بعد از حمله یازدهم سپتمبر سال 2001 میلادی بر برج‌های تجارتی جهانی در نیویورک که از سوی القاعده سازماندهی شده بود، دولت‌مداران امریکا تصمیم گرفتند گروه‌های تروریستی به شمول طالبان را از بین ببرند؛ چون در آن زمان رهبر القاعده، اسامه بن لادن در افغانستان زندگی می‌کرد و امریکایی‌ها به بهانه نابودی القاعده و حامیان آن، وارد خاک افغانستان شدند.
شعارشان امریکایی‌ها در بدو ورود به افغانستان نابودی کامل گروه‌های تروریستی به خصوص گروه طالبان بود، اما در بیش از 18 سال از حضور امریکا درافغانستان، نه تنها گروه‌های تروریستی از بین نرفته، بلکه از سوی بعضی کشورهای منطقه تقویت نیز شدند. امریکایی‌ها این را خوب می‌دانند که لانه‌های اصلی تروریستان در کدام کشور می‌باشد، چون منافع‌شان با جنگ در افغانستان گره خورده، بر کشورهای حامی تروریسم فشار وارد نمی‌کنند.
در ضمن، امریکایی‌ها می‌توانستند در مدت کم‌تر از دو سال تمام گروه‌های تروریستی را در خاک افغانستان نابود کنند، به خاطر این که نیروهای نظامی این کشور داری امکانات مدرن است، اما بیش از 18 سال با ترفندهای مختلف نخواستند که گروه‌های تروریستی به صورت کامل از بین برود.
هم‌چنان کسانی که در طول 18 سال گذشته در رأس حکومت افغانستان قرارداشتند، به خاطر منافع شخصی‌شان در مقابل امریکا صدا بلند نکردند تا مردم افغانستان در آرامش زندگی نکنند.
رسانه‌های غول غربی نیز در حمایت از نیروهای امریکایی و برای اغفال اذهان مردم افغانستان، کارهای غیر قانونی این نیروها را پنهان و کارهای محدودشان را برجسته ساخته و می‌سازند؛ در حالی که صدها عملیات هوایی نیروهای امریکایی باعث تلفات هزاران نظامی و غیرنظامی افغانستان شده است.
اکنون که امریکایی‌ها افغانستان را به میدان رقابت کشورهای منطقه و فرامنطقه تبدیل کرده و مردم افغانستان به حمایت و همکاری‌های نظامی و اقتصادی امریکا نیازمند است، دونالد ترامپ بدون اعتنا به همه تعهدات کشورش که در قبال امنیت و ثبات افغانستان، می‌خواهد نیروها خود را از این کشور بیرون کند.
دونالد ترامپ، رئیس جمهورامریکا در یک گردهمایی انتخاباتی در ایالت مینیسوتا گفت؛ زمان بازگرداندن سربازان امریکایی به خانه فرارسیده است. وی به شکل مشخص به تلفات سربازان امریکایی اشاره کرد که در نتیجه "حملات خودی" کشته شده‌اند.
او گفت: "افرادی که برایشان آموزش می‌دهیم، تفنگ‌هایشان را به سوی سربازان ما می‌گیرند و از عقب تیراندازی می‌کنند. مردمی که برایشان آموزش می‌دهیم، چگونه بجنگند، تفنگ‌هایشان را می‌چرخانند و ما را می‌کشند. موارد زیادی از این دست داشته‌ایم. موارد بسیاری از این دست در افغانستان داشته‌ایم. وحشتناک است."
باید گفت که امریکا هرگز متحدی استراتژيک برای افغانستان نخواهد بود؛ چون به هیچ تعهد خود پایبند نمی‌باشد؛ از این‌رو نباید سیاسیون افغانستان بر امریکایی‌ها اعتماد کنند. تجربه نشان داده است که سیاسیون امریکا تنها به فکر منافع خودشان اند و به هیچ تعهدی پایبند نیستند.
امریکایی‌ها در سوریه نیز جنگ را دامن زدند و کردهای این کشور تشویق به جنگ با دیگر گروه‌ها نمودند، اما اکنون که ترکیه برای سرکوب کردها آستین بالازده، امریکایی‌ها کردها را تنها گذاشته‌اند.
در همین حال همه روزه پاکستان بر مردم ما در ولایات مرزی حمله می‌کند، اما امریکایی‌ها به تماشا نشسته‌اند؛ در حالی که در یکی از ماده‌های پیمان امنیتی که با حکومت افغانستان بسته‌اند، آمده است که هر کشور بر افغانستان حمله کند، امریکا از حکومت و مردم افغانستان حمایت می‌کند.
