وزارت داخله اعلام کرد که حمله مهاجمان انتحاری به ساختمان جدید این وزارت با کشته شدن ۸ مهاجم انتحاری پایان یافت.

نجیب دانش، سخنگوی وزارت داخله گفت که مهاجمان در اولین بازرسی پولیس در ورودی وزارت داخله، یک حمله انتحاری انجام دادند. بعد از آن هفت حمله کننده که لباس نظامی به تن داشتند، تلاش کردند که به محوطه وزارت داخله برسند  که موفق نشدند.

آقای دانش گفت وسایل نقلیه‌ای که این نیروها استفاده کردند طوری بود که فکر می‌شد از نیروهای خارجی هستند. این مهاجمان با این موترها به ورودی وزارت داخله آمده و بعد حمله آنان آغاز می‌شود.
 
این در حالی است که ویس برمک؛ وزیر داخله به منظور افتتاح یک پروژه توزيع برق با اشرف غنی به مزار شریف رفته؛ ولی وزیر انرژی و آب در این سفر حضور ندارد. چند روز قبل، ماموران امنیتی میدان هوایی کابل به دستور اشرف غنی از سفر علی احمد عثمانی؛ وزیر انرژي و آب به مزار شریف جلوگیری کردند.

منتقدان می گویند که تردیدی وجود ندارد که بخشی از بحران امنیت افغانستان، ناشی از دخالت های خارجی و عدم حمایت صادقانه هم پیمانان افغانستان از نیروهای امنیتی و بی مسؤولیتی آنها در قبال تعهداتی است که نسبت به امنیت افغانستان بر عهده گرفته اند؛ اما در این میان بخشی بزرگ از این معضل نیز عوامل داخلی دارد که سوء مدیریت و برخورد سیاسی و سلیقه ای با مسایل امنیتی یکی از همین عوامل است.

به عنوان نمونه، تروریست های مهاجم در کابل، ساختمان مرکزی وزارت امور داخله را آماج یکی از کم سابقه ترین حمله ها قرار دادند؛ اما ویس احمد برمک؛ وزیر داخله در معیت اشرف غنی؛ رییس جمهور به منظور افتتاح پروژه هایی در حوزه انرژی برق راهی مزار شریف شده است!

این چیزی بیش از یک کوتاهی ساده اداری است. این سوء مدیریت و برخورد سطحی و سلیقه ای و سیاسی با موضوع مهم امنیت است.

نکته قابل توجه دیگر این است که وزیر داخله به همراه وزیر دفاع و رییس امنیت ملی، در ارتباط به بحران های جاری امنیتی در سراسر کشور، در همین روز به مجلس نمایندگان نیز فراخوانده شده بودند؛ اما هیچیک از آنها برخلاف حکم صریح قانون اساسی، در مجلس حضور پیدا نکردند و در این میان، وزرای دفاع و داخله، تهدیدهای بلند امنیتی در کشور را بهانه قرار داده و حضور در مجلس نمایندگان را به همین بهانه به صلاح ندانستند!

آنها یک روز قبل، به فراخوانی مشابه از سوی مجلس سنا نیز پاسخ منفی دادند و به این ترتیب، یکبار دیگر پرسش های همیشگی و ابهام های بزرگ مردم افغانستان در عرصه امنیت کشور، بی پاسخ ماند.

شاید اگر وزیر امور داخله به جای وزیر انرژي و آب به مزار شریف نرفته بود، استدلال او در برابر استجواب مجلس نمایندگان، موجه تر به نظر می رسید؛ مخصوصا وقتی در همان روز، ساختمان جدید وزارت امور داخله، آماج یک حمله تروریستی گروهی قرار گرفته بود، ممکن است برخی ناظران به آقای برمک، حق می دادند که به دلیل بحرانی بودن وضعیت و حمله مستقیم تروریست ها به وزارت تحت امرش، او نتوانسته به مجلس حضور پیدا کند؛ اما وقتی وزیر در مزار به سر می برد و تروریست ها در کابل، جولان می دهند، دیگر چه تعبیری بهتر از برخورد سیاسی و سلیقه ای و سطحی با مسأله امنیت از سوی عالی ترین مقام های امنیتی، وجود دارد؟

در این میان، از نظر آگاهان، اساسا هیچ اهمیتی ندارد که تروریست های مهاجم، سرانجام توانستند به ساختمان اصلی وزارت امور داخله، نفوذ کنند یا نه، و یا اینکه در این رویداد، چند نیروی امنیتی، شهید و زخمی شدند، مهم این است که تروریست ها با این اقدام متهورانه و گستاخانه شان، کیان امنیت افغانستان را خدشه دار کردند و ابهت و عظمت و اقتدار وزارت امور داخله را به لحاظ سیاسی و نمادین، درهم شکستند و این اتفاق، در شرایطی رخ داد که خود وزیر، به دلایلی کاملا ناموجه و نامربوط، در وزارتخانه اش حضور نداشت!

البته این ایراد بر مدیریت کلان کشور نیز وارد است که چرا با وجود و حضور وزیری انرژي و آب، برای افتتاح پروژه ای مرتبط با حوزه کاری او، به او اجازه سفر به مزار شریف داده نمی شود؛ اما وزیر داخله که از هیچ منظری ارتباطی با این پروژه ها نداشته، در آن سفر حضور دارد؟

این نشان می دهد که سیاست و بد سلیقه‌گی، عالی ترین سطوح مدیریت کشور را آغشته کرده و نتیجه آن نیز جولان های آسان و بی مهار تروریست ها در متن کابل؛ پایتخت است.

موضوع مهم دیگر اینکه تروریست ها با استفاده از موترهای مربوط به نظامیان خارجی و یونیفرم های نظامی، به وزارت داخله آورده می شوند؛ اما هیچ مرجع دولتی و خارجی در قبال ابهام های مربوط به این رویداد، پاسخگو نیست.