حمدالله محب؛ مشاور امنیت ملی اشرف‌غنی در نشست شورای امنیت سازمان ملل درباره افغانستان گفت که صلح با طالبان به معنای پایان تهدید "تروریزم بین‌المللی" نخواهد بود.
 
آقای محب افزود که نیروهای امنیتی افغانستان به مبارزه‌ شان علیه تروریزم ادامه خواهند داد؛ "اما مسؤولیت این مبارزه تنها به عهده افغانستان نیست و نیاز به پاسخ پایدار جهانی دارد".
 
او همچنین از شورای امنیت سازمان ملل خواست که سازشی در تحریم‌های وضع‌شده صورت نگیرد.
 
او گفت: "ناتوانی در این زمینه به ناکامی شورای امنیت در مبارزه مؤثر علیه تروریزم و بنیادگرایی تعبیر خواهد شد و این گروه‌ها را قادر به ادامه فعالیت‌های مخرب ‌شان خواهد کرد."
 
تاداماچی یاماماتو؛ رئیس دفتر نمایندگی سازمان ملل در افغانستان نیز در این نشست گفت در سه ماه گذشته پیشرفت قابل توجهی در روند مذاکرات صلح به میان آمده است.
 
او آماده شدن طالبان برای مذاکره با دولت افغانستان را امری ضروری خواند و خواستار حمایت جهانی از روندی به رهبری و مالکیت افغان‌ها شد.
 
ادعای آقای محب از نظر صاحب نظران می تواند دو جنبه و انگیزه مهم داشته باشد؛ یکی اینکه افغانستان همچنان نگران تبعات و پیامدهای صلح با طالبان و ادامه حضور تروریزم بین المللی در خاک خود است و با این موضع گیری به جهان هشدار می دهد که نباید در چارچوب صلح با طالبان، مسؤولیت های خود در قبال مبارزه با تروریزم بین المللی را پایان یافته تلقی کرده و دولت و نیروهای امنیتی افغانستان را در این کارزار، تنها بگذارد. دومین انگیزه از طرح خطر تروریزم بین المللی در افغانستان و احتمال ادامه حضور آن حتی پس از امضای توافق صلح با طالبان شاید این باشد که دولت کابل، می خواهد با جلب حمایت های پایدار و بلندمدت بین المللی، موضع خود را تقویت کند و برخلاف تصور خوش بینانه ای که امریکا در چارچوب صلح با طالبان ایجاد کرده است، خاطرنشان کند که افغانستان پس از صلح با طالبان نیز همچنان نیازمند کمک ها و همکاری های بین المللی باقی خواهد ماند. بنابراین، نباید سایر کشورهای جهان، تحت تأثیر تصمیم های امریکا، اقدام به خروج نیروهای نظامی شان از افغانستان کنند.
 
برداشت دوم، به نوعی در ادامه اظهارات مشاور امنیت ملی رییس جمهوری هم تأیید می شود؛ وقتی او از شورای امنیت سازمان ملل می خواهد که در زمینه تحریم های وضع شده بر اعضا و رهبران طالبان، مماشات و خویشتن داری نشان ندهد؛ زیرا به تعبیر او "ناتوانی در این زمینه به ناکامی شورای امنیت در مبارزه مؤثر علیه تروریزم و بنیادگرایی تعبیر خواهد شد و این گروه‌ها را قادر به ادامه فعالیت‌های مخرب ‌شان خواهد کرد". به نظر می رسد که کابل همچنان امیدوار است با اتکا به همکاری و همراهی اعضای مسؤول جامعه بین المللی بتواند بر یکجانبه گرایی امریکا در روند صلح با طالبان، غلبه کرده و با تقویت مواضع مشروع خود در عرصه بین المللی، رویکرد مؤثر و مقتدرانه ای در صلح با طالبان، اتخاذ کند.
 
با این حال و صرف نظر از اینکه هدف و انگیزه مشاور امنیت ملی از طرح این موضوع که صلح با طالبان، لزوما به پایان مبارزه با تروریزم بین المللی و استقرار ثبات در افغانستان منتهی نخواهد شد، چیست -همان گونه که در اظهارات نماینده ویژه سازمان ملل در امور افغانستان نیز مورد تأکید قرار گرفته- جهان در این مرحله حساس و حیاتی، وظیفه دارد تا به صورت آشکار از روند صلح تحت مالکیت و رهبری افغان ها حمایت کند و به یکجانبه گرایی سلطه گرانه و استعمارمآبانه امریکا در این زمینه پایان دهد؛ زیرا تنها صلحی بین الافغانی می تواند به استقرار ثبات و ایجاد آرامش در سراسر کشور منتهی شود. در مقابل، صلح امریکایی همانند جنگ امریکایی، از آنجایی که تنها منافع و اولویت های استراتژيک ایالات متحده را در نظر می گیرد، هرگز به استقرار ثبات و ایجاد آرامش برای مردم افغانستان منجر نخواهد شد.
 
از جانب دیگر، جهان نباید نادیده بگیرد که دولت مرکزی افغانستان، نماینده مشروع مردم افغانستان در عرصه بین المللی است و هیچ کشور دیگری به هیچ بهانه و تحت هیچ عنوانی نمی تواند جایگزین دولت کابل شود. با این حساب، تنها صلحی مشروعیت و اعتبار خواهد داشت که تحت مالکیت و رهبری دولت افغانستان به سرانجام برسد؛ نه در چارچوب معاملات پنهانی کشورهای بزرگ و قدرت های سلطه خارجی.
 
افزون بر اینها شورای امنیت سازمان ملل متحد پیش از این، با مصوبات خود به مأموریت نظامی غرب در افغانستان، مشروعیت بخشیده و اعضا و رهبران طالبان را تحت تحریم قرار داده است. اکنون نیز باید در راستای همان اقدامات، موضع دولت افغانستان را تقویت کند و از نقش مؤثر و محوری کابل در روند صلح، مسؤولانه حمایت به عمل آورد تا صلح با اراده قدرت های خارجی بر دولت و مردم افغانستان، تحمیل نشود.