مسؤولین و اعضای شورای ولایتی غزنی تایید می‌کنند که شب گذشته (سه شنبه ۲۵ ثور) افراد گروه طالبان به سه ولسوالی جغتو، اندر و زنه‌خان حمله کردند که در نتیجه دست‌کم ۲۵ سرباز امنیتی کشته شدند.
 
لطیفه اکبری؛ رئیس شورای ولایت غزنی گفت که شب گذشته طالبان با حمله به ولسوالی جغتو توانسته‌اند که برای مدت کوتاهی وارد مرکز ولسوالی شوند.
 
او می‌ گوید که در این درگیری ۱۱ نظامی افغان و آمر امنیت این ولسوالی کشته و ۸ نفر دیگر زخمی شده‌اند. در حمله به ولسوالی زنه‌خان نیز ۹ سرباز کشته و ۵ نفر دیگر زخمی شده ‌اند. به گفته خانم اکبری در حمله به ولسوالی اندر نیز ۵ سرباز پولیس کشته شده‌ اند.
 
به گفته او با ادامه ناامنی مردم نگران وضعیت در ولایت غزنی هستند و هر لحظه خطر سقوط این ولایت می‌رود.
 
در بعضی ولسوالی‌ها طالبان به مردم اجازه نمی‌دهند تا از یک روستا به روستای دیگر بروند.
 
شرایط مشابهی بر غور و فراه و چند ولایت دیگر هم حاکم است.
 
کارشناسان می گویند که وضعیت عملا به سمتی می رود که دیگر کمتر کسی نسبت به درستی این گزارش تردید می کند که طالبان عملا در ۷۰ درصد خاک کشور، حضور و فعالیت دارند و دولت روز به روز، با کاهش سلطه و قدرت مواجه می شود.
 
در حالی که مقام های امنیتی، فرماندهان نظامی و رهبران سیاسی، در سُکر شکست طالبان در سقوط کامل مرکز شهر فراه، به سر می برند، آن طرف در غزنی، ده ها نیروی امنیتی در همان شب، طعمه ترور طالبان شدند و دست کم دو ولسوالی تا آستانه سقوط کامل پیش رفتند.
 
مردم غزنی، مدت هاست کابوس می بینند و در بدترین شرایط ممکن از نظر امنیتی، به سر می برند.
 
نکته ناامیدکننده این است که این تنها غزنی نیست که وضعیتی چنین هولناک و نگران کننده دارد.
 
همین امروز، مقام های شورای ولایتی غور، در گفتگو با رسانه ها نسبت به سقوط این ولایت به دست طالبان، هشدار دادند؛ زیرا به گفته آنها، هیچ موتری با نشان دولتی، قدرت رفتن از شهر فیروزکوه؛ مرکز غور به هیچیک از ولسوالی های این ولایت را ندارد؛ به این دلیل ساده که مسیرهای منتهی به همه ولسوالی ها در کنترل و دیدرس مستقیم طالبان قرار دارند.
 
فاریاب، سر پل، جوزجان، بخش های وسیعی از بدخشان، سراسر قندوز، بغلان، قسمت هایی از ارزگان، بخش هایی از سمنگان، کنر، لوگر، پکتیا، پکتیکا، میدان وردک، هلمند، زابل، قسمت هایی از قندهار، خوست، فراه، هرات، بادغیس و... شرایط مشابهی دارند و طالبان در سراسر این ولایت ها یا بخش های قابل توجهی از آنها، مشغول فعالیت های تروریستی اند و همه روزه، خبرهایی از رویدادهای امنیتی ناشی از این تحرکات و فعالیت ها مخابره می شود.
 
با این حساب، شرایط کنونی امنیتی به نحو بی سابقه ای بحرانی و خطرناک و آشفته است.
 
بنابراین به باور کارشناسان مسایل امنیتی، تظاهر و ژست های کاذب و ریاکارانه رهبران سیاسی حکومت وحدت ملی مبنی بر اینکه همه چیز آرام و تحت مدیریت است، برای هیچکس قابل باور نیست؛ بلکه این ژست ها بیشتر از همیشه مردم را از حکومت می راند و آنها را نسبت به صداقت سیاستمداران بی باور می سازد.
 
به عقیده منتقدان، این برای حکومتی که متکی به «حمایت های» ناتو و نیروهای خارجی و امریکاست و با قدرت های بزرگ جهانی، پیمان های استراتژيک و امنیتی‌ امضا کرده است، حتی به لحاظ نمادین و حیثیتی هم قابل پذیرش نیست که در برابر یک گروه مسلح و آماتور تروریستی، اینگونه آسیب پذیر ظاهر شود و در همه جبهات، در موضع دفاع و انفعال قرار داشته باشد.
 
محتوای اکثر خبرها، موفقیت نیروهای امنیتی در عقب راندن و ناکام گذاشتن حمله های تهاجمی دشمن برای سقوط ولسوالی ها، مناطق استراتژيک و مراکز شهرهاست؛ آیا این همان انتظاری است که از یک حکومت «برخوردار» از «حمایت» ناتو و امریکا می رود؟
 
بی- ۵۲ ها و اف- ۱۶ ها و هزاران نیروی مسلح ارتش های حرفه ای و مقتدر غربی مستقر در افغانستان کجا هستند که از عهده شکست یک گروه تروریستی آماتور و آموزش ندیده هم برنمی آیند؟
 
این پرسشی است که حکومت و مقام های امنیتی، آگاهانه از پاسخ دادن به آن، پرهیز می کنند؛ زیرا نمی خواهند واقعیت های تلخ پشت پرده در جنگ تروریزم و ضد تروریزم در افغانستان را افشا کنند و بار سنگین ملامت و توبیخ و نکوهش ابدی افکار عمومی افغانستان و جهان را به جان بخرند.