زلمی خلیلزاد گفته است که دولت ترامپ اندکی موضع خودش را تغییر داده تا در پرونده سازش با طالبان افغانستان پیشرفتی حاصل شود.
 
مشاور ویژه وزارت خارجه امریکا در امور افغانستان اعلام کرد واشنگتن اکنون "بدون تاکید روی پیش‌ شرط‌هایی که قبلا ذکر شده بود"، گفتگو می‌کند.
 
وی افزود: این چشمگیر است، منفعت حیاتی، قطعی و مهم امریکا در حل مساله «تروریزم» است. همگان از موضع ما مطلع هستند و ما خواستار رسیدن به راه‌حلی هستیم که ارزش ۱۷ سال جنگ و ثروتی که امریکا و سایرین هزینه کرده‌اند را داشته باشد.  
 
او افزود: پاکستان در حال حاضر می‌گوید که خواستار ورود به فصل جدیدی است و می‌خواهد به امریکا در رسیدن به این هدفی که من تشریح کردم، کمک کند و باید ببینیم چه پیش می‌آید.
 
در همین حال آلیس ولز، معاون وزیر امور خارجه امریکا اظهار داشت: از آنجایی که پاکستان در مذاکرات با طالبان هیچگونه پیشرفتی نکرده است، این مساله مایه نارضایتی ترامپ شده است.
 
او پیشتر گفته بود امریکا خواستار روابط "مثبت و سازنده" با پاکستان است.
 
با توجه به اظهار نظرهای این دو مقام وزارت امور خارجه امریکا، کارشناسان می گویند که دست کم دو تغییر مهم و بنیادی در رویکرد دولت امریکا در قبال پروژه صلح افغانستان به وجود آمده است: یکی اینکه ترامپ در نهایت، حاضر شده همه پیش شرط های خود در مذاکره مستقیم با طالبان را کنار بگذارد و به دیپلمات های امریکایی اجازه دهد که برای شکست بن بست جنگ شکست خورده امریکا در افغانستان از همه ابزارهای موجود و ممکن از جمله گفتگوی رویارو با طالبان، استفاده کنند.
 
دومین تغییر عمده و مهم هم این است که ترامپ و امریکا برخلاف رجزخوانی های اولیه و اقدامات تبلیغاتی شان علیه پاکستان، عملا نتوانستند اسلام آباد را مجاب و مجبور به ترک رویه خود در حمایت از تروریزم و دخالت در امور داخلی افغانستان کنند.
 
از یاد نمی بریم که همین زلمی خلیلزاد که اکنون در وزارت امور خارجه امریکا در تلاش برای آغاز فصل جدید رابطه با پاکستان است، پیشتر گفته بود که امریکا باید پاکستان را در انزوا قرار دهد و از آن به عنوان «کوریای شمالی دوم» یاد کرده بود؛ اما اکنون که او در رأس سمتی قرار گرفته که مجبور است مستقیما با پاکستان، تعامل داشته باشد، با این واقعیت، رو به رو شده که امریکا نتوانسته یا نخواسته پاکستان را مهار کند و از آنسو نیز دریافته است که بدون کمک پاکستان، دست یافتن به رهیافتی برای عبور از بن بست ۱۷ ساله جنگ در افغانستان، امکان پذیر نیست.
 
با این حساب، تحلیلگران می گویند که یکی از پیامدهای مهم و بزرگ وقوع این دو تغییر جدی در رویکرد ترامپ در قبال صلح و جنگ افغانستان، این است که استراتژي پر سر و صدای او در باره افغانستان و جنوب آسیا هم به همان سرنوشتی دچار شده که پیش از این، استراتژي های شکست خورده دیگر رهبران کاخ سفید، دچار شده بود.
 
اگرچه کاخ سفید و دیپلمات های امریکایی و به تبع آنها دولت افغانستان، هنوز نمی خواهند به طور رسمی اذعان کنند که راهبرد ترامپ، شکست خورده و برخی از مقام های دو کشور حتی بر این ادعای مضحک پافشاری می کنند که راهبرد ترامپ، موفق بوده و دستاوردهای زیادی داشته است؛ اما همین که امریکا حاضر می شود مستقیما و بدون پیش شرط با طالبان، وارد گفتگوهای صلح شود و از آنسو، امریکا در تلاش برای پیدا کردن راه هایی است تا بتواند فصل جدیدی از رابطه با اسلام آباد را آغاز کند؛ رابطه ای که باید «مثبت و سازنده» باشد، این نشان می دهد که استراتژي ترامپ، دیگر موضوعیت خود را از دست داده و نتوانسته به اهدافی که تعیین کرده بود، دست پیدا کند.
 
ترامپ و دولت کنونی به رهبری او در امریکا اما در تلاش اند که بن بست جنگ ۱۷ ساله در افغانستان را بشکنند، حتی اگر این مأمول، به بهای شکست واقعی استراتژي بحث برانگیز و تبلیغاتی ترامپ، تمام شود و ایالات متحده مجبور باشد، با ذلت و حقارت، در برابر پاکستان و طالبان، زانو بزند.
 
با این حال، اینکه رویکرد تازه دولت ترامپ، لزوما به حفظ و احراز حاکمیت و استقلال افغانستان به عنوان یک واحد سیاسی مستقل، کمکی می کند یا نه، بحثی است که نیاز به بررسی جداگانه دارد.