خبرگزاری صدای افغان(آوا) - نگاه روز: حمله بر دانش آموزان مظلوم شیعه در غرب کابل، تنها حمله بر یک قوم یا پیروان یک مذهب خاص نبود؛ بلکه حمله به بنای بلند وحدت ملی و اخوت اسلامی بود و به همین دلیل، هرگونه واکنش به این رویداد و تلاش های مشابه دشمنان در گذشته و آینده باید با حضور همدلانه بزرگان تشیع و تسنن صورت بگیرد تا به این ترتیب، دشمنان، این پیام صریح و قدرتمند را دریافت کنند که تلاش مذبوحانه شان برای ایجاد تفرقه و تنش میان مذاهب اسلامی و راه اندازی جنگ خونین فرقه ای و مذهبی به طرز بازگشت ناپذیری شکست خورده و هرگز به نتیجه نخواهد رسید.
علمای دینی و متنفذین قومی در قندهار در نشستی تحت عنوان «هفته برادری» با اشاره به حمله تروریستی اخیر در کابل می‌گویند که حمله بر یک قوم خاص ماهیت استخباراتی دارد و این حمله‌ها برای جدا کردن شهروندان کشور انجام می‌شود.
عالمان دین در نشستی زیر نام هفته برادری در قندهار از امارت اسلامی خواستند که امنیت مساجد و مراکز آموزشی را در شهرهای بزرگ، تامین کند.
اشتراک کنندگان می‌افزایند که نباید به این حمله‌ها رنگ قومی و مذهبی داده شود.
سلطان محمد سلطانی؛ بزرگ قومی در این باره گفت: «حمله‌ای که چند روز پیش در مرکز آموزشی کاج صورت گرفت، به هدف ایجاد تفرقه میان ما انجام شده‌است.»
عالمان دین و باشندگان قندهار از امارت اسلامی می‌خواهند که در تامین امنیت تلاش کند و نگذارد که میان شهروندان کشور تفرقه قومی و مذهبی ایجاد شود.
فیض الحق مغفوری؛ عالم دین گفت: «خواهش ما این است که اتحاد و اتفاق خود را حفظ کنیم و اجازه ندهیم میان ما تفرقه ایجاد شود.»
اگرچه این همایش در یک مرکز شیعی در قندهار برگزار شده بود؛ اما حضور علمای اهل تسنن در آن می تواند یک نشانه امیدبخش از وحدت اسلامی در یکی از بزرگترین کانون های قدرت سیاسی و اجتماعی اهل سنت در کشور ما باشد.
اعلام برائت از کشتار اخیر دانش آموزان شیعه در غرب کابل و تاکید بر حفظ وحدت و پرهیز از تفرقه که هدف اصلی دشمنان این آب و خاک می باشد، از دیگر موارد بسیار مثبت و ارزشمندی بود که در نشست علمای قندهار مورد توجه قرار گرفت.
این نشان می دهد که تلاش دشمنان برای ایجاد نفرت و نفاق میان اهل سنت و شیعیان، شکست خورده و بزرگان و علمای دینی مذاهب بزرگ اسلامی در کشور از نقشه های شوم دشمنان به خوبی آگاهی دارند و راه غلبه بر توطئه ها و دسیسه های مرگبار و ویرانگر آنان را نیز حفظ وحدت اسلامی و گسترش همگرایی ملی می دانند.
بنابراین همانگونه که برخی شرکت کنندگان نشست قندهار هم تصریح کردند حمله بر دانش آموزان مظلوم شیعه در غرب کابل، تنها حمله بر یک قوم یا پیروان یک مذهب خاص نبود؛ بلکه حمله به بنای بلند وحدت ملی و اخوت اسلامی بود و به همین دلیل، هرگونه واکنش به این رویداد و تلاش های مشابه دشمنان در گذشته و آینده باید با حضور همدلانه بزرگان تشیع و تسنن صورت بگیرد تا به این ترتیب، دشمنان، این پیام صریح و قدرتمند را دریافت کنند که تلاش مذبوحانه شان برای ایجاد تفرقه و تنش میان مذاهب اسلامی و راه اندازی جنگ خونین فرقه ای و مذهبی به طرز بازگشت ناپذیری شکست خورده و هرگز به نتیجه نخواهد رسید.
بربنیاد همین نگرش است که حرکت ابتکاری علمای دینی در قندهار باید به سرعت به الگویی فراگیر و قابل تعمیم به سراسر افغانستان تبدیل شود و رهبران فکری و مذهبی کشور برای تحکیم و توسعه وحدت و اخوت میان مسلمانان، وارد عمل شوند و رسالت مقدس خود در این مقطع حساس و حیاتی را به بهترین شکل ممکن به انجام برسانند.
نکته مهم این است که با تسلط «امارت اسلامی» در کشور که اغلب رهبران آن را علمای دینی تشکیل می دهند، هیچ عذر و بهانه و توجیهی برای حاشیه نشینی، سکوت و محافظه کاری علما در قبال رسالت مقدس شان برای رهبری سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه قابل پذیرش نیست؛ زیرا بستر حضور مؤثر علما در صحنه های مختلف حیات اجتماعی کشور به خوبی فراهم است و با توجه به بحران ها و فجایع ناشی از گسترش ایدئولوژی های منحط مبتنی بر نفرت و نفاق و فعالیت رو به توسعه گروه های تکفیری و تروریستی یا به تعبیر طالبان «خوارج» علما وظیفه دارند سکوت خود را بشکنند و برای نجات اسلام از انحراف و ابتذال، استحکام وحدت و استقرار عدالت اسلامی در جامعه افغانستان، نقش محوری خود را به درستی ایفا کنند.
با این حساب، نشست علمای قندهار باید به یک کارزار ملی برای بازگشت علما به صحنه سیاست و حیات سیاسی و اجتماعی کشور تبدیل شود و به این ترتیب، عرصه بر تبلیغات و سمپاشی های گمراه کننده و انحرافی دشمنان وحدت و همدلی و همگرایی ملت مسلمان افغانستان، بیش از همیشه تنگ شود و آنان دیگر نتوانند با پمپاژ تفسیرهای انحرافی از دین و ترویج افراط گرایی، علیه اعتدال و اخوت و عدالت اسلامی در جامعه ما تبلیغ کنند و از این رهگذر، جوانان بیسواد و بی اطلاع از دین را به استخدام ماشین کشتار و ترور و تباهی خویش درآورند و فجایعی مانند کشتار غرب کابل را بیافرینند.
دشمنی دشمنان با وحدت مسلمانان، چیزی نیست که نیاز به احراز و اثبات داشته باشد؛ بنابراین، سکوت و انفعال و محافظه کاری علمای شیعه و سنی در برابر دشمنان مزدور استکبار، مسئولیت دینی، اخلاقی و انسانی آنها را در برابر کشتارها و خونریزی هایی که به نام دین صورت می گیرد، افزایش خواهد داد و میان علمای دینی و جامعه اسلامی، فاصله خواهد انداخت.
دریافت صفحه با کد QR