مولانا سمیع الحق؛ رهبر جمعیت علمای پاکستان گفته است که اگر امریکا بر ضد پاکستان عمل کند، طالبان افغانستان با قدرت در کنار اسلام‌‌آباد خواهند ایستاد.
از قول این مولوی تندرو پاکستانی آمده است:"رهبران طالبان پاکستان و افغان پس از اعلام استراتژی امریکا برای افغانستان نشستی را به ریاست مفتی محمد ذکری زیر نام اتحاد علمای افغانستان برگزار کرده‌اند".
طالبان افغان در این نشست تاکید کرده‌اند که در صورت اقدامات امریکا علیه پاکستان در کنار اسلام آباد خواهند ایستاد.
این در حالی است که اشرف غنی؛ رئیس جمهوری در سفری به پکتیا، ضمن تکرار درخواست صلح با گروه‌های تروریستی، از سران قومی خواسته که در تامین صلح کمک کنند.
آقای غنی روز جمعه با سخنرانی در مرکز فرماندهی قول اردوی ۲۰۳ تندر در شهر گردیز، گفت:"وضعیت استراتژیک افغانستان به صورت بنیادی تغییر کرده است. پیام ما به دشمن این است که با جنگ نمی‌توانند پیروز شوند؛ پس راه صلح را انتخاب کنند."
مولانا سمیع الحق از چهره های پرنفوذ نسل رهبران مذهبی پاکستان است که آشکارا از تروریزم و افراط گرایی حمایت می کند. جایگاه، نفوذ و اقتدار کاذب او به عنوان شارلاتانی که پشت کاریزمای کاذب و به ظاهر مشروع و موجه مذهب، پنهان شده، به او این امکان را داده که با مواضع خود خیل عظیمی از جوانان مستعد افراط گرایی را به سمت جریان های بدنام تروریستی، گسیل بدارد و به همین دلیل است که از او در کنار مولانا فضل الرحمان، به عنوان پدر معنوی طالبان یاد می کنند.
تردیدی وجود ندارد که موضع گیری اخیر او در ابراز اطمینان از اینکه در صورت بروز هرگونه رخداد غیر معمول در موقعیت پاکستان در قبال امریکا و افغانستان، طالبان افغانستان در کنار پاکستان قرار خواهند گرفت نیز بی ریشه و بیگانه با واقعیت های پشت پرده حضور طالبان در پاکستان و حمایت وسیع و همه جانبه اسلام آباد از آنها نیست.
او می داند که طالبان، پیاده نظام پاکستان هستند و هرگونه که اسلام آباد اراده کند، در زمین افغانستان، برای تحقق اهداف، نیات و انگیزه های همسایه جنوبی، نقش آفرینی خواهند کرد. این چیزی است که در تاریخ ۲۰ ساله حضور مستقیم طالبان در عرصه امنیت و جنگ های تحمیل شده از جانب پاکستان بر افغانستان، بارها به وضوح به اثبات رسیده و نیاز به بازآزمایی آن نیست.
در این میان، حضور و حمایت چهره هایی مانند مولانا سمیع الحق، به پاکستان در فعال نگه داشتن ماشین ترور و آدم کشی و خشونت در افغانستان، کمک بزرگی می کند.
او در واقع، از سرمایه های مهمی است که در اختیار اسلام آباد و سازمان جاسوسی آی اس آی قرار دارد و پاکستان، به ندرت و تنها در شرایط دشوار، از این کارت ارزشمندش استفاده می کند.
با توجه به این مساله، اظهار نظر مولانا سمیع الحق؛ پدر معنوی تروریزم پاکستانی در برابر افغانستان مبنی بر ایستادن طالبان در کنار پاکستان در مواجهه این کشور با امریکا یا افغانستان نیز نشانگر آن است که استراتژي جدید ترامپ، اوضاع را در اردوگاه پاکستانی جنگ افغانستان، بسیار آشفته کرده است.
پاکستان عمیقا نگران است؛ نگران انزوای بین المللی، توقف کمک های مالی امریکا، از دست دادن اهرم قدرتمندی به نام تروریزم به عنوان کارت بازی و برگ برنده اش در چانه زنی های استراتژيک در مساله افغانستان و سلطه و غلبه پیدا کردن رقبای سنتی و دیرینه پاکستان از جمله هند در قضایای افغانستان.
با توجه به این مسایل، دست به سنجش دوباره میزان تعهد طالبان افغانستان به عنوان پیاده نظام پاکستان در جدال با افغانستان زده است.
این در حالی است که در جانب افغانستانی این جدال، صدای صلح طلبی، همچنان بلندتر از جنگ با تروریزم و مبارزه سخت افزاری با پیاده نظام پاکستان است.
اظهارات تازه اشرف غنی؛ رییس جمهوری در سفر او به ولایت جنوب شرقی پکتیا و سخنرانی در یکی از مراکز قدرت ارتش در زون جنوب شرق، مؤید این برداشت می باشد.
این در حالی است که به باور منتقدان، حکومت وحدت ملی همچنان از نبود یک راهبرد کلان و فراگیر برای صلح با مخالفان مسلح نظام، رنج می برد؛ زیرا آقای غنی در همین سفر، به جای آنکه تروریست ها را در برابر انتخاب دو گزینه ای یا صلح یا نابودی قرار دهد، بار دیگر دست به دامن بزرگان قومی و جرگه های سنتی شد تا مخالفان را به میز مذاکره بکشانند!
آگاهان منتقد می گویند که این چیزی نیست که به تحقق صلح با تروریست ها کمکی بکند. تا زمانی که تروریست ها همچنان به عنوان پیاده نظام یک قدرت خارجی در مصاف با حکومت مرکزی افغانستان، عمل می کنند، صلح با آنها معنایی ندارد.
از سوی دیگر، در مرکز اقتدار ارتش در جنوب شرق کشور، بار دیگر تکرار مطالبه به بن بست خورده صلح با تروریست ها به جای موضع گیری حماسی از موقف اقتدار و اراده نظامی، بیشتر بازتاب دهنده ناتوانی در مهار ناامنی های جاری و مصاف با تروریزم است تا تعهد به ارزشی به نام صلح و التزام به گفتگوی مسالمت آمیز.