کمیسیون نظامی طالبان در زون شمال با صدور اعلامیه‌ای پیروی و عمل کردن به چهار طریقه از جمله «وهابیت» و «سلفیت» در افغانستان را ممنوع کرده و هشدار داده است که عمل کنندگان به این طریقه‌ها مجازات خواهند شد.
 
در اعلامیه آمده است که پیروی از این طریقه‌ها، باعث اختلاف بین پیروان امام ابوحنیفه می‌شود و عمل‌کردن به طریقه‌های «وهابیت، سلفیت، پنج‌پیریت و پریلویت به گونه مطلق ممنوع است».
 
این کمیسیون به فرماندهان و افراد این گروه دستور داده تا از تبلیغ و پیروی طریقه‌های یادشده، جلوگیری کرده و عمل‌کنندگان به آنها را مجازات کنند.
 
در این اعلامیه همچنین آمده است که به پیروان وهابیت و سلفیت هیچ‌گونه مسؤولیتی داده نشود و اگر مسؤولی از این مذاهب پیروی می‌کند، باید عزل شود.
 
اندیشکده امریکن اینترپرایز در مقاله‌ای به نقل از برنارد لوئیس وهابیت را با فرقه کوکلاکس‌کلان (یک گروه نژادپرست افراطی در امریکا) مقایسه می‌کند که دارای منابع عظیم نفتی است و موفق به توسعهه دیدگاه‌های خود به نام اسلام شده‌است.
 
تصمیم طالبان در شرایطی اتخاذ می شود که کارشناسان و علمای دینی مسلمان اعم از شیعه و اهل سنت، اعتقاد دارند که بحران های جاری در جهان اسلام، ریشه در رشد تفکر افراط گرا و تکفیری سلفی و به طور اخص، وهابیت دارد که به صورت گسترده و مستقیم از منابع دالرهای نفتی اعراب و رژيم های اقتدارگرای حاشیه خلیج فارس، تغذیه می کند. این چیزی است که حتی یافته های سازمان های نظرسنجی و پژوهشی غربی نیز آن را تأیید می کند که یک نمونه از آن، گزارش اندیشکده امریکن اینترپرایز است که در بالا به آن اشاره شد.
 
خطر فراگیر وهابیت به ویژه پس از جنگ سوریه و بحران هایی که در عراق پس از اشغال امریکا بروز کرد، به صورت جهشی، سراسر سرزمین های اسلامی و دنیای اسلام را درنوردید و از یک خطر بالقوه، به تهدیدی آنی و مستقیم بدل شد.
 
افغانستان که از دیرباز به اینسو، کانون همزیستی صلح آمیز اهل سنت حنفی و اهل تشیع بوده و علیرغم درگیری های خونین و ویرانگر ۴۰ ساله، در کمتر مواقعی، این درگیری ها رنگ و بوی فرقه ای و مذهبی داشته است، اینک با خطر رو به رشد وهابیت تکفیری رو به رو شده است؛ خطری که به طور آشکار از سوی کانون های تبلیغی و آموزشی پاکستانی و همچنین مراکز وابسته به عربستان سعودی، امارات عربی و دیگر کشورهای عربی ثروتمند، تغذیه و تأمین می شود و هدف آن اشاعه و ترویج ایدئولوژي وهابیت است. البته در این میان، نقش دشمنان بزرگ اسلام و قدرت های استعماری غربی و رژيم صهیونیستی اسراییل را نیز نمی توان نادیده گرفت؛ زیرا به عقیده کارشناسان مسایل دینی و فرهنگی، وهابیت پیش از آنکه یک فرقه مذهبی همانند سایر فرق و مذاهب اسلامی باشد، یک پروژه فرهنگی- اعتقادی شبه امنیتی است که از سوی قدرت های استعماری ضد اسلامی به منظور بدنام کردن اسلام و زدودن ریشه های باور دینی مسلمانان، طراحی و مهندسی شده است. این ایدئولوژي منحط و بی ریشه همچنین با تکیه بر آموزه های خشن، خونین و عمیقا بیگانه با مفاهیم و آموزه های مبنایی اسلام و با دستبرد به اصول پویا و انقلابی اسلامی مانند جهاد و... اقدام به تولید گروه های ستیزه جو و بی رحمی کرده که به نام اسلام، آشکارا تیشه به ریشه اسلام می زنند و در جبهه استعمار و استکبار بر علیه اسلام و مسلمانان می جنگند. آنها با دادن آدرس های غلط و نشانی های انحرافی از دشمن، به جای آنکه به مصاف دشمنان واقعی اسلام و مسلمانان و غاصبان قبله اول و سرزمین های اسلامی بروند، در کشورهای مسلمان نشین، خون مسلمین را می ریزند و علیه دیگر مسلمانان، فتوای «جهاد» می دهند.
 
این نشان می دهد که وهابیت، خطری جدی و مستقیم علیه همه فرق و مذاهب اسلامی است و از این حیث که این فرقه ضاله، برخی آموزه های خود را به اهل سنت، نسبت می دهد، جدی ترین خطر برای آینده اهل سنت مدارامشرب و اعتدال گرای حنفی محسوب می شود.
 
بنابراین، طالبان صرف نظر از مشکلات و نقدهایی جدی و سنگینی که نسبت به برداشت های آن از اصول و آموزه های اسلام و حنفیت، وجود دارد، با اعلام مقابله با وهابیت، شاید تنها تصمیم درست را در مبارزات ۲۵ ساله خود، اتخاذ کرده باشد؛ زیرا حمله انتحاری مرگبار اخیر در هوتل اورانوس کابل که جمعی از علمای برجسته احناف را آماج قرار داد و در پی آن، ترور بحث برانگیز مولوی حقانی؛ از چهره های وحدت گرا و منتقد وهابیت در میان علمای شاخص اهل سنت در کابل، به وضوح نشان داد که ظهور وهابیت در افغانستان و گسترش معنادار آن، خطری مستقیم و بالفعل علیه حنفیت به شمار می آید و باید همه مذاهب اسلامی در افغانستان، با وحدت و همدلی، به جنگ این دشمن جدید استعماری بروند.