شاهدان در ولسوالی معروف قندهار می‌گویند که در حمله یک هلی‌کوپتر به یک مراسم عروسی ۳ زن و یک کودک کشته و بیش از ۳۰ نفر زخمی شدند.
 
در اثر این حمله که در منطقه خوگیانی رخ داده، به پای عروس هم تیر خورده است.
 
عبدالواحد؛ برادر عروس گفته است که کاروان عروس از یک روستا به روستای دیگر می‌رفت که در ابتدا یک هواپیمای بی‌سرنشین آمد و پس از آن یک هلی‌کوپتر سر رسید و به سمت موترها و موترسایکل‌سوارها تیراندازی کرد که شماری کشته و زخمی شدند.
 
سازمان ملل می‌‎گوید آمار غیرنظامیانی که در سال جاری میلادی در کشور کشته شده‌‌اند، بی‌سابقه بوده است. تازه‌ترین اطلاعات نشان داده که در شش‌ ماه اول امسال ۱۶۹۲ غیرنظامی در خشونت‌های جاری کشته شده‌اند. این رقم از سال ۲۰۰۹ میلادی که سازمان ملل شروع به ثبت آمار تلفات افغانستان کرده، تاکنون سابقه نداشته است.
 
بیش از ۳ هزار غیرنظامی نیز زخمی شده‌اند. قربانیان کودک نیز ۱۳۵۵ نفر اعلام شده است.
 
مردم افغانستان اما با اینگونه حمله ها و مصایب ناشی از آن، بیگانه نیستند. ۱۷ سال تمام، با پیام مرگبار پرواز پرنده های مرگ در آسمان زیست بوم شان آشنایی دارند. عروسی های بسیاری به عزا بدل شده و زندگی های فراوانی ازهم فروپاشیده است.
 
این نتیجه جنگی است که با یک بهانه واهی شروع شد و با بهانه های واهی فراوانی، ادامه پیدا می کند و هیچ چشم اندازی از پایان آن متصور نیست.
 
برای عزاداران مراسم عروسی قندهار اما هیچکس هیچ مسؤولیتی را بر عهده نخواهد گرفت. این تنها بخشی از ابعاد ظالمانه جنگی وحشیانه است که بر مردم افغانستان تحمیل شده است.
 
با این حال، این نوع حمله ها هرگز غیر قابل پیشگیری نیستند. دولت و متحدان خارجی آن می توانند محتاطانه تر عمل کنند و در مناطقی که بیم کشتار غیر نظامیان می رود، جنگ با دشمن را به تأخیر بیاندازند. این در حالی است که به روایت شاهدان عینی، در رویداد قندهار، هیچ جنگی جریان نداشته و اصولا منطقه مورد حمله، تحت سلطه هیچیک از طرف های درگیر نبوده است!
 
اگر قندهاری ها به این امر امید داشتند که به زودی عوامل این جنایت ضد انسانی، به سختی مجازات خواهند شد، بی تردید، کمتر شاهد تکرار و تجدید آن حتی به اشتباه و خطا در آینده می بودیم؛ اما نکته ناامیدکننده این است که هیچکس، پیگیر خون های غیر نظامیان بی دفاع قربانی این جنگ ظالمانه و تحمیلی نمی شود.
 
نیروهای خارجی، در مصونیت کامل قضایی قرار دارند و هیچ محکمه ای، قادر به محاکمه و مجازات آنها نیست و از نهادهای بین المللی نیز انتظار نمی رود که به داد مردم مظلوم افغانستان برسند؛ زیرا به آسانی از سوی دولت امریکا نادیده گرفته می شوند و با تهدید و تحریم رو به رو می گردند.
 
بنابراین، قندهاری ها و دیگر شهروندان این کشور، همچنان باید شاهد عروسی های پرشماری باشند که به سادگی و با یک پرواز کوتاه یک پرنده مرگ، به عزا تبدیل می شوند.
 
این سرنوشت غم انگیز کشوری است که با امریکا پیمان امنیتی امضا کرد تا در مقدم این افتخار واهی که امریکا بزرگترین شریک استراتژيک افغانستان است، همچنان نوعروس ها را به قربانگاه بفرستد و عروسی ها را به عزا بدل کند.
 
با این حال، این کورسوی امید، هنوز زنده است و وجود دارد که بی گناهان بی دفاعی که اینگونه با قساوت، قصابی می شوند و با ستم و سنگدلی، سلاخی می گردند، روزی در برابر داور دادگر تاریخ، از شهدای مظلوم این سرزمین، دادخواهی کنند و ظالمان و ستمگران را به دادگاه عدالت بکشانند.
 
تاریخ، فراز و فرودهای فراوانی را تجربه کرده و زیادی ظلم و فراگیری ستم، در نهایت، خود به سلاحی علیه ظالمان و ستمگران بدل خواهد شد.
 
با این وجود، انتظار می رود که دولت افغانستان، نسبت به آنچه در عروسی قندهار رخ داده با جدیت تمام، دادخواهی کند و اجازه ندهد که پرنده های مرگ نیروهای بیگانه، همچنان از مردم مظلوم این سرزمین، قربانی بگیرند؛ بدون آنکه عوامل این جنایات، کمترین نگرانی و دغدغه ای نسبت به پیامدهای این خون ریزی های آشکار و عمدی داشته باشند.