مقام های محلی ولایت غزنی می گویند که سرپرست فرماندهی پولیس ولسوالی جغتوی این ولایت حوالی صبح روز پنج‌شنبه بر اثر انفجار ماین کنار جاده کشته شده است.
این سومین فرمانده پولیس ولسوالی جغتو است که در کمتر از دو ماه گذشته به دست طالبان، کشته می شود.
محمد زمان خوستی؛ فرمانده پولیس غزنی با تایید این رویداد که میراجان جعفری حوالی ساعت ۸:۰۰ صبح امروز کشته شد.
او در کوتل مهمند و در نتیجه انفجار بمب کنار جاده، جان باخت.
پیش از این، سید منظورحسین و محمد اسحاق جلیلی؛ دیگر فرماندهان پولیس ولسوالی جغتو نیز کشته شده بودند.
در همین حال، خالقداد اکبری؛ عضو شورای ولایتی غزنی گفت که تلفات افسران و فرماندهان پولیس در غزنی، ناشی از مدیریت نادرست و مداخله والی این ولایت است.
اکبری افزود تا زمانی که تغییراتی در رهبری ولایت غزنی به وجود نیاید، وضعیت امنیتی این ولایت بدتر شده و دست تروریست ها در انجام حملات تخریبی و تهاجمی بازتر خواهد شد.
کارشناسان مسایل امنیتی نیز حق را به این نماینده شورای ولایتی غزنی می دهند. بی هیچ تردیدی، بدون حضور و همکاری تروریست های درون نظام، ترور سه فرمانده پولیس محلی در عرض کمتر از دو ماه، هرگز امکان پذیر نیست.
از سوی دیگر، نباید فراموش کرد که ولسوالی جغتو، سال ها از جمله امن ترین ولسوالی های غزنی بود. مردم این منطقه، با دولت و نیروهای امنیتی، همکاری های نزدیک و سودمندی داشتند. آنها به دولت اعتماد داشتند و از تروریزم و دهشت افکنی، ابراز نفرت و بیزاری می کردند؛ اما پاسخ این رفتار مدنی و صلح آمیز آنها از سوی حاکمان فاسد و ناکارآمد محلی، چشم پوشی بر نیازها و اولویت های حیاتی مردم بود. تروریست ها نیز از این فرصت استفاده کردند و حضور خود در این بخش از خاک غزنی را روز به روز گسترش دادند.
اکنون منطقه معروف «کوتل مهمند» که در حد فاصل ولسوالی جغتو و ولسوالی های ناامن همجوار از جمله رشیدان قرار گرفته، به یک معبر مرگ بدل شده است. تروریست ها با همکاری جاسوسان درون نظام، به آسانی در این منطقه، حضور می یابند و پس از ترور موفق کارمندان دولت، افسران و فرماندهان کارآزموده پولیس و افراد مورد نظر شان از میان مردم، بار دیگر به منطقه امن خود در ولسوالی رشیدان باز می گردند.
دولت محلی می تواند به آسانی امنیت این منطقه را کنترل کند و با برپایی پست های امنیتی، برج های دیده‌بانی و ایست های بازرسی، این نقطه استراتژيک را از تروریست ها بگیرد؛ اما همین اتفاق کوچک هرگز نمی افتد و نتیجه آن، ترور سه فرمانده پولیس طی کمتر از دو ماه است.
در یک کلیت کلان تر نیز نام پایتخت فرهنگ و تمدن اسلامی سال هاست که با نام گروه های متحجر، ضد فرهنگ و تمدن ستیز طالبان و القاعده و داعش گره خورده است و وجود حاکمان محلی طالب‌گرا و تروریست پرور نیز بر حجم مشکلات این ولایت ناامن و جنگ‌زده افزوده است.
غزنی از دیرباز به اینسو خطه خورد و خواب و خشم و شهوت تروریست هایی است که از پاکستان تا چچن و ازبکستان در این کنام امن خون آشام های جهان، سنگر گرفته و آرمیده اند تا خون مردمان آن را به شیشه کنند و ناامنی و ترور و تحجر را چون شمشیر داموکلس بر ساکنان آن آخته و افراشته نگه دارند.
مشخص نیست که چه حکمت و مصلحتی وجود دارد که رهبران و سیاست‌گذاران حوزه های امنیتی و اداری در کابل، هنوز به این نتیجه نرسیده اند که مردم غزنی نیز با توجه به پیشینه فرهنگی، تاریخی و تمدنی درخشان و تاریخ سازی که دارند شایسته بهترین، باسوادترین و دموکرات ترین رهبران محلی اند.
حاکمیت ریش و پشم فاقد سواد و درک و دانایی و عدم تعهد ملی دیگر کافی است؛ آنها شایسته رهبرانی اند که بتوانند به خوبی از مفاخر فرهنگ و تمدن و تاریخ سراسر افتخار و عزت شان دفاع کنند.
این شهر چند سال پیش، به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام نام گذاری شد؛ در حالی که والی های متحجر و تروریست پرور آن، با وصف صرف بودجه های کلان میلیون ها دالری هنوز نتوانسته اند سیمای خاک آلود و گردگرفته شهر اندوهگین غزنی را تغییر دهند و در زندگی مردمان و ساکنان آن تغییری جدی و چشمگیر ایجاد کنند.
غرش هلیکوپترهای ناتو و ائتلاف در ارتفاع پایین و پایین تر از دیوار صوتی و همچنین صدای ممتد و مستمر گلوله در اطراف این شهر، شاید عمده ترین دستاورد حاکمان فاسد محلی در غزنی باشد.
۱۱ نماینده این ولایت در مجلس نمایندگان نیز روشن نیست که دقیقا مشغول چه کاری است؛ اما تردیدی نیست که تجارت و تفریح و تفرج و زد و بندهای سیاسی و دانشگاه‌داری تجاری آنها تاکنون مانع از رسیدگی شان به امور ولایتی شده که آنها به نمایندگی از مردم آن، چوکی های مجلس را غصب و اشغال کرده اند.
با این حساب، غزنی ولایتی است که برای هیچکس به جز تروریست های خون آشام درون و بیرون نظام، اولویت نیست و اهمیت ندارد.