نجیب دانش؛ سخنگوی وزارت داخله از پایان درگیری نیروهای امنیتی با مهاجمان در مسجد عیدگاه شهر کابل و از پای درآمدن آنها خبر داده است.
 
نجیب دانش خاطرنشان کرد که تروریست‌ها از دو واسطه نوع کرولا و باربری کوچک برای حملات راکتی و درگیری در مسجد عیدگاه استفاده کرده‌اند؛ ولی افزود که گفته نمی‌شود با چه چیزی تا این منطقه رسیده‌اند.
 
وی گفت که برای دریافت جزئیات بیشتر، باید ساحه دقیق بررسی شود و تحقیقات انجام شود.
 
مهاجمین مسلح حوالی ساعت 9:30 دقیقه صبح امروز سه‌شنبه(30 اسد)، اولین روز عید قربان، در حالی که نماز عید در ارگ ریاست جمهوری افغانستان به پایان رسیده بود، با استفاده از یک موتر باربری نوع دینا، ابتدا دست به حمله راکتی به سوی ارگ ریاست جمهوری زدند و سپس با نیروهای امنیتی درگیر شدند.
 
 سخنگوی پولیس کابل تعداد راکت‌های شلیک شده را سه گلوله خوانده؛ اما شاهدان عینی و خبرنگاران، تعداد راکت‌های شلیک شده را بیش از 10 گلوله عنوان کرده‌اند.
 
 به این ترتیب، کابل در نخستین روز عید قربان و در شرایطی که انتظار می رفت با اعلام طرح آتش بس سه ماهه اشرف غنی، شاهد روزی آرام و شاد باشد، یکی از ناامن ترین روزهای خود را شاهد بود.
 
نکته مهم در این رویدادها این بود که مهاجمان، اصلی ترین مرکز اقتدار دولت افغانستان یعنی ارگ ریاست جمهوری را هدف قرار دادند؛ آنهم درست در مناسبتی که طی آن، ارگ ریاست جمهوری و مناطق اطراف آن، شاهد سختگیرانه ترین تدابیر امنیتی و تمهیدات دفاعی بود.
 
اینکه در چنین شرایطی، این حمله چگونه امکان پذیر شده است، پرسشی کلیشه ای و تکراری است که نهادهای امنیتی و سازمان های کشفی و استخباراتی داخلی و خارجی باید به آن پاسخ بدهند.
 
در شرایطی که رفت و آمد افراد عادی و وسایل نقلیه عمومی در منطقه درگیری و حمله، یا اصلا ممکن نبوده و یا به سختی و پس از پشت سر گذاشتن پیچیده ترین بازرسی های امنیتی، امکان پذیر بوده است، تروریست های مسلح با موتر و راکت اندازی و تسلیحات کافی خود را به نزدیک ترین نقطه به ارگ ریاست جمهوری رسانده و در جریان یک مراسم بزرگ با حضور رهبران ارشد دولتی و سیاسی، اقدام به هدف قرار دادن ارگ و درگیری با نیروهای امنیتی کرده اند.
 
این رویداد با پرسش های بزرگی به لحاظ امنیتی مواجه است که باید مسؤولان و مقام های امنیتی و  ارگان های کشفی به آن پاسخ بدهند.
 
با این حال، اگرچه مهاجمان، از نظر آسیب های نظامی و تلفات انسانی، شاید به آنچه می خواستند دست نیافتند؛ اما این حمله از نظر سیاسی و تبلیغاتی، به شدت به وجهه و اعتبار و اقتدار دولت و حامیان خارجی آن، صدمه زد و در مقابل، تروریست ها را در موضع برتر قرار داد.
 
اینکه آنها به سادگی می توانند در مناسبت های مهم ملی، مراکز مشخص و مورد نظر شان را آماج قرار دهند، نشانگر قدرت و توانمندی بالای تروریست ها و ضعف غیر قابل توجیه دولت و ارگان های امنیتی است.
 
اگرچه بسیار بعید است که این حمله، بدون همکاری و زمینه سازی تروریست های درون نظام و حامیان خارجی آنها امکان پذیر شده باشد.
 
با این حال، از نظر سیاسی، این حمله نشان داد که طرح بلندپراوازانه آتش بس سه ماهه که به پیشنهاد امریکا و از زبان اشرف غنی، ارائه شده، از همان آغاز شکست خورده و طالبان و دیگر گروه های مسلح ضد دولتی، حاضر نیستند زیر بار تبعات این طرح بروند.
 
پاسخ طالبان به این پیشنهاد، قابل پیش بینی بود؛ اما راکت باری امروز ارگ ریاست جمهوری، حرکتی بود که بیش از هر زمان دیگری، قطعیت و جدیت امتناع از پذیرش طرح آتش بس سه ماهه را ثابت کرد و دولت و امریکا را در موقعیت دشواری قرار داد.
 
اکنون کابل و متحدان خارجی آن، باید اهدافی را که در چارچوب آتش بس بلندمدت با طالبان، دنبال می کردند، در زمینه های دیگری جستجو کنند؛ زمینه هایی که با توجه به پیامدهای آتشین آتش بس سه ماهه، تنها با استفاده از گزینه های مشابه گزینه های طالبان، می تواند به دست آید.
 
آیا کابل و واشنگتن، دست کم به اندازه ای که برای صلح و آتش بس با طالبان، وقت و سرمایه و انرژي صرف می‌کنند، آماده ورود به نبردی نظامی با آن گروه نیز هستند؟