فرانسه از کشورهای عربی خواست تا با فراخوان‌های بایکوت و تحریم کالاهای فرانسوی مقابله کنند. فراخوان تحریم کالاهای فرانسوی واکنشی است به دفاع امانوئل مکرون از حق نمایش کاریکاتورهای توهین آمیز به ساحت پیامبر اکرم(ص).
 
وزارت خارجه فرانسه گفته این فراخوان‌های بی‌اساس، از طرف یک اقلیت افراطی پیش برده شده است.
 
مکرون به خاطر سربریدن یک معلم فرانسوی توسط یک جوان چچنی در حومه پاریس قول داد تا از ارزش‌های سکولار فرانسه در برابر اسلام رادیکال دفاع کند.
 
او گفت آن معلم "کشته شد چون اسلامگرایان آینده ما را می‌خواهند"؛ اما "فرانسه از کاریکاتور دست نخواهد کشید".
 
او اسلام را دین "بحران" توصیف كرد.
 
رجب طیب اردوغان و عمران خان؛ رهبران ترکیه و پاکستان، مکرون را به توهین، آزار و سلب آزادی میلیون ها مسلمان متهم کرده اند. رییس جمهوری ترکیه گفته است که مکرون مشکل روانی دارد.
 
اظهارات اردوغان و عمران خان اما پیش از آنکه در دفاع از مکتب اسلام و قدرت مسلمانان در برابر فاشیزم هجومی فرانسوی باشد، بیشتر مصرف داخلی دارد. در ترکیه و بخش هایی از جهان اسلام، کم نیستند شمار کسانی که به اردوغان به مثابه یک نئوعثمانیست بلندپرواز، به چشم امپراتور آینده نگاه می کنند و اقدامات تبلیغاتی، رویکردهای تهاجمی، شیوه شبه استبدادی و سیاست ریاکارانه او درباره نمادهای اسلامی مانند ایاصوفیه و... را عمیقا تحسین می کنند.
 
اردوغان نیاز دارد تا این احساس را نسبت به خودش، نه تنها زنده نگه دارد؛ بلکه در عین حال، با اتخاذ مواضعی مانند متهم کردن همتای فرانسوی اش به سلب آزادی عقیده مسلمانان و اهانت به اعتقادات مقدس آنان، باور هوادارانش را تقویت کند. این رویکرد تبلیغاتی برای او از یک‌سو هزینه‌ های کمتری دارد و از جانب دیگر، با بازخوردهای مثبت بیشتری همراه خواهد بود. شاید تنها پیامد موضع اخیر اردوغان علیه مکرون، فراخواندن موقتی سفیر فرانسه از آنکارا باشد؛ اما از آنسو او می‌تواند از طرفدارانش در سراسر کشورهای اسلامی در حالی که دیگر رهبران مسلمان به دلیل ترس و جبن و محافظه کاری در برابر سلطه سنتی پاریس بر جهان عرب و خاور میانه، سکوت اختیار کرده اند، بازخوردهای بسیار مثبتی دریافت کند.
 
عمران خان هم بر کشوری بسیار پیچیده حکومت می کند. پاکستان کانون افراط گرایی است و این وضعیت در سال های اخیر به دلیل جنگ افغانستان و تبدیل پاکستان به کارخانه بزرگ تولید تروریزم، بدتر هم شده است. بنابراین، عمران خان برای فرونشاندن آتش خشم مسلمانان پاکستان در برابر نمایش خطرناک فاشیزم فرانسوی، ناگزیر است در برابر مکرون موضع بگیرد تا به این ترتیب، از جانب مخالفان پرشمارش که همین اکنون هم برای براندازی او مبارزه و تظاهرات می‌کنند، متهم به همسویی با فاشیزم فرانسوی نشود.
 
 
در این میان، تنها اقدامی که از سوی جامعه صدها میلیونی مسلمانان جهان در برابر جولان بی مهار فاشیزم فرانسوی با محوریت نشریه زرد شارلی ابدو، مرگ فجیع ساموئل پتی، و جوسازی های تبلیغاتی- انتخاباتی امانوئل مکرون در ضدیت وقیح و آشکار او با اسلام و مسلمانان، صورت گرفته، تحریم کالاهای فرانسوی در چند کشور عربی است. این تحریم هم موضع رسمی رژيم های عربی نیست؛ بلکه اقدامی خودانگیخته از سوی مردم و چند اتحادیه صنفی می باشد.
 
مثلا در عربستان سعودی به عنوان مرکز اصلی اماکن مقدس همه مسلمانان جهان، علیرغم کمپاین های گسترده اینترنتی علیه فاشیزم فرانسوی، هنوز فروشگاه های زنجیره ای به کار خود ادامه می دهند، لوازم و کالاهای ساخت فرانسه، همچنان مرغوب، گران و پرفروش هستند و رژيم ریاض هیچ موضع رسمی مبنی بر محکومیت شارلی ابدو، ساموئل پتی و مکرون اتخاذ نکرده است.
 
در دیگر کشورها از جمله افغانستان هم هیچ موضع مهمی علیه فاشیزم فرانسوی به رهبری مکرون اتخاذ نشده است. این نشان می دهد که انتشار مکرر کاریکاتورهای موهن نشریه بدنام شارلی ابدو، حتی برای مسلمانان هم به امری عادی تبدیل شده و به این ترتیب، این فرانسه نیست که بر اساس روایت کاذب مکرون به کام یک اقلیت اسلام گرا یا دین «بحران» می افتد؛ بلکه این جامعه یک و نیم میلیاردی مسلمانان جهان است که در برابر یکه‌تازی اهانت بار و تحقیرآمیز فاشیزم فرانسوی، مرعوب و مغلوب شده و حتی به اندازه مسلمانان مناطق جنگ زده ای مانند لیبی، سوریه و نواز غزه هم غیرت و حمیت لازم برای دفاع از باورهای خود در برابر یک موج مهاجم فاشیستی از فرانسه را ندارد. این اسفبار، هشدارآمیز، ناامیدکننده و عمیقا مایه شرمساری و سرشکستگی است.