منابع خبری مدعی شده اند که متن توافقنامه صلح امریکا ‌و طالبان نهایی شده ‌است. طرفین هنوز رسما این موضوع را تایید نکرده‌اند.
 
زلمی خلیلزاد؛ نماینده ویژه آمریکا در امور صلح افغانستان، قرار است روز چهارشنبه (۲۸ آگست) رهسپار کابل شود، هرچند اشاره کرده که احتمال بازگشت او به محل مذاکرات وجود دارد.
 
منابع طالبان می گویند که پس از امضای این توافق، مذاکرات "بین الافغانی" شروع خواهد شد و طی آن درباره یک آتش بس دایمی و همه جانبه، نقشه راه برای آینده افغانستان از جمله بر سر نظام سیاسی، حقوق زنان و قانون اساسی گفتگو خواهد شد.
 
مایک پومپئو؛ وزیر خارجه امریکا روز ۷ اسد گفته بود کشورش قصد دارد پیش از انتخابات سال آینده، خروج نیروهایش از افغانستان را شروع کند. امریکا می خواهد مردم افغانستان "کشورشان را پس بگیرند".
 
طالبان گفته اند که نتایج رسمی مذاکره با امریکا در برابر رسانه ها و نمایندگانی از کشورهای چین، روسیه و همچنین سازمان ملل اعلام خواهد شد.
 
اینکه آیا امضای توافق نهایی صلح میان امریکا و طالبان آنگونه که پومپئو مدعی شده به «پس گرفتن» افغانستان از سوی مردم آن، منجر می شود یا نه، عمیقا مورد تردید است؛ زیرا امریکا با مردم افغانستان یا نمایندگان برگزیده و مشروع آنها مذاکره نکرده است. مردم افغانستان حتی از جزئیات گفتگوها و توافقات پشت پرده امریکا و طالبان نیز آگاهی ندارند و نمی دانند که در چارچوب این پروژه جدید، چگونه با سرنوشت آنها بازی شده و چه تصمیم های جدیدی برای آینده شان گرفته شده است.
 
با این حال، در صورتی که توافق صلح نهایی شده باشد، به معنای این است که امریکا و طالبان توانسته اند، طبق برنامه، پروژه صلح را پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری افغانستان، به سرانجام برسانند. معنای دیگر این رویداد و یا به بیان بهتر از پیامدهای جدی آن، ابهام در برگزاری انتخابات ریاست جمهوری است.
 
شماری از منابع نزدیک به طالبان پیشتر ادعا کرده اند که تعویق انتخابات ریاست جمهوری یکی از شرط های طالبان برای امضای توافق بوده و دوطرف در نهایت در این زمینه به توافق رسیده اند.
 
اگرچه مذاکره کننده ارشد امریکایی این ادعا را رد کرده؛ اما کارشناسان می گویند که صلح با طالبان در تعارضی جدی و مستقیم با برگزاری انتخابات قرار دارد؛ مگر آنکه هدف اصلی امریکا از توافق صلح، کشاندن طالبان به یک روند دموکراتیک و شرکت در انتخابات باشد که هرگز چنین نیست؛ زیرا همانگونه که در بالا نیز اشاره شد، مایک پومپئو و سایر مقام های ارشد امریکایی از جمله رییس جمهوری آن کشور بارها اعلام کرده اند که در پی دستیابی به توافقی با طالبان هستند که در نتیجه آن بتوانند از مصارف سنگین حضور نظامی امریکا در افغانستان بکاهند و بخش عظیم نظامیان آن کشور را از افغانستان خارج کنند.
 
از سوی دیگر، در شرایط اساسی ایالات متحده برای توافق صلح با طالبان، برگزاری انتخابات و مشارکت طالبان در یک روند دموکراتیک وجود ندارد؛ بنابراین، از دید صاحب نظران، اکنون که گفته می شود توافقنامه صلح میان امریکا و طالبان، نهایی شده، انتخابات بیش از هر زمان دیگری با ابهام رو به رو شده و برگزاری آن مورد پرسش قرار گرفته است.
 
گفته می شود خلیلزاد پس از نهایی شدن توافقنامه صلح به کابل سفر خواهد کرد. انتظار می رود این سفر به زودی – امروز یا فردا- صورت بگیرد. بدون شک، سرنوشت انتخابات یکی از بحث های مهم او و سران دولت افغانستان خواهد بود.
 
آگاهان می گویند که خلیلزاد به نیابت از امریکا همه آن چیزی را که در نظر داشت با طالبان در دوحه نهایی کرد. در این میان، حمایت طالبان از انتخابات وجود نداشت و این نشان می دهد که برگزاری انتخابات برای امریکا هیچ اولویتی ندارد. اخیرا جان بس؛ سفیر امریکا در کابل هم صریحا اعلام کرد که برای امریکا صلح در اولویت است نه انتخابات. بنابراین، توپ در زمین کابل است که چگونه می تواند علیرغم توافق نهایی امریکا و طالبان درباره صلح، انتخابات را برگزار کند و اهداف مورد نظر خود را در این فرایند به کرسی بنشاند.
 
تصور می شود که کابل، راه دشواری برای غلبه بر پیامدهای صلح امریکا و طالبان در پیش دارد و با توجه به عجله امریکا برای عملیاتی شدن توافقنامه صلح با طالبان که یکی از پیامدهای آن آغاز خروج نیروهای امریکایی پیش از برگزاری انتخابات سال ۲۰۲۰ امریکا خواهد بود، امید اندکی در زمینه توفیق دولت افغانستان در این خصوص وجود دارد.