ابراهیم زکزاکی؛ رهبر جنبش اسلامی نیجریه سه روز پس از ورود به دهلی هند، بدون هیچگونه درمان پزشکی خاک این کشور را ترک کرد.
 
آقای زکزاکی به همراه همسرش چهار سال گذشته را در حبس گذرانده است.
 
مقامات نیجریه به آن‌ها اجازه دادند که به همراه ماموران امنیتی برای درمان به هند سفر کنند.
 
در اوایل هفته جاری دختر او گفت که آقای زکزاکی دچار مسمومیت سرب و کادمیوم ناشی از ذرات گلوله‌نظامیان رژيم نیجریه است.
 
پیشتر گفته شد که مسمومیت وارد خون آقای زکزاکی شده و احتمالا فرایند درمان تا دو سال طول می‌کشد.
 
جنبش اسلامی نیجریه در بیانیه‌ای گفته که آقای زکزاکی به این دلیل که حس می‌کند درمان‌های پزشکی او در کنترل نیروهای امنیتی نیجریه و هند است، تصمیم گرفته تا هند را ترک کند.
 
انتظار می‌رود که شیخ زکزاکی به محض ورود به نیجریه بار دیگر در بازداشت پولیس نیجریه قرار بگیرد.
 
شیخ ابراهیم زکزاکی، شهید است؛ شهید راه عقیده ای که در مدت زمانی کوتاه، پیروان بی شماری پیدا کرده است. تشیع مذهب مستضعفان تحت ستم است؛ مستضعفانی که قاره سیاه بزرگترین اجتماع آنان را در خود جا داده است.
 
افریقا از قدیم الایام سرزمین محرومیت و ستم و سرکوب و بی عدالتی و استعمار و استثمار توده مظلوم از سوی قدرت های جهانخوار و رژيم های دیکتاتور و سرکوبگر و دست نشانده محلی بوده است.
 
نیجریه هم یکی از همان کشورهایی است که مورد توجه قدرت های بزرگ استکباری و رژيم های منحط و مرتجع منطقه قرار دارد. شیخ زکزاکی اما در فضای سرکوب و ستم رژيم مزدور حاکم بر نیجریه، صدای عدالت خواهی و حقیقت جویی شیعی را سر داد. او توانست با دستان خالی، پیامبرگونه خیل عظیمی از مشتاقان راه حق و عدالت را به کیشی فرابخواند که بزرگترین دغدغه آن، امداد مستضعفان و یاری محرومان و نجات مظلومان است.
 
شیخ زکزاکی همان بلال حبشی قرن ماست که حتی زیر سنگ های ستم، احد احد می گوید و حتی در حال بازداشت و زندان نیز دست از مبارزه برنمی دارد.
 
او رهبری جریان عدالت خواهانه ای را برعهده دارد که حتی در بدترین شرایط و در حالی که نیازمند رسیدگی فوری و مراقبت های ویژه درمانی و پزشکی است، نمی خواهد ستم بپذیرد و زیر نظر شرطه های دستگاه استبدادی نیجریه، تحت درمان قرار بگیرد.
 
شیخ زکزاکی این آزادگی را از امامان و پیشوایانش فراگرفته است. این شهید زنده اسلام در قاره سیاه، حتی تحت شدیدترین تدابیر امنیتی و سختگیرانه ترین رژیم های بازداشت نیز به پیروان و هواخواهانش درس می دهد؛ درس آزادگی و ظلم ستیزی و برائت از پذیرش استبداد و ستم و سرکوب و ظلم و بی عدالتی و اجحاف و حق کشی. او نمی خواهد همانند یک برده نیازمند، از رژيم نیجریه، کمک پزشکی گدایی کند. او که تاکنون قربانی های بزرگی از عزیزترین اعضای خانواده اش تقدیم دین و عقیده و آرمانش کرده است، حاضر است بر اثر زخم های سمی ناشی از سرب های ستم‌سود جوخه های مرگ رژيم حاکم بر نیجریه جان بدهد؛ اما نمی خواهد تسلیم تمهیدات تحقیرآمیزی شود که آن رژيم بر فرایند درمان او وضع کرده است.
 
این سیره و سلوک مردی است که در مکتب حسین (ع) آموزش دیده است.
 
از نظر او، حتی اگر در این شرایط دردناک و رقت انگیز جان دهد نیز باکی نیست؛ زیرا او خود را قربانی کوچکی در راه آرمانی بزرگ و متعالی می داند؛ راهی که امام حسین (ع) ترسیم کرده است.
 
زکزاکی تا زمانی که آزاد بود، همانند یک «حر» مبارزه کرد و ندای اسلام شیعی را به گوش سیاهان مظلوم و تحت ستم در قاره سیاه رساند؛ اما اکنون که زخمی و در بازداشت رژيم مزدور نیجریه است که از سران ریاض و واشنگتن، دستور می گیرد، می خواهد در زندان نیز درس آزادگی و حریت بدهد و نشان دهد که شیعه، تسلیم نمی شود؛ یا شهید می شود و جاودانه می شود یا زنده می ماند و مبارزه می کند.