ماه مبارک رمضان؛ ماه رحمت الهی، ماه میهمانی خدا، ماه خودسازی و فرصتی برای بازگشت انسان عاصی و سرگشته و وامانده از حریم لطف و کرم الهی به دامان مهر و رافت و رحمت پروردگار است.
در این ماه است که همه بندگان خدا بدون توجه به طیف و طبقه و صنف و سویه و جایگاه و وجهه اجتماعی و موقعیت سیاسی و... در کنار هم، ملزم به تحمل گرسنگی و تشنگی می شوند؛ تا همگی بالسویه از ضیافت الهی که با هدایای ارزنده رحمت و مغفرت و برکت در هر یک از سه دهه این ماه عزیز و عظیم، مزین شده بهره مند و شریک گردند.
ماه رمضان ماه خودسازی، عزت نفس و بندگی و عبودیت خالصانه حضرت حق، غلبه بر هواهای نفس اماره، درک انسانی از همه طیف ها و طبقات اجتماعی به ویژه فقرا و فرودستان است.
در این ماه، حکمت و مشیت الهی به گونه ای قرار داده شده که همگی از نظر ثروت و مکنت و دارایی در شرایط
همسان و مشابهی قرار داشته باشند و به این ترتیب، تلخی ها و مشقت های فقرا برای ثروتمندان نیز قابل درک گردیده و حس نوع دوستی و بخشش گری و کرم و لطف و انصاف و کمک به فرودستان در جامعه، همگانی و فراگیر گردد.
پیامبر گرامی اسلام در فرازی از یک خطبه تاریخی خویش در فضیلت این ماه عظیم و پربرکت خطاب به بندگان خدا و امت اسلامی می فرماید:"ای مردم؛ همانا ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش به سوی شما رو کرده، ماهی که در پیشگاه خداوند متعال، بهترین ماه‌ها و روزهایش بهترین روزها و شب‌هایش بهترین شب‌ها و ساعاتش بهترین ساعات است. ماهی که به ضیافت الهی دعوت شده‌اید و از اهل کرامت خدا گردیده‌اید. نفس‌های شما در این ماه تسبیح خداوند و خواب شما در آن عبادت و عمل شما در این ماه مقبول و دعای شما در آن مستجاب است..."
از دیگر فضایل بزرگ این ماه، نزول قرآن عظیم الشان بر قلب مبارک حضرت ختمی مرتبت(ص) است. ماه رمضان ماه بهار قرآن نیز هست و درست به همین جهت است که می فرمایند هرکس یک آیه از قرآن را در این ماه تلاوت کند؛ مثل آن است که یک قرآن کامل را در غیر رمضان خوانده باشد و این نشان دهنده اوج رحمت و برکت و اهمیتی است که خداوند متعال نسبت به این ماه، قایل شده و بندگان خویش را به بهره وری از رحمت و مغفرت و برکت نهفته در این ماه فراخوانده است.
از برتری‌های دیگر این ماه، شهادت امیر مؤمنان، مولای موحدان حضرت علی(ع) در این ماه و در لیالی مبارکه قدر است. شب های قدر که هم شب نزول قرآن است و هم شب شهادت امیر المؤمنین، فرصتی است برای همه بندگان خدا که به استغفار و استدعا و طلب مغفرت و بخشش از درگاه خدای رؤوف و رحیم بپردازند و تقدیر زندگی خویش را به دست خویش، بنویسند و رقم بزنند.
منقول است که حضرت رسول گرامی اسلام –سلام خدا بر او و خاندان پاکش- از شهادت حضرت امیر در شب قدر او را خبر داد.
حضرت امیر باری خدمت حضرت رسول(ص) عرض کرد یا رسول‌الله بهترین اعمال در این ماه چیست؟ حضرت فرمود: یا اباالحسن بهترین اعمال در این ماه دوری از گناه است (الورع عن محارم‌الله) سپس پیامبر با صدای بلند گریست.
حضرت امیر علت گریه را پرسید. پیامبر فرمود: گویا می‌بینم در این ماه در حالی که نماز می‌گزاری شقی‌ترین انسان‌ها (ابن ملجم مرادی) با ضربه شمشیر بر فرق تو، ریش تو را به خون سرت خضاب می‌کند. امیر‌المومنین فرمود: این کار در سلا‌مت دین من است؟ پیامبر فرمود: آری در سلا‌مت دین توست. پس پیامبر فرمود: یا اباالحسن کسی که تو را بکشد همانا مرا کشته، هر کس با تو دشمنی کند با من دشمنی کرده، هر کس تو را دشنام دهد مرا دشنام داده؛ زیرا از من هستی، جان تو جان من، روان تو روان من، طینت تو طینت من و خدای بزرگ من و تو را با هم آفریده مرا به نبوت و تو را به امامت برگزیده و هر کس امامت تو را انکار کند، نبوت مرا انکار کرده است، یا علی تو وصی من، پدر فرزندان من، شوهر دخترم، جانشین من هستی و امر و نهی تو امر و نهی من است.
سوگند به خدا که حجت خدا هستی بر خلق و امین او هستی بر سرش و جانشین او هستی بر بندگانش.
و این‌گونه است که این ماه را ماه رحمت و مغفرت و برکت خوانده اند و پیامبر با تاکید فرموده است که بدبخت ترین انسان‌ها کسی است که این ماه به پایان برسد؛ اما او هنوز آمرزیده نشده است. این روایت، در عین حالی که یک انذار صریح است، یک بشارت روشن نیز هست؛ بشارت از آمرزش محتوم و قطعی گناهان در این ماه برای همه بندگانی که خاضعانه و خالصانه به خدا رو می آورند از نعمات و سرمایه های ارجمند این ماه چون نزول قرآن، شهادت حضرت امیر و... برای خود در پیشگاه خداوند کریم و رحیم، شفیع قرار می‌دهند.
دریافت صفحه با کد QR