وزارت دفاع اعلام کرده که در دو حمله جداگانه هوایی در منطقه دیگل‌سر در ولسوالی چپه‌دره ولایت کنر در شرق افغانستان ۴۳ عضو داعش کشته شده‌اند.
 
این حمله حوالی ظهر روز جمعه (۱۳ ثور) بر یک مرکز آموزشی داعش انجام شده است.
 
وزارت دفاع افزوده که علاوه بر اتباع افغانستان، اتباع کشورهای ازبکستان و پاکستان نیز در میان کشته‌شدگان هستند.
 
این وزارتخانه مدعی شده که در میان اتباع ازبکستان شخصی به نام اسماعیل، که از او به عنوان "مسؤول عمومی تروریستان" ازبکستان نام برده شده و قبلا با گروه القاعده همکاری داشته و در این اواخر به داعش پیوسته بود، کشته شده‌است.
 
گل محمد بیدار، معاون والی کنر نیز در گفتگو با بی‌بی‌سی این حمله را تایید و گفت که ۴۳ نفر اعضای داعش کشته شده‌اند ولی امکان افزایش تلفات وجود دارد.
 
آقای بیدار تایید کرد که اتباع ازبکستان، چچن، تاجیکستان و پاکستان در میان کشته شدگان وجود دارند؛ اما او درباره شمار اتباع خارجی کشته شده اظهار بی‌اطلاعی کرد.
 
این رویداد به باور کارشناسان، یکبار دیگر این هشدار را تجدید و تکرار می کند که حالا وضعیت از هر زمان دیگری در گذشته بدتر شده است و ناامیدکننده تر اینکه هیچ تضمینی وجود ندارد که دولت از هم گسیخته وحدت ملی که به تعبیر یکی از ناظران سیاسی، اکنون در چندین جبهه درگیر بحران است و توانش برای تقابل با این بحران ها به شدت تحلیل رفته، از عهده مهار و مدیریت این وضعیت برآید.
 
مسأله دیگر این است که حضور داعش در کنر و جایگزین شدن این نیروی تروریستی مخوف به جای طالبان و القاعده در مناطقی مانند چپه دره، گمانه ها در خصوص پروژه ای بودن داعش در افغانستان را نه تنها تقویت که تأیید می کند و نشان می دهد که پشت جریان فراگیری قدرت داعش و ورود این نیروی تروریستی به مرحله جنگ های منظم و عملیات های انتحاری و تروریستی، دست های نیرومند داخلی و خارجی قرار دارد که به تروریست های غریب خارجی، از توره بوره و پچیراگام تا کنر کابل، امکان مانورهای خونین می دهد.
 
اینهمه در حالی است که دولت به رهبری اشرف غنی، اکنون بیش از هر زمان دیگری در برابر سیر سریع سریال ناامنی های رو به گسترش در سراسر کشور، مستأصل و ناتوان به نظر می رسد. به ویژه در شرایطی که همه روزه پل های رابط بین مردم و حکومت، بیشتر از پیش، تخریب می شود و ارگ ریاست جمهوری چنان چون کرم ابریشم، دور خود تار می تند و حلقه قومی مسلط بر مقدرات و سرنوشت سیاسی مردم افغانستان را تنگ و تنگ تر می کند و این مهم را با استبداد رأی، خودسری، سرکوب حرکت های تغییرطلب و جنبش های اصلاحی، تصفیه قومی در عالی ترین سطوح حاکمیت، دمیدن بر تنور داغ تنش های قومی و شکاف های ویرانگر سیاسی و مقاومت خیره سرانه و خودخواهانه در برابر هرگونه ایده اصلاح گرانه به خصوص در حوزه امنیت و مدیریت کلان سیاست و صلح و... ثابت کرده است.
 
در این میان، ناظران هشدار می دهند که به هر میزانی که دولت اشرف غنی، در لاک حمایت های یکجانبه ناتو و امریکا فرو برود و از مردم، با بی اعتنایی صریح در قبال خواست های مشروع و مدنی آنها فاصله بگیرد، به همان میزان مسیرهای بازگشت و مواجهه معقول خود با واقعیت های جاری برای مهار بحران را سخت تر و دشوارتر و پیچیده تر خواهد کرد.
 
با توجه به این مسایل، گسترش سلطه و حضور داعش به مناطق تازه تر که به باور بسیاری از منتقدان دولت، از سوی حلقاتی در درون دولت و حتی نیروهای خارجی، حمایت می شوند، رعب و وحشت و هراس را در همه ابعاد، گسترش داده و اعتماد و اتکا به دولت را به نازل ترین سطح ممکن، کاهش داده است.
 
با توجه به این شرایط، روشن نیست که مقاومت حامیان دولتی و خارجی داعش در برابر خشم و اعتراض ملی مردم، تا چه زمانی به حفظ و حیات این سیستم از هم گسیخته، متلاشی و پاشیده از درون کمک خواهد کرد.
 
از جانب دیگر، با توجه به پیشرفت روند صلح امریکا و طالبان، اکنون این ارتش چندملیتی داعش است که بیش از گذشته،‌ چشم انداز امنیتی افغانستان را به چالش می کشد و هرروز خبرهای تازه ای از فعالیت و حضور این نیروی تروریستی در افغانستان منتشر می شود و از آنسو، مقام های امریکایی و ناتو به صورتی کاملا هدفمند، با اذعان به اینکه خطر داعش جدی است و صلح با طالبان به معنای پایان جنگ نیست، برای ظهور قدرتمندانه تر داعش، زمینه سازی می کنند.
 
به باور تحلیلگران، انتشار ویدیوی اخیر ابوبکر بغدادی؛ رهبر داعش هم که بر اساس برخی برداشت ها در افغانستان، ضبط شده بود و نیز ادعای تکان دهنده وزیر پیشین اطلاعات عراق مبنی بر اینکه بغدادی از سوریه به افغانستان یا افریقا منتقل شده، نشانگر‌ آن است که برای داعش در افغانستان، برنامه های پیچیده ای ریخته شده که احتمالا پس از صلح با طالبان، وارد مراحل عملیاتی تری خواهد شد. در غیر این صورت، انتقال جنگجویان عرب و چچنی و ازبک و پاکستانی داعش به مناطقی مانند چپه دره کنر در حالی که افغانستان تماما تحت سلطه نظامی و اطلاعاتی امریکا و ناتو قرار دارد، به سادگی و بدون حمایت های خارجی، امکان پذیر نیست.