حمدالله محب؛ مشاور امنیت ملی اشرف غنی، پس از سفر هیات مذاکره کننده دولت افغانستان به ابوظبی، نسبت به پیامدهای مذاکرات ابراز خوش‌بینی کرده است.
 
آقای محب در یک پیام توییتری تماس های اخیرش را در امارات متحدۀ عربی "موفقانه" خوانده و گفته است که تیم مذاکره کنندۀ دولت افغانستان به ریاست سلام رحیمی، به گفتگوها ادامه خواهد داد تا زمینه برای "مذاکرات مستقیم بین الافغانی" آماده شود.
 
مشاور امنیت ملی آقای غنی روز یکشنبه ۲۵ قوس، در ابوظبی با نمایندگان پاکستان، امریکا، عربستان سعودی و امارات متحدۀ عربی دیدار کرد.
 
آقای محب در پایان این توییت هشتگ "صلح آمدنی است" را استفاده کرد.
 
همزمان با دیدار هیأت افغان با نمایندگان امریکا، امارات، پاکستان و سعودی، نمایندگان طالبان نیز سرگرم دیدارهای جداگانه با زلمی خلیلزاد؛ نماینده امریکا هستند.
 
گروه طالبان گفته است که نمایندگان آن گروه در امارات متحدۀ عربی هیچگونه تماس مستقیم با هیأت حکومت افغانستان نداشته اند.
 
کارشناسان می گویند که میان خوش بینی مفرط نمایندگان دولت افغانستان در زمینه آمدن صلح و از آنسو مقاومت طالبان در قبال هرگونه گفتگوی مستقیم با هیأت صلح حکومت، فاصله آشکار و معناداری وجود دارد که پیچیدگی و دشواری دستیابی به صلح در افغانستان را نشان می دهد.
 
از نظر آگاهان، آنچه در امارات عربی جریان دارد، هر چیزی باشد، یک روند افغانی صلح محسوب نمی شود؛ زیرا هیچیک از طرف های آن، صلاحیت و اهلیت نمایندگی از دولت و مردم افغانستان را ندارند.
 
منتقدان همچنین می گویند که مذکرات جاری در امارات متحده عربی، هر نتیجه ای که در پی داشته باشد، صرفا تضمین کننده و تأمین کننده منافع و اهداف قدرت های خارجی خواهد بود و این در حالی است که تاریخ جنگ های ۴۰ سال اخیر افغانستان، به وضوح نشان می دهد که منافع و اهداف هیچیک از کشورهایی که در مذاکرات امارات، حضور دارند نه تنها با منافع و اهداف مردم افغانستان، همسو و همراستا نبوده است؛ بلکه چه بسا در نقطه مقابل آن قرار داشته است. آنها در این زمینه به یک نمونه واضح و عینی و در دیدرس اشاره می کنند: طالبان؛ گروهی که در زمان حاکمیت آن بر افغانستان، تنها سه رژیم در جهان، آن را به رسمیت شناختند: پاکستان، عربستان سعودی و امارات متحده عربی. و این در حالی بود که دولت رسمی و قانونی و مشروع افغانستان که نماینده مردم کشور در عرصه بین المللی محسوب می شد، با رژيم طالبان، در حال جنگ قرار داشت. این گروه همچنین مشروعیت خود را از مردم افغانستان هم نگرفته است؛ بلکه مردم همواره از آن، بیزاری و تبری جسته اند. در طول ۱۸ سال گذشته نیز دولت قانونی افغانستان با گروه طالبان، در جنگ قرار داشته است؛ اما رژيم های یادشده روابط پنهان و آشکار خود با آن گروه را حفظ کردند و همچنان به حمایت های پیدا و پنهان شان از آن ادامه دادند. اینهمه در حالی است که بی تردید، امریکا هم با این وضعیت، موافق بوده است؛ زیرا محال است که ایالات متحده در جریان جزئیات ریز و دقیق روابط پاکستان و عربستان سعودی و امارات متحده عربی با طالبان و دیگر گروه های دهشت افکن منطقه ای و بین المللی قرار نداشته باشد؛ اما هیچگاه علیه این کشورها اقدام نکرده و چه بسا به روابط پیچیده و استراتژيک خود با آنها ادامه داده است.
 
با این حساب، چگونه می توان قبول کرد که در مذاکرات امارات که دولت افغانستان، غایب است، این کشورها بتوانند از منافع مشروع مردم و دولت افغانستان در مذاکره با طالبان، صیانت و محافظت کنند و نمایندگانی صادق برای افغانستان باشند؟
 
از سوی دیگر، این نیز کذب است که مذاکرات امارات، صرفا به منظور تسهیل زمینه های گفتگوی مستقیم طالبان با دولت افغانستان، صورت می گیرد و در آن، هیچ تصمیمی درباره سرنوشت سیاسی و امنیتی کشور، اتخاذ نخواهد شد؛ زیرا طرح مباحثی مانند خروج نیروهای خارجی، تشکیل دولت موقت، آتش بس شش ماهه، آزادی زندانیان طالبان، خارج کردن نام رهبران آن گروه از لیست سیاه سازمان های بین المللی و... مواردی نیستند که به تسهیل گفتگوی طالبان با دولت، ارتباط داشته و برای این منظور، ضروری باشند.
 
با توجه به این مسایل، منتقدان می گویند که تنها سهم هیأت صلح افغانستان از مذاکرات امارات، مذاکره با مذاکره کنندگان و نمایندگان کشورهایی است که برای منافع و اهداف بلندمدت و سلطه گرانه خود شان در روند صلح افغانستان، تقلا و تلاش می کنند و چه بسا در این زمینه از منافع مردم افغانستان هم بی رحمانه، هزینه خواهند کرد. این چیزی نیست که به صلحی عزتمندانه، واقعی و مشروع میان دولت و طالبان، منتهی شود.