اسکات میلر؛ فرمانده نیروهای خارجی در افغانستان می‌گوید که داعش برای افغانستان، منطقه و جهان بسیار خطرناک است و باید جلو فعالیت آن گرفته شود.
 
جنرال میلر گفت: «داعش یک سازمان بسیار خطرناک است. زمانی‌که در مورد هراس‌افکنی صحبت می‌کنیم، برای افغانستان و منطقه بسیار خطرناک است. نتیجه‌اش را دیده‌ایم، برای جهان پرخطر است و باید از نزدیک بر آن نظارت کنیم.»
 
این جنرال امریکایی گفت که با همکاری نیروهای افغان، فشارها بر داعش را ادامه می‌دهند و در هر جایی که داعش فعالیت داشته‌باشد، این گروه زیر فشار قرار می‌گیرد.
 
این در حالی است که به‌تازگی الکساندر بورتنیکوف؛ رئیس خدمات امنیتی فدرال روسیه مدعی شده‌است که حدود ۵ هزار جنگجوی داعش در سرحدات شمال افغانستان حضور دارند.
 
او یک روز پیش در جریان سفرش به تاجیکستان تاکید کرد که باید کنترل از سرحدات کشورهای آسیای میانه با افغانستان تشدید شود تا گروه داعش خطری را متوجه این کشورها نکند.
 
خطر داعش در افغانستان جدی است؛ تفاوتی نمی کند که فرماندهان نظامی امریکا و ناتو در این باره هشدار بدهند یا مقام های استخباراتی و امنیتی روسیه. هدف این است که افغانستان بستر بعدی هسته گذاری و ظهور موج جدید و احیاشده تروریزم وحشی داعشی باشد؛ این همان چیزی است که مهندسان این پروژه مخوف و مرگبار در سر دارند.
 
داعش در افغانستان مشغول استحکام و توسعه پایگاه های خویش است تا آنسان که در سوریه و عراق اتفاق افتاد، با یک شوک کوچک، فاجعه خونین و بزرگی را کلید بزند.
 
افغانستان اما برای حامیان و طراحان پروژه داعش نسبت به خاستگاه های اولیه آن یعنی سوریه و عراق، امتیازات مهم و منحصر به فردی دارد. نخستین و شاید بزرگترین امتیاز افغانستان است که دولت مرکزی آن نه توان مبارزه و سرکوب و انهدام داعش را دارد و نه اراده کافی برای این منظور، موجود است. برخورد انفعالی دولت مرکزی با صدها تروریست تسلیم شده داعشی به خوبی نشان می دهد که دولت، یا خطر مرگبار و ویرانگر آن گروه را جدی نگرفته و به خوبی درنیافته و یا اینکه دست های قدرتمندی در درون و بیرون دولت، قویا کار می کنند تا اجازه ندهند که داعش در افغانستان تضعیف شود و دولت کاملا مصمم، با برنامه و راهبرد و با استفاده از تمامی قوای خود برابر سرکوب و انهدام آن وارد عمل شود.
 
دومین امتیاز بزرگ افغانستان برای داعش و حامیان آن این است که قدرت های بزرگ بر سرنوشت سیاسی و امنیتی آن مسلط هستند؛ قدرت هایی که متهم به حمایت گسترده و پیدا و پنهان از پروژه داعش هستند؛ از معمای بی پاسخ هواپیماهای ناشناس تا اظهارات صریح دونالد ترامپ در خصوص ایجاد داعش توسط اوباما و کلینتون.
 
امتیازهای دیگر افغانستان برای داعش و حامیان آن هم این است که برخلاف سوریه و عراق، در افغانستان نه محور نیرومند روسیه و ایران و متحدان آن می توانند برای انهدام داعش با دست باز و با حمایت و مجوز دولت مرکزی، وارد عمل شوند و نه نیروهای مقاومت و بسیج مردمی وجود دارند که جلو این پروژه مخوف و مرگبار را بگیرند.
 
در این میان، تنها نیرویی که انتظار می رفت به دلیل اختلاف در خوانش ها و قرائت های متفاوت از اسلام و نیز تفاوت دیدگاه در زمینه اداره سرزمین های تحت سلطه، با داعش در افغانستان درگیر شود طالبان بود که به نظر می رسد امریکا با گشودن باب مذاکره با آن گروه، به طور ضمنی تلاش می کند داعش را نیز به عنوان بخشی از واقعیت های امنیتی افغانستان بر طالبان تحمیل کند و بقا و حیات آن را جزء اولویت های راهبردی خود در افغانستان پساطالبان به شمار آورد.
 
بنابراین، هشدارهای صریح و مکرر فرماندهان و مقام های نظامی و سیاسی ناتو و امریکا درباره خطر داعش برای افغانستان، منطقه و جهان، از سر احساس هراس و نگرانی نیست؛ بلکه آنها با این هشدارها برای مردم افغانستان و کشورهای منطقه، ذهنیت ایجاد کرده و زمینه سازی می کنند تا داعش را به مثابه یک واقعیت قدرتمند جدید بپذیرند و از هم اکنون خود را برای تبعات و پیامدهای ظهور این نیرو در افغانستان و فراتر از آن، آماده کنند.
 
این در حالی است که ناتو و امریکا به بهانه «مبارزه با تروریزم» در افغانستان حضور دارند؛ بنابراین، هیچکس انتظار ندارد آنها درباره خطر داعش به مردم و دولت و کشورهای منطقه، به صورت مکرر هشدار بدهند؛ بلکه وظیفه آنها این است که گزارش کار خود در مبارزه با داعش و از میان بردن هسته های مرکزی آن در افغانستان را ارائه کنند و بگویند که چه کاری در این زمینه انجام داده اند و داعش با توجه به قدرت محدودی که در حال حاضر دارد، طی کدام بازه زمانی به طور کامل از افغانستان، محو و منهدم خواهد شد.
 
آنها اما این کار را نمی کنند؛ زیرا این امر، برخلاف طراحی اولیه و هدف نهایی پروژه داعش است.