زلمی خلیلزاد؛ نماینده امریکا برای صلح افغانستان می‌گوید که هم او و هم همتایان چینی و روسی‌اش، به استقلال افغانستان احترام دارند و خواهان صلح برای تمامی افغان‌ها هستند.
 
آقای خلیلزاد، پس از دیدار با ضمیر کابلوف و دینگ شیجون؛ نمایندگان روسیه و چین برای افغانستان در توییترش نوشت که همه‌ آنها به استقلال افغانستان احترام دارند و همچنین خواهان افغانستانی هستند که هرگز منبع تهدید برای هیچیک از آنها نباشد.
 
این دیدارها در دو روز گذشته در واشنگتن انجام شده است و خلیلزاد افزوده که با نماینده اتحادیه اروپا در امور افغانستان نیز دیدار کرده است.
 
در همین حال وزارت خارجه امریکا گفته است که سه طرف روی تلاش‌های مشترک جهت آوردن صلح، ثبات و امنیت برای افغانستان بحث کرده‌اند.
 
این وزارت افزوده که مقام‌های سه کشور تاکید کردند که به خودمختاری، استقلال و تمامیت ارضی افغانستان و نیز به این‌که تصمیم‌های سیاسی، امنیتی و اقتصادی افغانستان را دولت افغانستان بگیرد، احترام دارند.
 
این در حالی است که به باور دولت افغانستان، شماری از احزاب و جریان های سیاسی و نیز مردم افغانستان، روند جاری صلح امریکا با طالبان، ناقض اصول مسلم استقلال و حاکمیت ملی افغانستان است. امریکا در حالی که مکررا بر «احترام» اش به استقلال افغانستان تأکید می کند؛ اما در عمل، هرگز این اصل مهم و حیاتی را «رعایت» نمی کند. این در شرایطی است که «احترام گزاردن» با «رعایت کردن» از نظر حقوقی تفاوت ماهوی مشخصی دارد. آنکه احترام می گزارد، خود را به رعایت کردن امر مورد احترام، ملزم نمی داند؛ اما آنکه ملتزم به رعایت کردن چیزی است، افزون بر احترام، بر خود لازم می داند تا آن را به کار ببندد و عملیاتی کند.
 
امریکا شاید به حاکمیت ملی و استقلال افغانستان، احترام بگزارد؛ اما هرگز آن را رعایت نمی کند. در برخی موارد، حتی همین احترام مورد ادعای ظاهری هم نقض می شود که یکی از آشکارترین آن، احضار مشاور امنیت ملی رییس جمهوری به وزارت امور خارجه امریکا و برخورد توهین آمیز با او بود که در همین اواخر رخ داد.
 
امریکا با این اقدام، با افغانستان به مثابه یک کشور اشغال شده برخورد کرد و حتی بدیهی ترین اصل حاکمیت ملی آن و همچنین قواعد روشن عرف دیپلماتیک را نیز نادیده گرفت.
 
در روند صلح با طالبان نیز در حالی که طالبان از مذاکره مستقیم با دولت افغانستان امتناع می ورزند، امریکا بدون توجه به حق حاکمیت ملی و استقلال سیاسی افغانستان، به صورت یکجانبه با طالبان، گفتگو می کند. با این حساب، نخستین چیزی قربانی روند صلح با طالبان می شود، استقلال افغانستان است؛ زیرا نه امریکا می تواند از مردم و دولت افغانستان در این روند نمایندگی کند و نه طالبان، گروهی مستقل و برخاسته از میان مردم افغانستان است تا در روند گفتگوهای صلح با امریکا جانب منافع ملی و مصالح علیای مردم افغانستان را نگه دارد و آن را در اولویت قرار دهد. بنابراین، گفتگوهای جاری صلح میان امریکا با طالبان در واقعیت امر، گفتگوهایی میان دوطرف بیگانه درباره سرنوشت کشوری مستقل است.
 
در چنین شرایطی، احترام گزاردن به استقلال افغانستان، یک ادعای مضحک و میان خالی است و زلمی خلیلزاد، بی تردید بهتر از هر کس دیگری می داند که در این باره، دروغ می گوید؛ زیرا اگر چنین نبود، او باید با تمکین در برابر خواست و اراده حکومت افغانستان، فورا روند گفتگوهای صلح با طالبان را متوقف می کرد تا این روند تحت مالکیت و مدیریت حکومت افغانستان قرار می گرفت. او به عنوان نماینده وزارت امور خارجه امریکا با یک گروه شورشی در داخل قلمروهای ارضی و مرزی امریکا گفتگو نمی کند تا به توافق صلح برسد؛ بلکه صلحی که قرار است منعقد شود، برای افغانستان است؛ بنابراین، مردم و حکومت و احزاب و قومیت های افغانستان باید درباره آن تصمیم بگیرند نه خلیلزاد و امریکا و سایر طرف های خارجی.
 
با اینهمه به نظر می رسد که امریکا یک بازی بزرگ جدید را این بار در پوشش صلح با طالبان، شروع کرده است. دیروز ائتلاف نظامی به رهبری ایالات متحده به بهانه مبارزه با تروریزم و استقرار دموکراسی، استقلال افغانستان را نقض کرد و امروز، همین اقدام در قالب صلح، صورت می گیرد؛ بنابراین، امریکا هرگز به استقلال افغانستان احترام نگزاشته یا آن را رعایت نکرده است؛ کاری که شوروی پیشین، اعراب و پاکستان هم انجام می دادند و می دهند.