌است.

به گفته او، سازمان پیمان امنیت جمعی اجازه تحرکات از جانب افغانستان علیه تمامیت ارضی تاجیکستان را نخواهد داد.

سیدروف افزوده: "من به شما اطمینان می‌دهم که هیچ‌کس هرگز تاجیکستان‌ را رها نخواهد کرد".

سیدروف پیش از این گفته بود که 4 هزار جنگجوی داعش در نزدیکی مرز افغانستان با تاجیکستان بسیج شده‌اند. به گفته او، این افراد داعش عمدتاً در ولایت‌های بدخشان، تخار و قندوز، جابه‌جا شده‌اند.
 
نگرانی های امنیتی همه همسایگان به ویژه همسایگان شمالی کشور درباره خطر قدرت گیری نیروی اهریمنی داعش در افغانستان، قابل درک است؛ زیرا در صورت وقوع این رویداد، نه تنها امنیت افغانستان؛ بلکه امنیت و ثبات در سراسر منطقه مختل می شود و همه کشورهای پیرامون افغانستان از آن متاثر خواهند شد.
 
بنابراین، مبارزه با داعش، تنها مسئولیت یک کشور خاص نیست، این نیازمند اراده ای منطقه ای است؛ اراده ای که در آن همه کشورها حول یک محور فراهم بیایند و علیه تروریزم تکفیری به مثابه یک پروژه استعماری وابسته به استکبار جهانخوار، متحد شوند.
 
این در حالی است که در حال حاضر، تنها افغانستان با داعش مبارزه می کند، قربانی می دهد و هزینه می پردازد. در این شکی نیست که این امر، در راستای تعهدات مسئولانه امارت اسلامی در برابر کشورهای همسایه، منطقه و جهان قرار دارد؛ زیرا امارت اسلامی، متعهد شده است که اجازه حمله از خاک افغانستان، علیه کشورهای دیگر را نمی دهد و با عوامل ناامنی و بی ثباتی، مبارزه خواهد کرد؛ چیزی که آن را در عمل نیز نشان داده است و درست به همین دلیل است که داعش تاکنون برخلاف ایده برنامه نویسان این پروژه استعماری، نتوانسته آنگونه که پیش بینی می شد و پدیدآورندگان آن انتظار داشتند، وضعیت امنیتی کشور را مختل کند، ابتکار عمل امنیتی را در اختیار بگیرد و ناامنی و بی ثباتی را از مبدأ افغانستان به کشورهای همسایه و منطقه در مقیاس گسترده، منتشر کند؛ اما این بدان معنا نیست که دولت افغانستان به تنهایی در این زمینه مسئولیت دارد.
 
به بیان روشن تر، در حال حاضر، یکی از کشورهایی که بیش از همه درباره گسترش قدرت داعش در افغانستان، ابراز نگرانی می کند، تاجیکستان است؛ اما نهادهایی مانند پیمان امنیت جمعی، تصریح می کنند که امنیت تاجیکستان، امنیت کل کشورهای عضو این پیمان است و در صورت وجود تهدیدی علیه امنیت ملی تاجیکستان، پیمان امنیت جمعی بی درنگ وارد عمل خواهد شد.
 
با این حساب، از دید آنها مقابله با تهدید داعش علیه تاجیکستان، یک مسئولیت جمعی است که همه باید در آن سهم بگیرند. در این میان، چرا درباره افغانستان، چنین تعهدی وجود ندارد؟ چرا نیروهای امنیتی و دفاعی کشور که در خط مقدم نبرد با داعش قرار دارند، نه تنها از سوی دیگر کشورها مورد حمایت قرار نمی گیرند؛ بلکه تخریب و تضعیف می شوند، دستاوردهای بزرگ شان در زمینه سرکوب داعش و انهدام هسته های تروریستی این نیروی اهریمنی مزدور استکبار، دست کم گرفته می شود با وضع تحریم ها و محدودیت های فزاینده روز به روز تضعیف می شوند و پیشرفت های خیره کننده این نیروها در سرکوب داعش و مهار تهدیدهای جدی علیه امنیت و ثبات منطقه ای با بزرگنمایی شمار نیروها و قدرت داعش، کوچک و ناچیز جلوه داده می شود؛ در حالی که داعش به منابع مالی پایدار، دسترسی دارد، از سوی دستگاه های استخباراتی و قدرت های غربی به ویژه امریکا قویا حمایت می شود و حتی گفته می شود که به تازگی به شبکه پول ساز قاچاق مواد مخدر نیز پیوسته و به این ترتیب، بیم آن می رود که در آینده، توانمندتر شود و به دردسری بزرگتر برای افغانستان و همسایگان تبدیل شود.
 
به این ترتیب، صرفا ابراز نگرانی یا آمادگی برای مقابله با تهدیدهای فرامرزی داعش، کافی نیست. این نیروی شیطانی از مبدأ باید سرکوب شود و این کاری است که امارت اسلامی به تنهایی انجام می دهد و کشورهای دیگر به مسئولیت های واقعی خود در حمایت از این کارزار مرگبار و تعیین کننده، عمل نمی کنند.