ناتو پیشنهاد قطر برای عضویت در این پیمان نظامی را رد کرده و گفته است این پیمان مختص امریکا و کشورهای اروپایی است.
خالد بن محمد العطیه؛ وزیر دفاع قطر روز سه‌شنبه گفته بود کشورش به دنبال عضویت کامل در ناتو است.
وزیر دفاع قطر گفته است کشورش یکی از مهم‌ترین کشورهای منطقه در زمینه کیفیت تسلیحاتی است.
آقای العطیه به روابط رو به گسترش قطر و ناتو در زمینه‌های دفاعی اشاره کرده و گفته است این همکاری‌ها ممکن است به میزبانی یکی از واحدهای ناتو یا یکی از مراکز تخصصی آن منجر شود.
اما یک مقام ناتو گفته است طبق ماده ۱۰ این پیمان، تنها کشورهای اروپایی می‌توانند به عضویت ناتو در آیند.
این مقام ناتو گفته قطر "شریک با ارزش و طولانی مدت" ناتو است.
وزیر دفاع قطر روز گذشته گفته بود کشورش متحد اصلی ناتو "خارج از ناتو است." او گفته بود هدف این کشور، عضویت کامل در ناتو است."
در پی بروز تنش های کم سابقه در روابط قطر و عربستان سعودی و متحدان آن که به انزوا و محاصره شدید این میکروکشور عربی منجر شد، دوحه همواره تلاش کرده است تا حفاظ های بازدارنده امنیتی اش را تقویت کند.
ترکیه از همان آغاز یکی از کشورهایی بود که به کمک قطر شتافت و حتی برخی گزارش ها از اقدام ترکیه برای اعزام نیروی نظامی و ایجاد پایگاه در قطر حکایت داشت.
این اقدام نوعی شراکت استراتژيک میان دو کشور مبتنی بر اندیشه سیاسی و ایدئولوژيک اخوان المسلمین در قبال سلفی گری تکفیری مورد حمایت عربستان، امارات، بحرین و برخی دیگر از کشورهای عرب محسوب می شد.
برای قطر اما ظاهرا همپیمانی راهبردی با ترکیه و میزبانی از نظامیان آن کشور کافی نبود.
به همین دلیل، دوحه اکنون در اقدامی بلندپروازانه، از ناتو هم خواسته که این کشور را به عضویت دایم و کامل آن پیمان نظامی بپذیرد و قطر در قبال آن، به نظامیان غربی اجازه می دهد در آن کشور، پایگاه ایجاد کنند.
ناتو اما به صراحت و بی درنگ این درخواست قطر را رد کرد.
اگرچه مبنای استدلال ناتو این است که این سازمان، پیمانی نظامی مختص اروپا و امریکاست و دیگر کشورها نمی توانند به عضویت آن درآیند؛ اما حتی اگر در این زمینه، منعی قانونی هم وجود نمی داشت، جایی برای قطر در ناتو وجود نداشت؛ زیرا اساس تشکیل ناتو را عملیاتی سازی پروژه استعمار نو در کشورهای مسلمان به ویژه کشورهای عرب خاور میانه تشکیل می دهد و اگر به عنوان مثال، کشوری مانند قطر نیز از سهمی برابر مانند امریکا یا فرانسه در ناتو برخوردار شود، در آن صورت، هدف و غایت مبنایی این سازمان، زیر سؤال می رود و مخدوش می شود.
بنابراین، چنانچه در درخواست قطر از ناتو برای پذیرش عضویت کامل این کشور در آن سازمان نظامی استعماری، نوعی حقارت و صغارت و ذلت تاریخی اعراب و مسلمانان در قبال غرب و استعمار، مشاهده می شود، پاسخ منفی ناتو به این درخواست نیز تحقیرآمیز بود و نشان داد که این سازمان همچنان به برتری و سلطه غرب نسبت به اعراب و مسلمانان باور دارد و آن را به پیش می برد.
البته افزون بر این، در پاسخ ناتو به قطر، این ملاحظه هم قویا وجود داشته که قدرت های عضو این سازمان نمی خواهند با این اقدام، روابط خود را با عربستان سعودی و دیگر رژيم های دنباله رو آن در خاور میانه، خراب کنند؛ روابطی که بر پایه آن، غربی ها با تاراج منابع سرشار از طلای سیاه عربستان و دیگر کشورهای عربی، به آنها سلاح صادر می کنند و به این ترتیب، هم نیازهای شرکت های عظیم تولیدی خود به انرژي نفت را تأمین می نمایند و هم به بازارهای راکد تولید و فروش اسلحه خود، رونق می بخشند و به نوعی دالرهای نفتی را با صدور سلاح، بار دیگر به خزانه خود برمی گردانند.
در صورت پذیرش عضویت قطر در ناتو، این معاملات پرسود اعضای این پیمان با عربستان و متحدانش با خطر مواجه می شد.
ضمن آنکه ناتو نمی خواهد با برقراری یک رابطه استراتژيک و غیر عادی با قطر، اتهامات و ادعاهای عربستان در باره حمایت قطر از «تروریزم» را مردود اعلام کند؛ اتهامات و ادعاهایی که در ابتدای بروز بحران در روابط عربستان و متحدانش با قطر مطرح شد و امریکا؛ از بزرگترین قدرت های مسلط بر ناتو هم آن را تأیید کرد.
دریافت صفحه با کد QR