در پایان باید گفت که سیاسیون افغانستان نباید به امریکایی‌ها اعتماد کنند، چون یک روز افغان‌ها را نیز مانند کردهای سوریه تنها خواهند گذاشت.
نویسنده: سید عزیزالله عباسی
شعارشان امریکایی‌ها در بدو ورود به افغانستان نابودی کامل گروه‌های تروریستی به خصوص گروه طالبان بود، اما در بیش از 18 سال از حضور امریکا درافغانستان، نه تنها گروه‌های تروریستی از بین نرفته، بلکه از سوی بعضی کشورهای منطقه تقویت نیز شدند. امریکایی‌ها این را خوب می‌دانند که لانه‌های اصلی تروریستان در کدام کشور می‌باشد، چون منافع‌شان با جنگ در افغانستان گره خورده، بر کشورهای حامی تروریسم فشار وارد نمی‌کنند.
در ضمن، امریکایی‌ها می‌توانستند در مدت کم‌تر از دو سال تمام گروه‌های تروریستی را در خاک افغانستان نابود کنند، به خاطر این که نیروهای نظامی این کشور داری امکانات مدرن است، اما بیش از 18 سال با ترفندهای مختلف نخواستند که گروه‌های تروریستی به صورت کامل از بین برود.
هم‌چنان کسانی که در طول 18 سال گذشته در رأس حکومت افغانستان قرارداشتند، به خاطر منافع شخصی‌شان در مقابل امریکا صدا بلند نکردند تا مردم افغانستان در آرامش زندگی نکنند.
رسانه‌های غول غربی نیز در حمایت از نیروهای امریکایی و برای اغفال اذهان مردم افغانستان، کارهای غیر قانونی این نیروها را پنهان و کارهای محدودشان را برجسته ساخته و می‌سازند؛ در حالی که صدها عملیات هوایی نیروهای امریکایی باعث تلفات هزاران نظامی و غیرنظامی افغانستان شده است.
اکنون که امریکایی‌ها افغانستان را به میدان رقابت کشورهای منطقه و فرامنطقه تبدیل کرده و مردم افغانستان به حمایت و همکاری‌های نظامی و اقتصادی امریکا نیازمند است، دونالد ترامپ بدون اعتنا به همه تعهدات کشورش که در قبال امنیت و ثبات افغانستان، می‌خواهد نیروها خود را از این کشور بیرون کند.
دونالد ترامپ، رئیس جمهورامریکا در یک گردهمایی انتخاباتی در ایالت مینیسوتا گفت؛ زمان بازگرداندن سربازان امریکایی به خانه فرارسیده است. وی به شکل مشخص به تلفات سربازان امریکایی اشاره کرد که در نتیجه "حملات خودی" کشته شده‌اند.
او گفت: "افرادی که برایشان آموزش می‌دهیم، تفنگ‌هایشان را به سوی سربازان ما می‌گیرند و از عقب تیراندازی می‌کنند. مردمی که برایشان آموزش می‌دهیم، چگونه بجنگند، تفنگ‌هایشان را می‌چرخانند و ما را می‌کشند. موارد زیادی از این دست داشته‌ایم. موارد بسیاری از این دست در افغانستان داشته‌ایم. وحشتناک است."
باید گفت که امریکا هرگز متحدی استراتژيک برای افغانستان نخواهد بود؛ چون به هیچ تعهد خود پایبند نمی‌باشد؛ از این‌رو نباید سیاسیون افغانستان بر امریکایی‌ها اعتماد کنند. تجربه نشان داده است که سیاسیون امریکا تنها به فکر منافع خودشان اند و به هیچ تعهدی پایبند نیستند.
امریکایی‌ها در سوریه نیز جنگ را دامن زدند و کردهای این کشور تشویق به جنگ با دیگر گروه‌ها نمودند، اما اکنون که ترکیه برای سرکوب کردها آستین بالازده، امریکایی‌ها کردها را تنها گذاشته‌اند.
در همین حال همه روزه پاکستان بر مردم ما در ولایات مرزی حمله می‌کند، اما امریکایی‌ها به تماشا نشسته‌اند؛ در حالی که در یکی از ماده‌های پیمان امنیتی که با حکومت افغانستان بسته‌اند، آمده است که هر کشور بر افغانستان حمله کند، امریکا از حکومت و مردم افغانستان حمایت می‌کند.
در پایان باید گفت که سیاسیون افغانستان نباید به امریکایی‌ها اعتماد کنند، چون یک روز افغان‌ها را نیز مانند کردهای سوریه تنها خواهند گذاشت.
نویسنده: سید عزیزالله عباسی