کمیسیون انتخابات، پس از هفت ماه از برگزاری انتخابات پارلمانی، نتایج نهایی این انتخابات را تکمیل کرد.
 
اشرف غنی؛ رئیس جمهوری پیش از تکمیل این روند، روز ششم ثور مجلس را در غیاب نمایندگان شش حوزه انتخاباتی افتتاح کرد.
 
نتایج نهایی انتخابات پارلمانی ولایات میدان وردک، قندوز، بغلان و کوچی‌ها همان روز و نتایج انتخابات ولایت پکتیا بعدتر اعلام شد و نتایج یگانه ولایت باقیمانده، ولایت کابل دیرهنگام شب سه شنبه منتشر شد.
 
اشرف غنی در مراسم ادای سوگند نمایندگان کابل و پکتیا اعلام نتایج انتخابات در هفت ماه را یک "فاجعه" خواند و از نمایندگان خواست با تصویب تعدیلات انجام شده در قانون انتخابات از این فجایع در آینده جلوگیری کرده و اعتبار انتخابات را نزد مردم دوباره احیا کنند.
 
او همچنین تاکید کرد که حکومت در انتخابات پارلمانی بی‌طرفی خود را حفظ کرد؛ اما مشکلات به دلیل بی‌کفایتی دو کمیسیون انتخاباتی به میان آمد.
 
آنچه در نتیجه انتخابات پارلمانی افغانستان رقم خورد به اندازه ای شرم آور و خفت بار بود که به نظر نمی رسد اظهارات و موضع گیری های به ظاهر دلسوزانه و واقع بینانه رییس جمهوری بتواند آن را توجیه کند و از بار رسوایی آن بکاهد.
 
انتخابات پارلمانی افغانستان که با احتساب زمان صرف شده برای شمارش آرا و اعلام نتایج نهایی آن، ۷ ماه را دربر گرفت در دنیایی که نتایج انتخابات در کمتر از ۴۸ ساعت مشخص می شود، یک رکورد تاریخی و بی همانند محسوب می شود، و این چیزی نیست که مسؤولیت آن را تنها بتوان بر دوش دو کمیسیون انتخاباتی و چند کمیشنر فاسد و غیر مسؤول گذاشت.
 
بی تردید همه دستگاه های اجرایی در قبال این رویداد مسؤول اند. در این میان، مسؤولیت شخص رییس جمهوری که در انتصاب اعضا و کمیشنران کمیسیون های انتخاباتی و نیز تعدیل و توشیح قوانین و تعریف سازوکارهای انتخاباتی، نقشی مستقیم و تعیین کننده داشته، سنگین تر از دیگران است.
 
آقای غنی نمی تواند با متهم کردن چند کمیشنر بی کفایت و فاسد و حتی پیگرد و محاکمه قضایی آنها در قبال آنچه در انتخابات پارلمانی رقم خورد، از خود رفع مسؤولیت کند. این مهم به ویژه زمانی اهمیت بیشتری پیدا می کند که توجه کنیم که آنچه در انتخابات طولانی و بدنام پارلمانی رقم خورد، چشم انداز آینده دموکراسی و مردم سالاری در افغانستان را خراب کرد و هرگونه چشمداشت به احیای امیدهای مردم به بازگشت به صحنه را از میان برد.
 
از جانب دیگر، رییس جمهوری حتما ملتفت و مستحضر است که اگر انتخابات پارلمانی با کاستی ها، ناراستی ها و نارسایی های بزرگ و گسترده همراه بود و آرای مردم در این انتخابات، مورد دستبرد قرار گرفت و نادیده گرفته شد و نیز به تعبیر او، روند شمارش آرا و اعلام نتایج، فاجعه بار بود، پس نتایج برآمده از آن هم نباید معتبر باشد؛ نتایجی که بر اساس آن، آقای غنی پارلمان جدید را شکل داده و آن را افتتاح کرده است.
 
به بیان دیگر، چگونه می توان تصور کرد که کمیشنران کمیسیون های انتخاباتی به دلیل بی کفایتی، فساد و سوء مدیریت، مورد تعقیب عدلی و قضایی قرار بگیرند؛ اما مردان و زنانی که از طریق انتخاباتی که همان کمیشنران برگزار کرده اند، راهی شورای ملی شده اند، نمایندگان واقعی مردم افغانستان هستند؟!
 
با توجه به این مسایل، اگرچه در نهایت پس از ۷ ماه پرونده طولانی ترین انتخابات جهان شاید در همه ادوار، بسته شد؛ اما تبعات و آثار و پیامدهای این انتخابات شرم آور، همچنان تا سال ها از حیات سیاسی و اجتماعی و اقتصادی مردم افغانستان هزینه خواهد گرفت؛ زیرا پارلمانی که از دل چنین انتخاباتی متولد شود، همانند خود انتخابات، فاسد، ناتوان، سراسر سوء مدیریت، غیرمسؤول، فاقد صلاحیت نمایندگی از مردم و تابع اراده و اداره حکومت خواهد بود. چنین پارلمانی نه شایسته مردم افغانستان است و نه می تواند از آنها به درستی نمایندگی کند؛ زیرا نمایندگان دردمند و شجاع و منتقد و مسؤولیت پذیر نتوانستند از فیلتر فساد و تبانی های پشت پرده کمیسیون های انتخاباتی و دیگر نهادهای قدرت عبور کنند و با اتکا به آرای واقعی مردم افغانستان، راهی خانه ملت شوند و آنهایی که با انتصاب و زد و بند و فساد و رشوه و سیاسی کاری و قوم پرستی، به عنوان نماینده، اعتبارنامه دریافت کرده و سوگند خورده اند، فاقد صلاحیت نمایندگی واقعی از مردم افغانستان هستند.