ده روز آغازین ماه ذی‌القعده که فاصله بین ولادت حضرت معصومه (س) و ولادت امام رضا (ع) می‌باشد با عنوان دهه کرامت نامگذاری شده‌ است. پرداختن به زوایای پیدا و پنهان زندگی با عظمت آن دو بزرگوار از آن جهت حائز اهمیت است که بشر امروز در باتلاق پستی و فرومایگی اسیر شده و به دور از شرافت و کرامت انسانی در لجن‌زار ذلت دست و پا می‌زند. در این شرایط، نیاز به ارائه‌ی الگوهای عملیِ انسان‌های کامل و متعالی به شدت احساس می‌شود. گرامی‌داشت از دهه کرامت نیز از این لحاظ اهمیت دارد که نویددهنده‌ی ادامه حیات اسلام در چارچوب دستورات قرآن و سنت رسول خدا (ص) و نجات ارزش‌های انسانی در سایه‌ی آموزه‌های دینی است.

ده روز آغازین ماه ذی‌القعده که فاصله بین ولادت حضرت معصومه (س) و ولادت امام رضا (ع) است با عنوان دهه کرامت نامگذاری شده‌ است.

دلیل این نامگذاری ولادت باسعادت شاخص‌ترین فرزندان امام هفتم، حضرت امام رضا (ع) و حضرت بی‌بی معصومه (س) است. این بزرگواران مظهر کرامت انسانی و منزّه از هرگونه پستی و فرومایگی و مجهز به سلاح تقوی و پرهیزگاری بودند.

هرچند امام هفتم، موسی بن جعفر (ع) فرزندان زیادی داشتند که از جور زمانه به هر طرف متواری و پراکنده شدند، اما از این میان حضرت امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س) آموزگاران کرامت و انسانیت در تمام قرون و اعصار شدند و ارزش وجودی‌شان برای همیشه تاریخ زنده و ماندگار است.

پرداختن به زوایای پیدا و پنهان زندگی با عظمت حضرت امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س) از آن جهت حائز اهمیت است که بشر امروز در باتلاق پستی و فرومایگی اسیر شده و به دور از شرافت و کرامت انسانی در لجن‌زار ذلت دست و پا می‌زند.

با اینکه خداوند بشر را گرامی داشت و او را به تاج "لقد کرّمنا بنی آدم" مفتخر ساخت تا در روی زمین کار خدایی انجام دهد، اما امروز اغلب انسان‌ها به صورت لجام‌گسیخته در مسیر شیطان و هوای نفس در حرکتند و هویت انسانی خود را فراموش کرده‌اند.

بازنگری برنامه‌ها و کارنامه‌های معصومین (ع) از آن جهت مهم است که خلاف‌ورزی‌ها، جنایت و خیانت بشر امروز انسانیت را کاملاً زیر سوال برده و ستمگری‌های ناشی از دنیازدگی و شیطان‌پرستی مو را بر تن انسان راست می‌کند.

بشر ظالم و متجاوز که دفتر حیاتش از مظالم و جرایم پُر است و طومار زندگی‌اش جز کثافت، تعدی و تجاوز چیز دیگری نیست، بی‌باکانه در روی زمین خدا راه می‌رود و ذلیلانه نفس می‌کشد و گمان می‌کند که زندگی همین حرکت فزیکی، خوردن و خوابیدن و... است. در حالی‌که مقتضی خلقت غیر از آن چیزی است که تصور می‌کند.

وضعیت عده‌ای از افراد ظالم در دنیای امروز به جایی رسیده است که زندگی خود را در مرگ دیگران می‌بینند، مردم کشورهای اسلامی در آتش جنگ بسوزند نابود شوند، مستضعفان بیشتری به استضعاف کشانده شوند، اما هژمونی و استکبار امریکا پا برجا باشد، آیا این زندگی انسانی است؟

حضرت امام رضا (ع) و خواهر قهرمانش حضرت معصومه (س) در حالی دامن همت به کمر بستند و از حریم انسانیت دفاع نمودند که جوهره حیات انسانی مانند امروز در میان انبوهی از رذالت‌ها و پستی‌ها به سختی نفس می‌کشید، با اینکه خطر صددرصدی جان امام را تهدید می‌کرد اما هرگز از مقاومت و مبارزه در برابر ظلم دست برنداشت.

اکثر مسلمانان امروز نه تنها انگیزه مبارزه و مقاومت در وجودشان مرده است که از هیبت ظاهری استکبار جهانی و فرعون‌ها و نمرودهای زمان می‌ترسند، آیا این همان عزت و کرامت انسانی است؟

اهمیت دهه کرامت:
دهه کرامت از این لحاظ اهمیت دارد که نویددهنده‌ی ادامه حیات اسلام در چهارچوب دستورات قرآن و سنت رسول خدا (ص) و نجات ارزش‌های انسانی در سایه آموزه‌های دینی است، دینی که با قربانی‌های فراوان معصومین (ع) و بزرگان دین تا امروز به حیات پربرکت خود ادامه داده است.

حضرت امام رضا (ع) به این دلیل گهواره آسایش و مدینه‌ی جدش رسول خدا را ترک کرد، تن به غربت داد و ابراهیم‌گونه خویشتن را در آتش نمرود زمانش انداخت تا بت‌کده مامون را ویران و مسلمانان را از انحراف و کجروی‌ها نجات دهد.

امام می‌دانست که مأمون مست قدرت است و برای ادامه سلطه‌ی خویش دست به هر کاری می‌زند، لذا با بهره‌گیری از علم و دانش و کاردانی نقشه‌های مأمون را از راه‌های معقول و منطقی یکی پس از دیگری خنثی و حقایق را برملا ساخت.

سیاست‌مداران امروز دنیای اسلام از مکتب سیاسی امام رضا (ع) درس بیاموزند و اجازه ندهند تا یک دیوانه‌ی لایعقل از 6 هزار مایل آن‌طرف‌تر بر دنیای اسلام حکم‌روایی کند و بیش از یک و نیم ملیارد مسلمان را به گروگان بگیرد.

حضرت امام رضا (ع) با اینکه شدیداً تحت نظر بود و فعالیت آزادانه نداشت، اما در سیاست همواره پیروز بود. هر بار که مأمون تصمیم می‌گرفت تا امام را شکست بدهد، خود شکست می‌خورد. سرانجام نیز مجبور شد تا تصمیم به قتل امام بگیرد.

به دنبال این اتفاق، حرکت بزرگ بانوی خاندان پیامبر، زینت‌بخش مهد اسلام، کریمه اهل‌بیت حضرت معصومه (س) که فاصله میان مدینه و خراسان را با پای پیاده پیمود، بیانگر این مطلب است که اسلام گاهی نیاز به قربانی‌های بیشتری نیز دارد و حتی گاهی زندگی را باید در راه دین فدا کرد.

این بانوی باعظمت و شجاع، از مدینه تا قم با پیمودن صحراهای گرم و سوزان حجاز، برای اثبات ولایت گام‌های بسیاری برداشت و با نقل روایت‌هایی بسیار درباره پیشوایی امام علی (ع) به اثبات ولایت ایشان و دیگر امامان معصوم (ع) پرداخت.

نویسنده: سیدهاشم علوی