محرم حسین علمی/ بر اساس نظریه معروف و پرکاربرد "مارپیچ سکوت" که توسط الیزابت نوئل ارائه شد مردم در مسائل حساس معمولا تلاش می کنند دیدگاه غالب جامعه و نظر اکثریت را حدس بزنند و چون نمی‌خواهند در انزوا قرار بگیرند، اگر حس کنند در اقلیت هستند معمولا سکوت می کنند و نظرشان را ابراز نمی کنند(و شاید تغییر عقیده هم بدهند)!
نظریه مارپیچ سکوت خانم الیزابت نوئل نئومان یک نظریه مرتبط با چگونگی شکل‌گیری افکار عمومی است. بر اساس این نظریه؛ اگر افراد حس کنند از نظر فکری در اقلیت قرار دارند، یا احساس کنند افکار عمومی در جهت فاصله گرفتن از فکر آن‌هاست، ترجیح می‌دهند سکوت اختیار کنند و هر چقدر اقلیت بیشتر سکوت کند، مارپیچ سکوت تشدید می‌شود. به عنوان مثال؛ هنگامی که توزیع افکار و عقاید توسط رسانه‌های جمعی به عنوان فکرهای مسلط و رایج و غالب به طرزی پیوسته ارائه شود، حمایت از عقیده اقلیت به مرور ضعیف و گرایش به عقیده اکثریت بیشتر می‌شود و مارپیچ سکوت در جامعه شکل می‌گیرد.
مارپیچ سکوت نوعی تمکین به جبر رسانه هاست که تعیین می کنند ما چگونه فکر کنیم، چگونه زندگی کنیم و اساسا چه کسی باشیم.
با توجه به این روند، در جامعهٔ اسلامی و افغانی ما کسانی که متعهد به آرمان های مکتبی هستند کم نیستند اما، در فضای رسانه‌ای کشور اکثر در دام "مارپیچ سکوت" قرار می گیرند.
به همین دلیل است که در مواقعی چون دهه عاشورا، با پاره شدن مارپیچ سکوت، انبوهی از جمعیت به سرک ها(خیابان ها) می‌ریزند و در صفحات مجازی نیز مطالب مرتبط با عاشورا را نشر می‌کنند.
در این میان، مرکز فعالیت های فرهنگی و اجتماعی تبیان با اتکا به نگاه اصالت محور و بینش واقعی از فضای حاکم بر کشور تارهای عنکبوتی این دام رسانه‌ای را پاره کرده و بر مبانی اصولی خویش پافشاری می‌نماید.
حجت الاسلام والمسلمین سیدعیسی حسینی مزاری، رئیس کل این مرکز و تمام اعضای تشکیلات وزین مرکز تبیان با متأثر نشدن از جو حاکم رسانه‌ای و "مارپیچ سکوت" همواره در راه تبیین موضوعات مرتبط با سرنوشت جمعی ی مردم پیشگام بوده و برای اعتلای فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه، از خود مايه گذاشته است.
مرکز تبیان با درک درست و تحلیل منطقی از اوضاع حاکم برکشور و قرینه‌های منطقه‌ای و جهانی آن، به اتخاذ مواضعِ مسؤولانه و معقولانه در ارتباط با مسائل حاکمیتی و موضوعات داغ جامعه پرداخته است.
از خداوند متعال ثابت قدمی و موفقیت بیشتر برای تشکیلات بزرگ مرکز تبیان خواهانم.
۳۰ میزان ۱۴۰۱ شمسی
نظریه مارپیچ سکوت خانم الیزابت نوئل نئومان یک نظریه مرتبط با چگونگی شکل‌گیری افکار عمومی است. بر اساس این نظریه؛ اگر افراد حس کنند از نظر فکری در اقلیت قرار دارند، یا احساس کنند افکار عمومی در جهت فاصله گرفتن از فکر آن‌هاست، ترجیح می‌دهند سکوت اختیار کنند و هر چقدر اقلیت بیشتر سکوت کند، مارپیچ سکوت تشدید می‌شود. به عنوان مثال؛ هنگامی که توزیع افکار و عقاید توسط رسانه‌های جمعی به عنوان فکرهای مسلط و رایج و غالب به طرزی پیوسته ارائه شود، حمایت از عقیده اقلیت به مرور ضعیف و گرایش به عقیده اکثریت بیشتر می‌شود و مارپیچ سکوت در جامعه شکل می‌گیرد.
مارپیچ سکوت نوعی تمکین به جبر رسانه هاست که تعیین می کنند ما چگونه فکر کنیم، چگونه زندگی کنیم و اساسا چه کسی باشیم.
با توجه به این روند، در جامعهٔ اسلامی و افغانی ما کسانی که متعهد به آرمان های مکتبی هستند کم نیستند اما، در فضای رسانه‌ای کشور اکثر در دام "مارپیچ سکوت" قرار می گیرند.
به همین دلیل است که در مواقعی چون دهه عاشورا، با پاره شدن مارپیچ سکوت، انبوهی از جمعیت به سرک ها(خیابان ها) می‌ریزند و در صفحات مجازی نیز مطالب مرتبط با عاشورا را نشر می‌کنند.
در این میان، مرکز فعالیت های فرهنگی و اجتماعی تبیان با اتکا به نگاه اصالت محور و بینش واقعی از فضای حاکم بر کشور تارهای عنکبوتی این دام رسانه‌ای را پاره کرده و بر مبانی اصولی خویش پافشاری می‌نماید.
حجت الاسلام والمسلمین سیدعیسی حسینی مزاری، رئیس کل این مرکز و تمام اعضای تشکیلات وزین مرکز تبیان با متأثر نشدن از جو حاکم رسانه‌ای و "مارپیچ سکوت" همواره در راه تبیین موضوعات مرتبط با سرنوشت جمعی ی مردم پیشگام بوده و برای اعتلای فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه، از خود مايه گذاشته است.
مرکز تبیان با درک درست و تحلیل منطقی از اوضاع حاکم برکشور و قرینه‌های منطقه‌ای و جهانی آن، به اتخاذ مواضعِ مسؤولانه و معقولانه در ارتباط با مسائل حاکمیتی و موضوعات داغ جامعه پرداخته است.
از خداوند متعال ثابت قدمی و موفقیت بیشتر برای تشکیلات بزرگ مرکز تبیان خواهانم.
۳۰ میزان ۱۴۰۱ شمسی