مجلس نمایندگان می‌گوید که خروج زودهنگام نیروهای امریکایی از افغانستان، تاثیرات ناگواری برای منطقه‌‌ و جهان دارد.

عبدالرؤوف ابراهیمی؛ رییس مجلس نمایندگان گفت:"ما هنوز در شرایطی قرار نداریم که نیروهای امریکایی از افغانستان خارج شوند و این مساله تاثیر سوء منطقه‌‌ای و جهانی دارد؛ افغانستان با امریکا توافقنامه امنیتی امضا کرده است و باید طرفین بربنیاد این توافقنامه عمل کنند."

آقای ابراهیمی افزود که حکومت نباید به این اندازه در مورد خروج نیروهای امریکایی بی‌تفاوت باشد.

محیی الدین مهدی؛ نماینده مجلس نیز گفت: "تصمیم ترامپ در مورد خروج سربازانش از افغانستان بدون توجه به نیازمندی و ضرورت افغانستان بوده؛ ما با امریکا توافقنامه امنیتی داریم و باید این پیمان بازنگری شود که تا چه اندازه تعهدات امریکا عملی شده که سربازانش را خارج می‌کند."

عبداللطیف پدرام نیز اعضای مجلس را متهم کرد که در زمان تایید پیمان امنیتی با امریکا از عجله کار گرفتند و فرصت بحث درباره این موضوع مهم را ندادند.
 
کارشناسان اما می گویند که حق با آقای پدرام است؛ زیرا حضور نیروهای امریکایی برای افغانستان هیچ رهاوردی جز ادامه جنگ و استمرار ناامنی و افزایش کشتار و گسترش بی ثباتی و شیوع مرگ و فراگیری فروپاشی زیرساخت های اجتماعی و شیرازه های اقتصادی و بحران های درازآهنگ سیاسی و تنش های رو به افزایش قومی و شکاف های بنیان برانداز در تمامی عرصه ها نداشته است.
 
نیروهای امریکایی و هم پیمانان آنها برای مبارزه با تروریزم و دولت سازی به افغانستان حمله کرده بودند؛ اما اینک پس از  ۱۸ سال در حالی از افغانستان خارج می شوند که کشور به میزان بی سابقه ای در معرض بدترین و مرگبارترین ناامنی های ناشی از فعالیت و حضور ده ها گروه تروریستی داخلی و بین المللی قرار دارد، دولت و نیروهای مسلح به شدت ضعیف و آسیب پذیر گشته اند، مردم به لحاظ اقتصادی دشوارترین روزهای خود را سپری می کنند و فقر و فساد در کنار جنگ و تروریزم و مواد مخدر، دمار از روزگار آنها برآورده است.
 
در چنین شرایطی، ادامه حضور نیروهای امریکایی در افغانستان، متضمن چه نتیجه مثبت و امیدبخشی خواهد بود که با رفتن شان، نگران به خطر افتادن آن باشیم؟
 
آیا اگر این نیروها افغانستان را ترک نکنند، تضمینی وجود دارد که اوضاع از آنچه اکنون هست، بدتر نشود؟ این همان چیزی است که امروزه نمایندگان مجلس و دیگر اعضای نهادهای دولتی را به شدت نسبت به پیامدهای خروج امریکایی ها نگران کرده است.
 
با این حال، همانگونه که عبداللطیف پدرام هم گفته است نمایندگان مجلس از یک جهت دیگر باید نگران خروج نیروهای امریکایی از افغانستان باشند. آنها پیمانی را تأیید و تصویب کرده اند که قرار بود افغانستان را به لحاظ امنیتی و سیاسی، به بهشت امنیت و رفاه در منطقه بدل کند.
 
آنها در روز تأیید پیمان امنیتی با امریکا به مخالفان و منتقدان آن، حتی اجازه اظهار نظر را هم ندادند و با هیاهو و کف زدن های ممتد و تمسخر، تلاش کردند صدای منتقدان را خاموش یا حتی آنان را مجبور به ترک تالار مجلس کنند.
 
مردم افغانستان هرگز آن روز سیاه و تاریک را از یاد نخواهند برد. از آن روز به بعد، مسؤول همه نتایج و پیامدهای مرگبار پیمان امنیتی افغانستان و امریکا کسانی هستند که علیرغم داشتن حق قانونی و مشروع، اجازه بررسی و نقد ماده به ماده این پیمان را ندادند.
 
امروز هم اگر امریکا می خواهد از افغانستان برود، همان هایی باید در قبال سرنوشت پیمان امنیتی، به مردم پاسخ بگویند که دیروز با هیاهو و تبلیغات و تمسخر، سعی کردند آن را تأیید کنند.
 
تصمیم ترامپ به خروج نیروهایش از افغانستان نشان می دهد که امریکا هرگز در قبال امنیت افغانستان، احساس مسؤولیت نمی کند و تعهدی نیز که در این زمینه داده، تنها تا زمانی ارزش خواهد داشت که بتواند منافع امریکا را تأمین کند.
 
با این حساب با خروج امریکا، مردم افغانستان و کشورهای منطقه و جهان، هرگز زیان نخواهند دید. آینده از آن کسانی خواهد بود که با تکیه بر تلاش و تعهد خویش، میهن خود را آباد و آزاد و امن می سازند؛ اما تاریخ نسبت به کسانی که زمینه ساز امضا و اجرای آن پیمان و پیامدهای شرم آور آن شدند، با بی رحمی داوری خواهد کرد.