اگر به این نتیجه رسیده‌ای که آنچه در اینترنت می‌بینی یا می‌خوانی شما را از زندگی عقب می‌اندازد، می‌توانی رهایش کنی و به زندگی‌‌‌ات برسی؛ اما جلوی مرا نگیر. شاید استفاده‌ی من از انترنت با استفاده‌ی شما فرق داشته باشد.

این‌که تلگرام‌ات داده‌های کم‌ارزش دارد، لطفا ارزش تلفن هوشمند، این نمایه‌ی ترکیبِ هنر و تکنولوژی را زیر سوال نبر. اگر نمی‌توانی از انترنت بهره‌ی درست ببری، مشکل از انترنت نیست، شاید تمرکزِ تو بر روی داده‌های صحیح استوار نیست.

اگر چنین حکم کنیم که انترنت بد و کثیف است چرا که در بستر آن می‌توان به محتوای مبتذل دست یافت، این قضاوتی بیجاست؛ زیرا من و تو عامل اصلی هستیم و مفید یا مضر بودن انترنت بستگی به عملکرد خود ما دارد.

 اگر در دوران فیسبوک، تلگرام و امثال آن، جوان‌ها به بیراهه کشانده شدند و یا هجمه‌های گسترده بر علیه فرهنگ و ارزش‌های ما در بستر آن شکل گرفت و اگر حتی دشمن از این زمینه و تکنولوژی علیه ما استفاده کرد، دلیلش بد بودن انترنت و تلفن هوشمند نیست، بلکه این نقطه‌گذاری و عملکرد ما در این فضا است که درست و بجا نبوده است. ما وارد عمل نشدیم در حالی که دشمن آمد و فضای سالم را تبدیل به محیطی کثیف نمود و علیه ما به کار برد.

چیزی که تو در انترنت مشاهده می‌کنی با چیزی که من یا شخص دیگری مشاهده می‌کنیم تفاوت دارد. اگر ما وارد میدان می‌شدیم و استفاده درست از انترنت را یاد می‌گرفتیم می‌توانستیم در مسیر مقابله با تهاجم فرهنگی رسانه‌ای دشمن حرکت کنیم.

بنابراین در دنیا هر ابزاری که وجود دارد، هم مسیر درست استفاده‌کردن دارد و هم مسیر ناصحیح. این من و تو هستیم که تعیین می‌کنیم کدام مسیر را انتخاب کنیم. قلم در ذات خود بد نیست، این ما هستیم که تعیین می‌کنیم که با آن چه بنویسیم؟؟ شاید بدترین‌ها را با آن قلم یادداشت کنیم و شاید هم بهترین‌ها را.

اگر بیست‌وچهار ساعته روی تصاویر اینستاگرامِ دیگران غلت می‌زنی، نگو اینستاگرام مزخرف است. در واقع، تو در مزخرف‌ترین لایه از یک ابزار غرق شده‌ای. آدم‌های عمیق‌تری را فالو کن، کانال‌های بهتری را دنبال کن. خواهی دید از این کانال می‌شود خیلی از داده‌های خوب را نشر کرد و به گوش جهان رسانید و یا هم شنید.

در انترنت با شبکه‌های اجتماعی درست کار کن، درست یاد بگیر و وارد شو و ببین که می‌شود از این زمینه فوق‌العاده استفاده‌ای وسیع و آسان کرد. قدیم‌الایام و در نبود این تکنولوژی، مطالب را با سختی دریافت و نشر می‌کردند، سخنان و خبرها بعد از صرف مدت زمان طولانی و خرج نیرویی زیاد به گوش جهانیان رسانده می‌شد. اما این کار امروز با کمترین وقت و کمترین نیرو انجام می‌شود.

اما کدام مطالب، کدام محتوا و از کدام رسانه؟ اینجاست که نحوه‌ی ورود ما به این عرصه تعیین‌کننده خواهد بود. نشر مطالب از ابتدای خلقت یکی از راهکارهای تبلیغ بوده است. تمامی پیامبران الهی مطالب ناب و مفید را نشر می‌دادند. در این عصر، انترنت این مقوله را آسان‌تر کرده، به شرطی که نحوه استفاده‌ی صحیح از آن را یاد گرفته و به آن عمل کنیم.

اگر دغدغه‌ات این است که انترنت، قاتلِ تعامل ما با محیط اطراف‌مان است، باید گفت که این قضاوت عمومی نیست. در انترنت چیزهای زیادی برای یادگرفتن وجود دارد. منِ گوشه‌گیر، همین تعاملات اجتماعی دست‌وپا شکسته‌ام را از انترنت یاد گرفته‌ام. من هم مثل میلیون‌ها نفر، در میان هجوم داده‌های بی‌دروپیکر، اطلاعات معناداری را برای خودم پیدا نموده و استفاده کردم.

خدا پدر کتاب کاغذی را بیامرزد، حالا هم اعتراف می‌کنم که بخش عمده‌ای از مطالعات چند سال اخیرم در نمایش‌گرهای شیشه‌ای مملو از پیکسل بوده است. بر دیگران خرده نگیرید که کم کتاب می‌خواند، چرا که ممکن است آنها از پشت همین پنجره‌ی چند اینچی تلفن، به خیال‌انگیزترین تفکرات بشر سر زده‌ باشند.

اگر صبح تا شب، دیگران غر می‌زنند که گوشی‌ات را کنار بگذار، دست‌کم دلیلی برای عشق‌ورزی‌ به گوشی‌ات‌ داشته باش. اگر گوشی‌ات تفریحت است، از تفریحت دفاع و به آن افتخار کن. وقت‌تلف‌کردنی که از روی آگاهی باشد ترجیح دارد به خفتگی در پستوی ترس از تکنولوژی. امروزه ارائه‌ی دروس مختلف از آن طرف دنیا به این طرف توسط انترنت و همین شبکه قابل اجراست.

نظر من این است که گوشی‌ات را کنار نگذار! اما لطفا روی هر داده‌ای کلیک نکن. به هر نشریه‌ای نگاه نکن. هر سایتی را دنبال نکن. باهوش باش، انتخاب کن و از اندیشیدن و بهره ‌بردن دست برندار و از نتیجه‌ی انتخاب هوشمندانه‌ات لذت ببر.

با انتخاب دقیق داده‌ها را کلیک کن. با انتخابی هدفمند کانال‌ها را دنبال کن. نشریه‌های بزرگان و ارزش‌مدار را پیگیری و حمایت کن. آن‌وقت خواهی دید که انترنت چه بستر آسان و پرکاربردی را برای فعالیت‌های خوب فراهم کرده است.

امروزه انترنت و شبکه‌های اجتماعی، مانند تعداد کثیری از ماشین‌های مدرنی هستند که کار مربوطه را آسان، سریع و مؤثر می‌سازند. یک موتر اگر درست استفاده نشود و راننده‌ی آن وارد نباشد قطعا برای انسان، یا جنبه‌ی استفاده ندارد یا اگر استفاده کند منجر به ضرر و تصادفات خواهد شد.

نویسنده: سید علی توحیدی