سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران اعلام کرد که یک نفتکش انگلیسی را به خاطر رعایت نکردن قوانین و مقررات بین‌المللی دریایی در تنگه هرمز توقیف کرده است.
 
الله مراد عفیفی‌‌پور؛ مدیرکل بنادر و دریانوردی هرمزگان هم گفته است که نفتکش "استینا ایمپرو" در مسیر تردد خود با یک کشتی صیادی برخورد کرده است.
 
این کشتی ۲۳ خدمه دارد که هنوز روی عرشه هستند. ۱۸ نفر خدمه این نفتکش هندی هستند و پنج خدمه دیگر از کشورهای روسیه، فیلیپین و لتونی.
 
جرمی هانت؛ وزیر خارجه انگلیس به ایران هشدار داده که اگر نفتکش توقیف شده را آزاد نکند، با "عواقب جدی" رو‌به‌رو خواهد شد.
 
او اما گفته که کشورش به دنبال راه حل نظامی نیست و موضوع را از راه‌های دیپلماتیک دنبال خواهد کرد.
 
آلمان و فرانسه هم در دو بیانیه جداگانه از ایران خواستند که فورا نفتکش بریتانیا را آزاد کند.
 
در پی توقیف این نفتکش، سخنگوی دولت انگلیس به شرکت‌های کشتی‌رانی این کشور توصیه کرده برای مدتی موقت از تردد در این منطقه خودداری کنند.
 
واقعیت ماجرا هرچه باشد، آنچه در حال حاضر رخ داده این است که یک ابرنفتکش ایرانی در توقیف نیروهای اشغالگر انگلیسی در جبل الطارق است و یک نفتکش انگلیسی هم تحت توقیف نیروهای ایرانی قرار دارد.
 
از سوی دیگر، امریکایی ها نیز با ارسال سیگنال های متفاوت و متناقض بر پیچیدگی وضعیت افزوده اند. آنها از یکسو سخن از مذاکره بی قید و شرط با رهبران ایران می زنند و از جانب دیگر، ۵۰۰ نظامی جدید به عربستان اعزام می کنند تا تنش را در منطقه حساس و استراتژيک خاورمیانه همچنان بالا نگه دارند.
 
این نشان می دهد که کاخ سفید در اتخاذ یک رویکرد واضح و تعریف شده در قبال ایران، دچار مشکل است. نحوه مقابله با ایران میان طیفی از تندروهای طرفدار جنگ و شخص رییس جمهوری امریکا و گروهی از مشاورانش که نسبت به هزینه ها و عواقب هرگونه جنگی با ایران هشدار می دهند، یک دودستگی بزرگ را در سیاست خارجی امریکا در برابر ایران و مدیریت بحران خاور میانه ایجاد کرده است.
 
جان بولتون، مایک پمپئو و عناصر جنگ افروزی مانند بن سلمان و نتانیاهو در خاور میانه، وضعیت را به مرحله ای خطرناک رسانده اند؛ اما ترامپ و تیم مشاوران ضد جنگ او همچنان برای احتراز از یک درگیری مهیب و بزرگ و بی پایان، تقلا می کنند.
 
با این حال، اقدامات تحریک آمیزی مانند توقیف ابرنفت‌کش ایرانی در جبل الطارق در کنار تشدید تحریم های ظالمانه ضد ایرانی از سوی امریکا و نیز ضعف و انفعال و دوگانه رفتاری ریاکارانه اروپایی ها، صبر ایرانی ها را لبریز کرده است.
 
در این میان، امریکا و متحدانش نباید انتظار داشته باشند که ایران همچنان از هرگونه اقدام مقابله جویانه حذر کند و مثل همیشه به اصول بی مصرف و یکجانبه دیپلماتیک و تعهدات برجامی اش وفادار بماند.
 
اقدامات و تمهیدات واکنشی ایران در تنگه هرمز و آب های خلیج فارس هم نشان می دهد که امنیت ملی و ثبات و اقتدار و حاکمیت آن کشور، مواردی نیستند که امریکا و انگلیس و رژيم های دست نشانده آنها در منطقه، توان به بازی گرفتن آن را داشته باشند.
 
امریکا با نقض حریم آبی ایران توسط یک پهپاد متجاوز، سعی کرد توان ایران برای مقابله و دفاع از تمامیت ارضی خود را امتحان کند و انگلیس نیز با توقیف یک ابرنفتکش ایرانی در جبل الطارق، تلاش کرد تا میزان و توان واکنش ایران را بسنجد.
 
در هردو مورد، هردو کشور، پاسخ های متناسب، قاطع، سخت، صریح و کوبنده دریافت کردند. پهپاد امریکایی با اقتدار از سوی نیروهای دریایی ایران سرنگون شد و کشتیرانی انگلیسی ها در تنگه هرمز نیز دچار اختلال شده و لندن اکنون ناگزیر است به راه حل های دیپلماتیک برای حل و فصل این بحران فکر کند.
 
از نظر ایران، شاید جنگ نفتکش ها هنوز تعبیری دور و غیر واقع بینانه باشد؛ اما در اردوی غرب، این جنگ مدت هاست که شروع شده است. امریکا از هزاران مایل آنسوتر، امنیت خلیج فارس به عنوان زیست بوم و حوزه قدرت استراتژيک ایران و کشورهای منطقه را دستخوش آشوب و اغتشاش کرده و انگلیس هم علیرغم تعهداتی که در برجام داده به نحوی با این شرایط، همراهی می کند.
 
بنابراین، آنها خواسته یا ناخواسته منطقه را به سمت جنگی تمام عیار هدایت می کنند. در چنین شرایطی ایران، دفاع از حریم حاکمیت ملی و منافع مشروع اقتصادی و حیات سیاسی اش را حق مسلم خود می داند و با تمام توان در برابر هرگونه تعدی و تجاوز و تهدید و عهدشکنی خواهد ایستاد. مسؤول هرگونه تبعات ویرانگر و مرگبار جنگ نفتکش ها در خلیج فارس، امریکا، اروپایی ها و چند رژیم منحط و مزدور و دست نشانده عرب هستند که اجازه داده اند آب های منطقه، جولانگاه قدرت های بیگانه قرار بگیرند و امنیت و آرامش آن، سلب شود.